لینک دانلود این مصاحبه تلویزیونی(لینک تصحیح شد)
محمد نوری زاد، نویسنده و فیلمساز مخالف دولت ایران در گفتگو با تلویزیون فارسی بی بی سی، ضمن اینکه جهانی شدن خبر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در ایران را نوعی دستاورد ارزیابی کرده است، گفته که حتی ایرادی نداشت اگر تمام این افراد برای رسیدن به خواسته هایشان “یک به یک بر زمین می غلتیدند”.
محمد نوری زاد پیش از اعلام خبر پایان یافتن اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در زندان اوین و رجایی شهر، خطاب به افراد و شخصیت هایی که خواهان شکستن اعتصاب غذای آنها شده بودند، گفته بود که پایان اعتصاب تا پیش از رسیدن به نتیجه بی فایده خواهد بود.
آقای نوری زاد در گفتگو با برنامه صفحه دو از تلویزیون فارسی بی بی سی گفت که تلاش ها در شرایطی به نتیجه خواهند رسید که طرف مقابل “به ابتدایی ترین اصول انسانی پایبند باشد”.
او با بیان ماجرای مرگ هدی رضا زاده صابر در پی اعتصاب غذا، گفت که بی توجهی مسئولان زندان به وضعیت جسمانی آقای صابر در حین اعتصاب غذا که در نهایت به مرگ او منجر شد، “نشانه آن است که طرف مقابل در مورد بسیاری از مواضع انسانی عقب نشینی کرده و به قهقرا رفته است”.
۱۲ زندانی سیاسی زندان اوین از روز ۲۸ خرداد امسال در اعتراض به نحوه مرگ هدی صابر و هاله سحابی دست به اعتصاب غذا زده بودند که این موضوع بازتاب گسترده ای در سطح رسانه ها داشت.
این عده و شش زندانی دیگر از زندان رجایی شهر که در حمایت از آنان اعتصاب غذا کرده بودند در نهایت پس از چند روز در پاسخ به درخواست های متعددی که از سوی شخصیت های سیاسی ایران مبنی بر پایان دادن به اعتصاب غذای مطرح شده بود با این خواسته ها موافقت کردند.
محمد نوری زاد که پیش از این به دلیل نوشتن نامه های انتقاد آمیز به رهبر جمهوری اسلامی ایران مدتی را در زندان گذرانده بود در بخش دیگری از گفتگوی خود با تلویزیون فارسی بی بی سی “هزینه دادن” را لازمه رسیدن به نتیجه دانست و گفت: “من حتی موافق این بودم که این دوازده نفر یک به یک بر زمین بغلتند و بیفتند و هزینه شوند تا طبل بزرگی به صدا درآید”.
محمد نوری زاد که خود مدتی را در زندان در اعتصاب غذا گذرانده بود در مورد دلیل شکستن این اعتصاب گفت: “من دو بار اعتصاب خشک کردم. دست و پای من را بستند و من را به بیمارستان بردند و به زور اعتصاب غذای من را شکستند و به من سرم وصل کردند“.
لینک غیر مستقیم دانلود تصویری این گفتگو
- بهنود: پیام زندانیان به جهان رسید
مسعود بهنود، روزنامه نگار مقیم لندن که یکی دیگر از مهمانان برنامه صفحه دو در تلویزیون فارسی بی بی سی بود در تشریح اهداف و انگیزه های اعتصاب غذا کنندگان گفت: “اصولا آنچه که این افراد در پی آن هستند چیزی نیست که با اعتصاب غذا قابل دست یافتن باشد”.
آقای بهنود هم مانند محمد نوری زاد معتقد است که نفس انجام اعتصاب غذای گروهی و انعکاس گسترده اخبار مربوط به آن در رسانه های جهان نوعی دستاورد محسوب می شود.
او در مورد شرایط نتیجه بخش بودن این اعتصاب به نوعی که در رفتار حاکمیت تغییر ایجاد کند گفت: “اگر پشت این حرکت جنبش وسیعی در داخل ایجاد می شد، دانشگاهها واکنش نشان می دادند و در سطح شهر و کارخانه ها اتفاقاتی می افتاد، آن وقت می شد گفت که اگر قرار است هزینه ای پرداخت شود این هزینه در جای مناسبی خرج می شود”.
