اشاره:
نوشته ی دوست مان علی1 به دوست دیگرمان مزدک را آنچنان روان و صمیمی یافتم که دریغم آمد در میان کامنت ها دچار فراموشی و فرسودگی شود. این نوشته را من از جانب نویسنده اش به پیشگاه خردمندی تقدیم می دارم.
با احترام
محمد نوری زاد
———————

مزدک گرامی
دوست نازنینی که در بالا پاسخش را نوشتم گفت خرسند است که من کامنت ها را پیگیری می کنم اما من پیگیری نمی کنم چون همان روز که رفتم فیلترشکنم را هم پاک کردم که میلی به این جمع که دوستان بسیار نازنینی در آن هستند ولی شماری هم دل در گرو تبلیغات فاشیستی دارند، نیابم و برغم دلم، ترکش کردم. در واقع دوست عزیزی که قبلا تشویقش کردم اینجا را بخواند، همچنان می خواند ولی نمی نویسد و گاهی نوشته هایی که به من ربط دارد، برایم می فرستد و در این مورد بخصوص تاکید کرد که اخلاقا باید پاسخ ناشناس را بدهم و من هم دادم. گویی برغم آنچه از انکار غیب می گویی، اما به وقتش معجزه گر هم هستی چون در باره شخص ناچیز من، از خزانه غیب سوابقم را بیرون کشیدی. در باره اینها که گفتی و نوشتی، باید بگویم که من متولد 1353 هستم و در انقلابی که 1357 رخ داد، برای هیچ کاری نمی توانستم به دنبال ارضای چیزی باشم !

در هفده سالگی و بر اثر انقلابی روحی که بخشی از آن کار طبیعت بود و بخشی هم کار معلمان، به سمت حوزه علمیه رفتم و تنها و تنها دنبال خدا بودم و اینکه به چه رسیدم، به خودم ربط دارد ولی هر کار دیگر می کردم و هر رشته دیگری می خواندم به این درک که اکنون از گذشته و منابعی که هویت های فکری ما را می سازد، دارم نمی رسیدم و این خودش نوعی آرامش جایگزین ناپذیر است که برغم همه ی بدبیاری ها، برایم بدک نیست. در مرکز تحت مدیریت مصباح یزدی که فلسفه می خواندم ،می دیدند که هر کتابی می خوانم و متون تفسیر قرآن و حدیث را زیر و رو می کنم ومنابع فلسفه غرب هم می خوانم، و می دیدند آنجور که آنها انتظار دارند، نمی شوم و نیز بر اثر سخنرانی معروف سیزده رجب مرحوم منتظری که متعاقبش در این مرکز، روضه از دست رفتن اسلام خواندند و به آقای منتظری فحش های تند و بسیار بی ادبانه می دادند و من که تنها دنبال خدا بودم و از بی ادبی ناراحت بودم از جمع و جلسه های جمعی موسسه کنار کشیدم و بعد دیدم زیرابم را زده اند که این فرد از ما کنار می کشد و شعارهای عنیف نمی دهد و خلاصه مثل آب خوردن اخراجم کردند. باور نکن ولی بی هیچ فعالیت سیاسی و یا فعالیت فرهنگی مخالف آنها و بی هیچ خلاف قابل تصور دیگری اخراجم کردند. بی هیچ جرمی و تنها با تکیه بر توهمات این چنینی که این فلان کتاب را مطالعه می کند و این بعدا چه می شود، اخراج کردند؛با اینکه هیچ مانعی در ادامه تحصیل در دانشگاه های دیگر نداشتم و ندارم، همان زمان برای آخرین بار که از کنار آن مرکز متعلق به آموزش عالی گذشتم، پیش خودم تفی انداختم بر کل سیستمی که نتوانی در آن حرفت را به زبان آوری و تفی انداختم به شرفی که ندارند و کنار کشیدم و برای گرفتن حقم نجنگیدم(این یکی از ضعف های بزرگ هر شخص است از جمله من)

