یک: چندی پیش جناب مکارم شیرازی بسخن در آمد که سپاهیان، مثل سابق، از مراجع حرف شنوی داشته باشند. این سخن آیت الله، خبر از اضطراب و نگرانی و ترس و لرز حضرتش دارد. اگر بخواهم زبانِ حالِ این سخن جناب مکارم را ترجمه کنم، این می شود: اکنون که جناب رهبر زنده است و دست بر پشت “ما” دارد، ... ادامه متن »
یک: سخن من، ساده است و بی پیرایه. شاید بهمین خاطر است که گزنده و تند می نماید. چرا؟ چون ما عادت کرده ایم به این که ذات سخنِ خود را به اعماقِ کنایه ها بکوچانیم و در کناره های باورِ خویش قدم بزنیم. جان می کنیم تا به یک مسئولِ دزد بگوییم: تو دزدی! جان می کنیم به رهبری ... ادامه متن »
یک: ای بسا سخن من به لطیفه مانَد. که دینی تازه آورده باشم. اما چه جای لطیفه؟ مگر جایگاه پیامبری شوخی بردار است؟ نخیر، من خودم را یک پا پیمبرمی دانم. بی آنکه معجزه ای داشته باشم، و دستی به آسمان. دوست دارید آیا شما نیز پیامبر باشید؟ می گویم: چه بدتان بیاید و چه خوشتان، شما نیز پیامبرید. نه ... ادامه متن »
یکی از دوستان به نام “رسول” با فرستادن عکسی از ضریح امام حسین(ع) و آگهی زیر: ☎️ تماس مستقيم با ضريح مطهر سيدالشهدا 🕰 در تمام ساعات شبانه روز 📞شماره تلفن 009647435777777 که ظاهراً از طرف خودِ حرم منتشر شده، از من پرسید: آقای نوری زاد، با این ادا و اطوارا، کل اعتقادات مردمو لوث نمیکنن؟ در پاسخش نوشتم: رسول ... ادامه متن »
یک: آل کاپون، به “صورت زخمی” معروف بود. در نوجوانی به صورتش زخمی نشسته بود از یک درگیریِ. چهل و چهار سال بیشتر عمر نکرد اما همین صورت زخمی، در میانِ جور بجور خلافکاران آمریکایی، برندی شد بی مانند. شگردش، چربکاری بود. چرب کاری از یک سو و ترساندن از دیگر سوی. برای چه؟ برای ربودنِ هر آنچیزی که در ... ادامه متن »
یک: درهمان روزهای نخست زندان، دانستم که باید به حرفه ی اصلی ام (فیلمسازی) بدرود گویم. چرا که برای ساخت فیلم، باید از وزارت ارشاد و صدا و سیما مجوز می گرفتم. که اینها نیز با اعتنا به سابقه ی زندان و صراحتِ نوشته هایم به رهبر و سپاه و به دیگر مسئولان، هرگز به من مجوز نمی دادند. یعنی ... ادامه متن »
چهلمین نامه ی محمد نوری زاد به رهبر چهره ی مخوف خمینی سلام به آیت الله سیدعلی خامنه ای رهبر گرامی جمهوری اسلامی ایران یک: شما بد اخلاق و کینه توز و خود خواه و خود محورید. اطلاقِ این صفات به شما، هرگز ناسزاگویی به شما نیست. بل توصیف تراشه هایی از درون بی قرار شماست. بهتر بگویم: شما شدیداً ... ادامه متن »
یک: به هر کجا که می روم، شهریا روستا، یک پرسشِ مشترک، حالِ مرا دگرگون می کند. این که: سرانجامِ این اوضاع چه می شود؟ این پرسش، نشان از پتانسیلی دارد که از کانونِ بایستگی های مردم ایران بیرون می ریزد و مثل بخارِ ناپایدار، محو می شود. پرسش هایی چون: ملاها کِی می روند؟ با آمریکا مذاکره می کنند؟ ... ادامه متن »
من – محمد نوری زاد – شهر به شهر کردستان را در نوردیده ام. گاه به روستاهایی رفته ام که ای بسا بسیاری از کردستانی ها نیز بدانجاها نرفته باشند. در برف، در برگریزان، در باران، در اردیبهشت که کردستان از فوران عطر گلهای وحشی اش بهشت می شود. پس تا اندازه ای با کردستان و سوز سرما و دیگر ... ادامه متن »
اشاره: اعدام زندانیان به استناد اعتراف هایی که کرده اند، خودکشی زندانیان، جاسوس بودنشان، فاسد بودنشان، و خلاصه هرآنچیزی که بشود از قوطیِ دخمه های بدخیم سپاه و اطلاعات بیرون کشاند و به پرونده ی یک متهم چسباند تا دست قاضیان بی اراده و مومی چون صلواتی و مقیسه برای صدور حکم دلخواهِ سپاه و اطلاعات گشاده باشد، مرا بر ... ادامه متن »
