به عکس ها و نوشته های زیرش توجه کنید. این عکس ها و نوشته ها به روز ششم نمایشگاه خط خطی های نوری زاد (یازدهم اسفند نود و پنج) مربوط است.
چشم براه شمایم.
حتما بیایید.
نکند نیاییدها؟
ببینید چقدر التماس تان می کنم؟!
یک روز دلتان می سوزدها؟

محمد نوری زاد
دوازدهم اسفند نود و پنج – تهران

نوشته های زیر را با عکس های زیر مطابق کنید. برای من بسی وقت گیر بود نتوانستم. پوزش:

– این مرد و زن، پدر و مادر سعید زینالی اند که هجده سال پیش، برادران سپاه سعیدشان را برده اند که برده اند. تمامی تلاش های این دو، بجایی نرسیده که نرسیده. گلی به گوشه ی جمال حضرت رهبری. محمد نوری زاد
– این بانو مادر سعید زینالی است. به کیفش نگاه کنید. چه می بینید؟
– عکس سعید زینالی بر کیف مادر. یکی از بازدیدکنندگان نمایشگاه خط خطی های نوری زاد، سعید زینالی نیز بوده است.
– این گروه عاشق!
– دوستان با دکتر خزعلی و من عکس می گیرند.
– عکس یادگاری با مردی که در میان ما ایستاده و خیلی خوشبخت است. اگر گفتید چرا؟
– این تابلو دیروز بفروش رفت.
– امضاء بر یکی از کارت پوستال ها. تمامی تابلوها کارت پستال دارند. شب عید است عجله کنید. این مردی که با من سخن می گوید، خیلی خوشبخت است. اگر گفتید چرا؟ در گام نخست به این خاطر که فامیلی اش خوشبخت است.
– بله به خط خطی های من بنگرید.
– این دوستمان از سیرجان به نمایشگاه آمده بود. مردی بشدت وطن دوست که همه ی فکر و ذکرش شده ایران و سرفرازی ایران.
– بانو گیتی پورفاضل در نمایشگاه. ایشان وکیل بسیاری چون: خانواده ی ستار بهشتی بوده است.
– مردانی که پیش پای بانوان بر زمین نشسته اند تا بگویند: ما شرمسار شماییم که هم قدرتان در این نظام ولایی دانسته نشده و هم این که: همین اکنون در رنجید و در تنگنای قواعد من در آوردیِ آیت الله ها.
– بانو گیتی پورفاضل وکیل درستکار و فهیم و نترسی که دفاع از خانواده ی ستار بهشتی را پذیرفت و بچشم خود اعتراف قاتل را درحضور قاضی دیدکه گفت:خودم زدم و کشتمش،اما دریغ که زحمتش در نظام ولایی بجایی نرسید.
– یکی پرسید: این چه رازی است که من تا شما را می بینم گریه ام می گیرد؟ گفتمش: بخاطر این که شما به نوری زادی می نگرید که در آینده توسط برادران ریز ریز می شود. شما به آینده ی نوری زاد که می نگرید می گریید.
– ببینید چه عزیزانی با چه دشواری از کجاها به دیدن من و خط خطی های من می آیند!؟ سپاس از همه ی شما خوبان
– بهزاد همایونی. بسیجی کتک خورده. فایل صوتی اش یادتان هست؟
– این آقای سمت راستی را می شناسید؟وی همان بسیجیِ کتک خورده است. بعد از سخنان آقای خامنه ای که به کتک خوردن ولخت کردن یک بسیجی اشاره کرد،این مرد دلاور یک فایل صوتی منتشر کردکه من هم یک بسیجی کتک خورده ام
– دوستان من، ما را یک سخن بیش نیست. و آن: ادب است. و این که: ما تا خود و جامعه ی خود را به زیور ادب نیاراییم، آب در هاون اسلامی می کوبیم حالا حالاها. محمد نوری زاد
– بانوی سیرجانی و بانو گیتی پور فاضل. دنیایی سخن ناب با این دو بانوست. باید مرخصی بگیرید و پای سخنانشان بنشینید.
– این دوست خوب از قزوین به دیدن من آمده بود. از ابتدا تا پایان – چهار ساعت – در نمایشگاه بود و هر از گاه با من سخن می گفت. چه ناب و ناز.
– راز ورشکستگی نظام ولایی در این است که همه ی سرنخ ها در دست یک آخوندی است در قامت رهبری که با همه ی اختیاراتش، به هیچ دستگاهی پاسخگو نیست. به ابوالفضل خود خدا هم اینجوری نیست. محمد نوری زاد
– من موندم چی بگم! بچه ام را که برده اند و کشته اند، خود مرا هم بعد از بیست و هفت سال کارمندی از کار اخراج کرده اند و حتی یک کارت ملی به من نمی دهند تا چه برسد به دیگر حقوقی که باید داشته باشم.
– این بانو تمثیلی از حس ناب مادر بودن است. مادری که هجده سال بی وقفه در بدر بدنبال بچه ی برده شده اش است. در داستان ها یک چیزهایی خوانده بودیم.اما اکنون می بینیم.برادران سپاه،دم همه تون گرم!!! تقبل الله
– این دوست ما شعری برای ما خواند طنز و دلنشین. داستان شیخ و شعبان. شبیه داستان موسی و شبان
– این سه بانو از هموطنان بهایی ما هستند. شوهر بانوی وسطی نه سال تمام است که در زندان است بدون یک روز مرخصی. دم نظام مقدس و دم قوانین اسلامی و دم همه ی آیت الله های شیعه گرم به اباالفضل العباس.
– در اینجا، دوست خوب ما جناب بهزاد همایونی – همان بسیجیِ کتک خورده – دارد می گوید: من هم یک بهایی هستم.
– اندوه را در جمال این پدر و مادر می بینید؟ خانه ات خراب ای دم و دستگاه ولایی که پسر جوان این دو را از خانه بیرون می کشی و هجده سال تمام این دو را آواره ی همه جا می کنی و سر آخر، هیچ؟
– شما هم به اینجور جمع های صمیمی بپیوندید. از هیچ مهراسید. برای نترسیدن باید هزینه کرد. این چهره ها می گویند: ما نمی خواهیم بترسیم.

سخن روز محمد نوری زاد – دهم اسفند نود و پنج

سخن روز محمد نوری زاد – یازدهم اسفند نود و پنج

عکس های روز هفتم نمایشگاه – پنجشنبه دوازدهم اسفند نود و پنج – تهران