یک: اکنون که این نوشته را بر می آورم، درشیرازم. سه روز است که تب و لرزی سمج رهایم نمی کند. از بس سرفه کرده ام، روده هایم به درد افتاده. باید برگردم و به درمان خویش پردازم. بگمانم، بیماری سلِ دو سالِ پیش، دو باره به سراغم آمده. آهای کهنسالی، بگیر که آمدم. دیشب از یاسوج بیرون زدم و ... ادامه متن »
من آقای خامنه ای را در یک دخمه یافتم. دخمه ای از اندیشه های قهقرایی. دخمه ای از شقاوت های پی در پی. دخمه ای از کارنابلدی ها، و زشتکاری ها، و آدمکشی ها، و ویژه خواری ها، و مال مردمخواری ها، و ایران روبی ها. دخمه ای از تنهایی. دخمه ای از نفرت مردم. همان دخمه ای که صدام ... ادامه متن »
یک: دوستی دارم که مادرش از سادات اصیل است. با شجره نامه ای مشخص و تأیید شده که اگر رگ و ریشه ی یک به یک پدرانش را بکاویم، به امام حسن مجتبی می رسیم. شجره نامه ی مهر و موم شده و امضا شده توسط علمای تراز اول دوره ی قاجار این را نشان می دهد. بقول حوزویان، سند ... ادامه متن »
برای سرنگونیِ این نظام، هزار دلیل حتمی وجود دارد که من تنها به بیست و دو تایش بسنده می کنم: یک: ملا بر سر این نظام است. بله، این یکی از حتمی ترین دلایلی است که نظام ملایان را با کله به دیوار سیمانیِ سقوط می کوبد. چرا؟ چون ملا نسبتی با مملکت داری نداشته و ندارد. و بموازات نسبتی ... ادامه متن »
یک: ریشه ی تاریخیِ قضاوت ها و فتواهای مذهبی در میان کشورهایی شبیه ایران، اگر یک درصدش، بنا بر رواجِ صلح و راستی و درستی و کدورت زدایی و نیک آراییِ روانی و اجتماعیِ مردمان داشته است، نود و نه در صدش، بنا بر ریاستگرایی و مفسده پردازی و مفتخواری داشته است. نه این که من – محمد نوری زاد ... ادامه متن »
فرهنگ چیست؟ شاید به معنای هر آن خمیره ای است که در ساحتِ اخلاق و باور و هنر و شیوه های زیستِ مردمان، نرم نرم ماندگاری یافته و چه بشود که یکی از تراشه هایش، بنا به اصرار مردمان، از جا برخیزد و جایش را به چیز دیگری و تازه تری بسپرد. در این میان، فرهنگ مفتخواری، به هر آن ... ادامه متن »
یک: همه ی ما دوست داریم که دوست داشته شویم، محبوب باشیم، و: در چشم! محبوبیت، متاعی ست دو جوره. یا نرم به نرم بر قامت شعور و هنر و دارایی های انسانیِ ما برمی افرازد، یا ناگهان به جرقه ای و تپشی و موجی و هیجانی بلندا می گیرد و کمی بعد به خاموشی می گراید. مستقیم می روم ... ادامه متن »
بخش چهارم پادشاهیِ جمشید به نام خداوند جان و خرد درود آوای گلم، درود یارای خوبم یک روز مادر نازنین تان به من گفت: بابا محمد، آوا و یارا و بچه های همسن آنها، چیزی از تاریخ و گذشته های ایران نمی دانند. و از من خواست داستان های شاهنامه را برای تو و یارا تعریف کنم. مادرت هشت یا ... ادامه متن »
یک: ترسیدن، همه اش عیب نیست. از روزنی دیگر اگر به ترس بنگریم، می بینیم چه شایستگی ها با ترس است. و اگر ریزتر بنگریم، می بینیم همه ی ما به ترسیدن نیازمندیم. مثل گرسنگی، که ما را از یک نیاز بایسته ی جسمی خبر می کند. مثل عصب های حسی که همه جا با مایند و تا دست و ... ادامه متن »
یک: مردمانِ بی انصاف، دنیا را نیز اگر در مشت بگیرند، ندار و تهی دست اند. من سالهای سال، دیوانه و شیدا و عاشق و مستِ امام خمینی بودم. نه تنها من، بل میلیون ها بسیجی و سپاهی و کارمند و کارگر و مهندس و پزشک و معلم و کشاورز، همانندِ من بودند. فکر و ذکرمان شده بود امام خمینی. ... ادامه متن »