در واقع آن زمان چون درگیری ام با خدا بود، بقیه چیزها را مهم نمی دانستم ولی بعد هم که آرام شدم هیچ رغبتی به دانشگاه اسلامی در هیچ کجای این سرزمین رنجور نیافتم و در عمل دربدر شدم اما همچنان برای مراکز مذهبی که دایره المعارف چاپ می کنند و یا کارهای نصفه- نیمه علمی می کنند و دستکم به نظر خودشان علمی است، مطالب ناچیزی می نویسم و عمدتا به نام خودشان چاپ می کنند. این کارها بهر یک لقمه نان و سری که نمی خواهم خمیده گردد و چاپلوسی کند، است والا اگر بخواهم متنی که دلخواه شان است و تبلیغ مزاعم و باورهایی که از دیدگاه آنها درست و یقینی و از دیدگاه من کاملا غلط است، بنویسم مطمئنا درها به رویم آنچنان باز می شود که شاید برای برخی رشک برانگیز هم باشد. گمنامم ولی آزادم از هر دو جهان. ترجیح می دهم از بی چیزی جان دهم اما نقش بازی نکنم. این نقش بازی کردن است که بگویم به آنچه آنها می گویند، باور دارم. گفتم چیزهایی که می نویسم معمولا برای دایره المعارف هایی است که جنیه ایدئولوژیک ندارند و برای اهل علمی که نمی خواهند از سرزمین مادری دور شوند، منابع درآمد بخور و نمیری است.

در اینجا مشکلم این است که آیا یک پزشک تحصیل کرده می تواند، دعوت به آخوندکشی و طایفه و صنف کشی کند ولو که این طایفه منبع خرافات باشد؟ با چنین پزشکی نمی توانم در یک جمع بنویسم و اگر این نظرش تغییر کرد، از همه نوشته های دیگرش که دیگرآزاری به این صراحت در آن نباشد، چه بسا دفاع هم بکنم و چه بسا بیشتر از آنچه مزدک فکر کند، به او در باورهای منتقدانه اش، نزدیک باشم و یا حتی راه های متعدد بیشتر از آن چه که مزدک تصورش را می کند، در نقد خرافه ها داشته باشم. تا وقتی باور فاشیستی آخوندکشی تبلیغ می شود، نمی نویسم.

پس کمی با تکرار بگویم اینکه حکومت آدم می کشد و جنایتکار است شکی در آن نیست و اینکه من پریشان گو هستم مطلبی است که باید فارغ از مخالفتی که با من داری، در چیزهایی که پیشتر نوشتم، ثابتش می کردی. اینکه تو بخواهی انسان باشی و هیچ مسئولیتی نپذیری، سخت دردناک است و اولین مسئولیت هر انسانی که با دیگران گفتگو می کند، دادن این تعهد است که آیا او به نکشتن دیگران، پایبند است یا نه. شما و من اگر چنین تعهدی ندهیم اصولا امکان گفتگو را از خودمان سلب می کنیم و من چون نمی توانم چنین امکانی را از شما سلب کنم و اصلا هم دلم نمی خواهد مدیر سایت چنین امکانی را از شما سلب کند، پس این امکان را از خودم سلب می کنم. پیشتر هم گفتم اسم این واکنش را می توانی شانتاژ و خودشیرینی و روشنفکربازی و هر چیز دیگری بگذاری و گذاشتی.

باری مسئله شخصی نیست بلکه این است که می خواهم حساب کنم که وقتی در یک جمع با کسانی گفتگو میکنم، آیا «این جمع پاینبد به جمع بودن یعنی نکشتن دیگران هستند ولو که این دیگران خودشان حتی باورهای فاشیستی داشته باشند یا نه؟». اگر پاسخ حرف من این است که مزدک معتقد به کشتن آخوند است و برای آن تبلیغ می کند و چهار سال است هم این کار را می کرده، بنده دیگر می روم و پشت سرم را هم نگاه نمی کنم و خیالت راحت که هرچه بد و بیراه هم بگویی یا بگویند، پاسخ نمی دهم.
نویسنده: علی1 در پاسخ به مزدک

اینستاگرام: mohammadnourizad
تلگرام: telegram.me/MohammadNoorizad
ایمیل جدید: mnoorizad@gmail.com
تماس با ادمین تلگرام: mohammadnourizad@