درباره ي دكتر : علي عرب مازار

گل روي “عرب مازاريزدي” را در بند 240 زندان اوين ديدم . روزي كه پس از ماهها انفرادي ؛ و چند روزي كه در طبقه ي چهارم اين بند گذرانده بودم ؛ جمعي از ما را به صف كردند و با چشماني بسته ؛ و با كيسه هايي از رخت و لباس مختصردردست ؛ و پتوهاي تا شده  در آغوش ؛ به طبقه ي اول همان بند بردند . در طبقه ي اول ؛ دونفر دونفر ما را به سلول هاي از پيش مشخص فرستادند . تا نوبت به نفر جلويي ؛ و سپس نوبت به خود من رسيد . نگهبان بد اخلاق كه مثل سايرنگهبانان فكر مي كرد بداخلاقي او جزيي از هويت هميشگي اوست و آن را همانند گوهري قيمتي حفظ كرده بود ؛ از نفر جلويي من پرسيد : اسمت چيه ؟ و او ؛ با صدايي كه همه ي ادب انساني در او نهفته بود ؛ گفت : عرب مازار قربان . نگهبان جوان و بداخلاق ؛ كه دليلي براي بداخلاقي افزون تر نداشت ؛ او را ؛ و مرا ؛ به سلولي درانداخت و در سلول را بست . و من ؛ هيچ فرصتي را براي در آغوش گرفتن اين ادب بزرگ از دست ندادم .

پيش از اين ؛ نام دكتر عرب مازار را از  هم بند پيشين خود كه زمين خواري نفرت انگيز بود شنيده بودم . زمين خواري كه تا گلو در كثافت مناسبات زمين خواري و به زانو درآوردن قاضيان و بازپرسان تهران و شهرستان ها به تبحري شگفت دست يافته بود . زمين خواري تريلياردر كه  با يك روز همنشيني با دكتر عرب مازار ؛ خود دربرابر ادب و متانت و انسانيت مواج او به زانو در آمده بود و با لذت از شرافت و پاكي او سخن مي گفت .

بسيار زود خود را به او معرفي كردم . مرا از پيش مي شناخت . از نوشته هايم . و در روزهاي زندان هم دانسته بود كه من نيز در جوار او ؛ دريكي از سلول هاي انفرادي ام . دكتر عرب مازار ؛ به فاصله يك هفته ؛ بعد از من بازداشت شده بود و به اوين و انفرادي آورده شده بود . رفاقت من و دكتر عرب مازار ؛ اين استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبايي ؛ از همان سلول كوچك شروع شد . و اميد دارم تا عرصه ي محشر ؛ و تا هركجا كه خداي خوبمان اراده فرمايد ؛ ادامه داشته باشد .

دكتر عرب مازار ؛ يك گل به تمام معناست . بازجويان او كه عمدتا كم سواد و بي ادب بوده اند ؛ به ادب بزرگ او دست يافته بودند و لاجرم ؛ رفتار نادرست خود را با ادب مواج او هماهنگ كرده بودند . مي گفت : يك بار بازجوي بداخلاق من ؛ سي برگ كاغذ بازجويي و يك قلم روان نويس به من داد تا در سلول خود ماجراي انتخابات 88  و حواشي آن را بنويسم . و من ؛ بادقت و وسواس تمام ؛ هرآنچه مي دانستم نوشتم . روزي كه مرا فرا خواندند و به سلول بازجويي بردند ؛ آن سي برگ را به بازجوي خود دادم و گفتم از اين كه شما نيز به جنبش سبز علاقه منديد خوشحالم . و من نگرانم مبادا بخاطر اين گرايش به زحمت بيفتيد . بازجو با بداخلاقي و تعجب گفت : نه ؛ چه كسي اين را گفته ؟ گفتم : روان نويسي كه به من داديد ؛ سبز بود . و من اين سي صفحه را با رنگ سبز نوشته ام . بازجوي كلافه برگه ها را برميز كوفت و داد و هوار كه : نه ؛ روان نويس سبز من هيچ ربطي به جنبش شما ندارد .

دكتر عرب مازار قريب هشت ماه است كه بلاتكليف ؛ صرفا بخاطرفشار به  آقاي ميرحسين موسوي به گروگان گرفته شده است . سيستم اطلاعاتي و قضايي ما كه از ادب و قانون فاصله دارد ؛ الحق نمي داند با اين استاد فهيم دانشگاه ؛ كه مشاور اقتصادي آقاي ميرحسين موسوي بوده ؛ چه بكند . زنداني بودن عرب مازار ؛ گرچه افتخاري براي خود وي و خانواده اش ؛ و براي درستي حركت مردم است ؛ اما حتما و قطعا لكه ي ننگي براي آناني است كه ادب بزرگ او را فهم نكرده اند و به اتهام همراهي با تيم اقتصادي مهندس موسوي ؛ او را به گرو در زندان  نگه داشته اند .

من از دكتر عرب مازار عزيز آموختم : مي توان در همه جا ؛ حتي در انفرادي ؛ و در بازجويي هاي بي سرانجام و بيهوده ؛ و در برابر رفتار نادرست بازجوها و زندانبانان ؛ ادب ذاتي خود را ابراز كرد؛  و طرف را كه نسبتي با ادب ندارد ؛ به زانو در آورد .

بارها ديدم كه عرب مازار عزيز ؛ در پاسخ به بداخلاقي هاي نگهبانان بي سواد ؛ فروتنانه مي گفت : تشكر مي كنم . اما منظور من اين نبود كه شما برداشت كرده ايد .

نگهبانان جوان و بداخلاق ؛ كه ظاهرا خود را صاحب خون ما مي دانستند ؛ به عرب مازار كه مي رسيدند ؛ ناگزير ؛ در سايه ي ادب او آرام مي گرفتند و از اسب شقاوت به زير مي آمدند .

دكتر عرب مازار يزدي يك گل به تمام معناست .