سلام به جناب آیت الله خامنه ای،
یک: مباهله آنجا پای بمیان می نهد که راه بر عقل و انصاف و ادب و خیرخواهی و منفعتِ جمع بسته باشد. و یا دو طرف، آنچنان به حقانیت خود مطمئن باشند، که از جایی که ایستاده اند، قدمی به عقب بر نگردند. احساسِ این روزهای بسیاری از مردم ایران بر این است که: شما و حواریونتان به راه جفاکارانه ی خود می روید و مردم را در بیراهه های غارت و تحقیر وانهاده اید. در این سالها، جمعی از خیرخواهان، از جان گذشتند و با شما خیرخواهانه سخن ها گفتند تا مگر بخود آیید و دست از ستم بشویید. من خود تا کنون، چهل نامه ی مستقیم و بیش از سیصد نوشته که به مسئولیت های شما مربوط است، رو به شما نوشته ام تا مگر شما را به اطوار ستمگرانه تان، و به ضرباهنگِ مرگ تلخی که چهارنعل بسمت شما می شتابد هشدار داده باشم. دریغ که شما – همانند همه ی ستمگران – با تخریبِ همه ی دارایی های مردم ایران، به سمت افق مطلوب خود می روید و هیچ اعتنایی نیز به آنسوتر از اطوارِ خویش نمی کنید.

دو: من شما را به مباهله فرا می خوانم. برویم بجایی و همدیگر را نفرین کنیم و از خدا برای همدیگر بلا بخواهیم. مکان مباهله دو جا باشد. یکجا به انتخاب شما، جای دیگر به انتخاب من. شما با یارانتان به عرصه ی مباهله بیایید و من نیز با یارانم. بهانه ی این مباهله نیز حکم وحشیانه ای باشد که برای بانو نسرین ستوده بافته اید. سی و هشت سال زندان، و یکصد و چهل و هشت ضربه شلاق. قبول؟

سه: شاید مکان مطلوب شما برای مباهله، بهشت زهرا باشد. و در میان مزار شهدا. خوبست؟ شما بیایید و فرزندتان جناب مجتبی خامنه ای و یکی از عروسان و یکی از نوه های تان. برای محکم کاری، دست جناب جنتی را نیز بگیرید و با خود به میدان آورید. شما پنج تن، مگر نه این که در پیشگاه خدا آبرو دارید؟ پس دست به آسمان ببرید و بر ما نفرین ببارید. باشد؟

چهار: مکان مطلوب ما، خاوران است. گورستانی از زندانیانی که سراسیمه با چهار خط نوشته ی جناب خمینی اعدام شدند و جنازه هایشان با کمپرسی در آنجا خالی شد. شاید بپرسید من با چه کسانی به صحنه ی مباهله می آیم؟ من با بانو گوهرعشقی می آیم. که مأمورین شما پسر رشید او را که تنها نان آورش بود، زدند و کشتند. دیگر که؟ جناب رضا خندان، شوی بانو نسرین ستوده. دو نفر دیگر؟ مهراوه و نیما. دو فرزند رضا خندان و نسرین ستوده. ما نیز پنج تن ایم.

پنج: موضوع مباهله چه باشد؟ ادعای ما و ادعای شما. همزمان در دو جا و دو مکان مشخص، همدیگر را نفرین می کنیم. و اما شما، پیشنهاد می کنم برای این که دل خدا را بدست آورید، در میان مزار شهدا، دست به ریش جناب جنتی ببرید و رو به آسمان کنید و بگویید: ای خدا، اگر به من و به پسرمن و به عروس من و نوه ی من نمی نگری، بر این پیرمرد رحم آور که من بارها، بارِ یک مملکت را بر دوش او نهاده ام و او نشده که از حمل آن همه بار، پای پس بکشد. خدایا ریشه ی این نوری زاد و دار و دسته اش از بیخ برکن که مرا در این سن و سال به این معرکه کشانده اند. خودت می دانی که من هرچه کرده ام برای برکشیدنِ نام تو و مذهب تو و اهل البیت و قرآن تو بوده. خدایا اگر مرا در کنار این شهدا خوار و خفیف کنی، تا ابد کسی از راه و رسم تو و اهل البیت محبوب تو سخنی به میان نخواهد آورد. خلاصه خود دانی. نوری زاد و دار و دسته اش مرا به ستمگری متهم می کنند. خودت بگو، من آیا ستمگرم؟ خودت مگر به من دستور نداده ای که مراقب دینت باشم؟ خب این مراقبت، گاه به پول و گاه به خون نیازمند است. من کاری بیرون از چارچوب های تو مرتکب نشده ام. خدایا تا می توانی بر سر مخالفان من بلا ببار و نسل شان را از زمین برکن.

شش: ما نیز در خاوران می گوییم: ای خدا، سیدعلی خامنه ای یک ملای بی ستاره بود که بضرب یک انقلاب هردمبیل، زد و رهبر شد. اما نه که انسان را نمی شناخت، حق و حقوق مردم را قبول نداشت، تعامل با مردم ایران و جهان را نمی شناخت، ادب را نمی شناخت، و یک چیزهایی از آرمانهای مخوف اسلامی در سر داشت، دست به مال و جان و ناموس مردم برد و تا توانست از کیسه ی مردم ایران پول برداشت و تا توانست معترضین را زندانی کرد و تا توانست مخالفانش را کشت و تا توانست پول های بی زبان مردم ایران را به بیرون از مرزها فرستاد تا مگر اسمی در کند و خود را مثلاً در آغوش تو اندازد. ای خدا، این است ادعای ما، اگر دروغ می گوییم ما را بخار کن و چیزی از ما بجای مگذار. اگر راست می گوییم، چیزی از سیدعلی و دار و دسته ی ایرانخوارش بجای منه!

هفت: قبول؟ ما برای مباهله آماده ایم. این فراخوان، هرگز یک شوخی و مطایبه نیست. نیز پرتاب سنگی در تاریکی نیست. این مباهله، خروجیِ دردها و زخم ها و آرزوهای تباه شده ی جمعی از مردم ایران است که از شما جز دروغ و تحقیر و دزدی و خونریزی در داخل و خارج ندیده اند. ما را برای مباهله خبر می کنید؟ دوازده فروردین خوبست؟ روز جمهوری اسلامی. که در آن روز، یا با جزغاله شدنِ ما، قوام و بقای شما حالا حالاها دوام خواهد آورد، یا با دود شدنِ شما، مردم ایران از شرّ نکبتی به نام جمهوری اسلامی و خزعبلی به اسم ولایت فقیه خلاص خواهند شد. با احترام و ادب

محمد نوری زاد
بیست و دوم اسفند نود و هفت – تهران

مصاحبه با محمد نوری زاد( ایران فردا – 24 اسفند 97)

فایل صوتی ” چرا خمینی گاندی نشد؟”
با صدای محمد نوری زاد

فایل صوتیِ ” فراخوانِ محمد نوری زاد آیت الله خامنه ای را برای مباهله”

گزارش تصویری سفر نوری زاد به گچساران و چرام و دهدشت و….