نجوای روز هجدهم ماه مبارک رمضان(دستنوشته های نجواگونه ی محمد نوری زاد)

ارسال شده توسط: محمد نوری زاد در تاریخ ژوئن 16, 2011 در بخش نجواها و نیایش ها در زندان 1 نظر

حاکمان کشورهای جهان سوم. که همه ی حیثیت های بشری را در قدرت نبینند. و بدانند که قدرت، با همان شتابی که به دست آمده، از دست خواهد شد…

می دانم ای خدا که بندگان خوب تو، چه شاه وچه گدا، شیدای تواند. یکی از پادشاهان شیدای توکه درشاهنامه از او به نیکی یاد شده، شاهنشاه فهیم و درست اندیشی است کیخسرو نام. همو که نیم ایرانی و نیم تورانی است. همو که تورانیان، پدرش سیاوش پاک و شریف و نیک اندیش را به جفا کشتند.

کیخسرو برای بلند آوازگی ایران و ایرانیان زحمت بسیارکشید. اوضاع مرزها را سروسامان داد و امنیتی سرتاسری برقرارکرد. داد را گسترش داد. معیشت مردمان تدبیرنمود. سرآخر، آنجا که باید مثل همه ی پادشاهان پیروز و سرمست، به استراحت و شادخواری و لذت و کامجویی می پرداخت، دست از قدرت شست و رشته ی امور به دیگری سپرد.

خدایا، گرچه کیخسروها درگذر تاریخ کم بوده اند، واکثریت با شاهان و حاکمان عیاش و تمامت خواه و بلامنازع بوده است، با این همه اما خودت به ما آموخته ای آنگاه که کهولت و کهنسالی جسمی و فکری، ما را و حاکمان ما را از تحرک و نواندیشی باز می دارد، کناره گیری از قدرت یک ضرورت عقلی و الهی است.

می دانم ای خدا که تو کیخسرو را دوست می داشتی. او می توانست سالهای سال برتخت سلطنت باقی بماند. همه مشتاقش بودند. پهلوانان و لشگریان و موبدان و جمله ی مردم همه او را می ستودند و به او دل بسته بودند. اتفاقا آنگاه که شنیدند او بنای کناره گیری از قدرت دارد، دست به دامان او شدند تا مبادا تخت سلطنت به دیگری واگذارد و رشته های قدرت به کسی دیگر بسپارد. آنان برای منصرف کردن کیخسرو، به هزار دلیل شرعی و عقلی و حجت های مملکتی متوسل شدند. دشمن قدارکمین کرده را به رخ کشیدند، خواست مردم را دلیل آوردند، خصوصیات برجسته ی خود کیخسرو را یک به یک شماره کردند، به اجداد طاهرین او متوسل شدند، خطرهای ناگوارو ناگهانی را گوشزد کردند، جوانی و کم تجربگی جانشین او را گوشزد کردند، خلاصه ریسمانی نبود که بدان دست نبرند و شاخه ای نبود که از او نیاویزند.

دل کیخسرواما با تو بود ای خدا. چیزی جز وصل تو آرامش نمی کرد.او می گفت : این چه دلیل احمقانه ای است که پادشاهان و حاکمان تا دم مرگ به چهار میخ فرمانروایی مردم دخیل ببندند و فرصت های جامعه را از حضور جوانان دریغ کنند؟ او کارهای کشور را به جوان برومندی سپرد و خود رفت تا در گوشه ای به تو و به پایان کارخویش بیندیشد.

نتیجه ی تاریخی این رفتار کیخسروانه این شد که پادشاهان و حاکمان یک به یک برآمدند و برخاک شدند و یاد و خاطره ای نیز از آنان بجای نماند، کیخسرو اما به یمن همان اراده ی بزرگی که بکاربست، نام نیک یافت و به حافظه ی ابدی مردمان راه جست و جاودان شد.

کیخسرو همین امروز آیینه ای است برای شاهان و حاکمان کشورهای جهان سوم. که همه ی حیثیت های بشری را در قدرت نبینند. و بدانند که قدرت، با همان شتابی که به دست آمده، از دست خواهد شد.