یک: خدایا می دانی که باورت دارم. جوری که بسیار با تو راه می روم، سخن می گویم، می نوشم، بیمار می شوم، با تو می گدازم، آب می شوم، با تو چنگ بر دلِ ریشِ خویش می کشم، می خوابم، بیدار می شوم، با تو درخت ها را می بوسم، خجالت هایم را نقاشی می کنم، با تو اشک ... ادامه متن »
در این سالهای ناجور و ویرانگر ولایی، اصلاح طلبان، هماره بر بقای نظام جمهوری اسلامی اصرار ورزیده اند. و البته: با چاشنیِ اصلاحات تدریجی اش. تا یک جاهایی می شد اداء و اطوار اصلاح طلبان را باور کرد. اما از آن روزی که آشکارا دار و ندار پولی و اعتباریِ کشور در چرخ گوشتِ ولایی لهیده و بلعیده شد، و ... ادامه متن »
دوستان خوبم، من در راه ناهموار روشنگری، و برای این که بر دیوار بلند تعصب های مذهبی تَرَک بیندازم، بارها دست به خودکشی زده ام. دوبارش، که مرا تا پای معرکه ی “ارتداد” کشاند، نامه به امام علی و نامه به خدا بود. پیشنهاد می کنم این دو نامه را در گوگل پیدا کنید و بخوانید. به مناسبت روز میلاد ... ادامه متن »
یک: سخنان رهبر در مشهد، بیش از آنکه به یک ضرورتِ بایسته بند باشد، به نیاز و احتیاج خودِ وی اشاره داشت. تا با سخن گفتن های همینجوری اش، عقده ی دل وا کند و بخیال خود ناگفته هایی را که قولش داده بود، بیرون بریزد. جماعتی برسم سنتِ هرساله باید می نشستند تا رهبر سخن بگوید. فراوان نیز. وگرنه ... ادامه متن »
یک: اگر بخواهم عصاره ی سفرم به جزیره ی هرمز و نوار ساحلی خلیج فارس (از بندرعباس تا بندر لنگه) را در یکی چند جمله بیاورم، می گویم: راز فلاکت و عقب ماندگی و پژمردگیِ این نواحی (و بسیاری جاهای دیگر البته) فقط و فقط در ام الفساد بودنِ امام جمعه ها و سردارانِ سپاه است. امام جمعه ها در ... ادامه متن »
دوستی به طعنه برایم نوشت: فریب این مردم دمدمی را نخور نوری زاد. این مردم، پگاه اگر با رگ های برآمده زنده بادت بگویند، شباهنگام با حنجره های پرخاشگر مرگت را خواهند خواست. و نوشت: با ریسمان این مردم به چاه مرو! برایش نوشتم: مرا با زنده باد و مرده باد مردم کاری نیست. که امروز اگر با کرشمه ای ... ادامه متن »
پیشا پرسش: در این چهل سالگیِ جمهوری اسلامی ایران، بخش وسیعی از مردم ایران به این رسیده اند که رهبر و سپاه و تفکرِ حوزویِ حاکم بر ایران، همه ی فرصت های ملی و بین المللی را بلعیده اند و فرسوده اند. و “باید” بروند. که این “باید”، روی به بسیاری از ما و شما نیز دارد. شاید شما سران ... ادامه متن »
سالهاست که با دراویش آشنایم. درشهرستانها به خانه هایشان رفته ام و با سوز و داغ شان گداخته ام. آنان را باورمندانی متین و انسان و اهل مدارا یافته ام. تا توانسته اند خوش خلقی کرده اند اما درعوض بدخلقی دیده اند. خود شاهد بودم که جوانان درویش، درهشت سال جنگ، چه جانانه از وطن خویش دفاع کردند و از ... ادامه متن »
اشاره: با یادی از نرگس محمدی که به تحمل شانزده سال زندان محکوم است، نوشته ی خودم را با عنوان: “مشابهت های نرگس محمدی و سیدعلی خامنه ای” باز نشر می دهم: نرگس محمدی قرار است شانزده سال آینده را در زندان بماند. ظاهراً او در بیرون از زندان عنصری مزاحم و تحمل نشدنی تشخیص داده شده. اگر خدا وکیلی ... ادامه متن »
یک: شاید یکی از خسارتبارترین و نکبت بارترین انقلاب های تاریخ، انقلاب سال پنجاه و هفت ایران باشد. که مردمی گیج و منگ، به همان راهی در افتادند که زیرکترها، پیش پایشان واگشوده بودند. ما گیج و منگ های این سوی تاریخ، مشت ها را گره کردیم و دهن های پرخاشگرمان را واگشودیم و بُن مایه هایی را فرو ریختیم ... ادامه متن »