اما او در پاسخ به این استدلال که شاید ادامه اعتصاب غذا می توانست به ایجاد حرکتی در سطح جامعه منجر شود گفت: “با هزینه دادن تک تک آدم های عزیزی مثل هدی صابر در این محاسبه نامعلوم و با هدفی نامعلوم موافق نیستم. هزینه دادن در ابعاد وسیعتر نزدیک به هدف مجاز است ولی در خلاء نه”.
آقای بهنود همچنین به این نکته اشاره می کند که معمولا در موارد گذشته مسئولان زندان کسانی را که اعتصاب غذا می کردند به سلول انفرادی منتقل می کرد، اما او اتفاق نیفتادن این موضوع در اعتصابات اخیر را به نوعی عقب نشینی حاکمیت تعبیر می کند.
- یزدان پناه: باید به تصمیم جمعی اعتصاب کنندگان احترام گذاشت
محمد رضا یزدان پناه، روزنامه نگار در پاریس مهمان سوم برنامه صفحه دو تلویزیون فارسی بی بی سی معتقد است که اگر رهبران جنبش سبز در خارج از زندان که در غیاب میرحسین موسوی و مهدی کروبی فعالیت می‌کنند به درستی به وظایف خود عمل می کردند، اصولا زندانیان سیاسی مجبور نمی شدند برای رسیدن به خواسته ها و مطالبات شان دست به اعتصاب غذا بزنند.
او در پاسخ به این سئوال که آیا زمان پایان دادن به اعتصاب غذا زمان مناسبی بود یا خیر گفت: “باید در این موضوع اصالت را به تصمیم خود زندانیان داد و فراموش نکنیم که تمام این زندانیان از چهره های شاخص سیاسی ایران بوده اند و باید به حق انتخاب و تصمیم جمعی آنها احترام می گذاشتیم”.
این زندانیان در بیانیه ای که پس از پایان اعتصاب غذای خود منتشر کردند، اعتصاب غذایشان را “یک اقدام جمعی اعتراضی” توصیف کرده بودند که “علیه بی تدبیری، کبر و دروغگویی نهادینه شده در بخش هایی از حاکمیت” انجام شد.
در نهایت آقای یزدان پناه از “بمباران” زندانیان اعتصاب غذاکننده با درخواست هایی برای پایان دادن به اعتصاب غذای آنها انتقاد کرد و گفت: “اگر بنا در خارج از زندان کمک رساندن به این زندانیان بود، قطعا این کمک تحت فشار گذاشتن آنها برای پایان دادن به اعتصاب غذا نبود زیرا در کنار این درخواست ها راه حل دیگری برای رساندن پیام زندانیان به خارج از زندان ارائه نشده بود”.
در پی اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در ایران، تعدادی از شخصیت های سیاسی، فرهنگی و مذهبی از جمله محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین ایران، از این زندانیان خواستند تا اعتصاب خود را بشکنند.
می توانید گفتگوی کامل برنامه صفحه دو با این مهمانان را از تلویزیون فارسی بی بی سی که روز سه شنبه، ۲۸ ژوئن پخش می شود ببینید.
این برنامه سپس در سایت فارسی بی بی سی هم قرار خواهد گرفت.
متاسفم که آقای نوری زاد هم کم کم دارند به سرنوشت آقای گنجی دچار می شوند : افتادن به دام افراط های غیر شرعی ، انتظار تحسین از مردم ، مصاحبه با رسانه های استعماری و …
جناب نوری زاد من هم با این قضیه مشکل دارم.چه بسا این رو قبول دارم که طولانی شدن این اعتصاب غذا ها باعث قوی تر شدن حکومت میشود و هیچ فشاری را دیگر حکومت متحمل نمیشود وتنها باعث آسیب رسیدن به زندانیان میشود.ما دیگر نمیخواهیم هدی صابرها را از دست دهیم
جناب نوری زاد با تمام احترامی که برای شما قائلم و با اینکه می دانم که حرفتان با مطالعه و دقت کامل می زنید ولی در مورد جان زندانیان هنوز نمی توانم مانند شما فکر کنم. هنوز قانع نشدم شاید ضعف از من باشد.
ولی من فکر می کنم از مزایای این جنبش این است که نمی خواهد با مرگ به اهداف خود برسد چه مرگ خودی چه غیر خودی
خواهش می کنم در این مورد بیشتر بنویسید.