یک: در نشست روز سه شنبه ی سرای قلم ما بودیم: آقای طباطبایی، با بیش از هشتاد و هشت سال سن که در اسلام شناسی متبحر است، آقای دکترخزعلی، که هم اداره ی نشست با او بود و هم کارشناسانه ابراز نظر می کرد، و عزیزانی که از میان جمع بر می خاستند و هم در نقد نوشته های نوری زاد و هم به همراهی و همدلی با وی سخن می گفتند، و من، که باید بجوری همه ی نقدها و پرخاش ها و پرسش ها را پاسخ می گفتم و مسیر سخن را به همانجایی که “کاربردی” و نه تئوری و گمشده در دل تاریخ است، پیش می بردم.

دو: آقای طباطبایی فردی متین و سرد و گرم چشیده است. تاریخ و مختصات اسلام را می داند و در آن غورِ فراوان دارد. از ادب وی آموختم و بزرگمنشی اش را ستودم. منتها وی را چاره ای نبود که از امروز جامعه به هزار توی تاریخ سر فرو ببرد، و من مرتب وی را به امروز جامعه می آوردم. وی می گفت: اسلام اصیل نه این است که اینها می گویند بل این است که من می گویم، و من می گفتم: مرا با اسلامِ تاریخیِ شما کاری نیست. هرجور که می خواهد باشد. ما گرفتار همین اسلامی هستیم که می کشد و می دزدد و می راند و می فریبد و دروغ می گوید.

سه: آقای دکتر خزعلی در میانه ی سخن و با اشاره به نامه ی من به امام علی و به خدا گفت: نویسنده ی این نامه ها از دین خروج کرده حتماً. خب این سخن آقای خزعلی می توانست و می تواند به تعبیرها و تـآویل هایی در افتد بس خطرناک. این خروج از دین، صورتی دارد و باطنی. باطنش همان ارتداد است که دودمان بسیاری را در هم پیچیده در همین نظام مقدس. که خود این نشست نیز صورتی داشت و باطنی. که شاید آقای خزعلی بسیار مشتاق بود که من به بحث های درون دینی کشیده شوم و به همان راهی در افتم که وی و دکتر بیگدلی که معمم است ( پیشنهاد دهنده ی این نشست) پیش رویم نهاده بودند. این راه، هرگز به نتیجه نمی رسید و فایده ای نیز نداشت. به من چه که در فلانجای تاریخ اسلام فلانی چه می کرده یا نمی کرده؟ من گرفتارِ اسلامِ امروزم. این اسلام امروز است که پوست از تن هوین ایرانیان دریده. و من، بحث را از اعماق به امروز جامعه کشاندم. و به نقش ویرانگری که اسلام و شیعه ی امروز در ویرانگریِ ایران و ایرانیان داشته و دارد.

چهار: آقای طباطبایی رفت و جایش را به یک روحانی داد. دکتر بیگدلی. اهل زنجان است و استاد دانشگاه و از اشخاص مرکزی حزب امید و هواداران آقای روحانی. وی در پایانی ترین بخش نشست وارد شد تا سخنِ آخر را وی بگوید. که پیشنهاد برپایی این نشست با وی بود. ایشان در ابتدای سخن به علت و علل تغییر من پرداخت. که: این تغییرِ شش ماهه نمی تواند پس زمینه ی درستی داشته باشد. راستش خودم هم نداستم که ایشان این شش ماه را از کجا پیدا کرده بود. و در ادامه شروع کرد به خواندن نوشته های دوره ی جاهلیتِ من. و غلیظ در این مسیر پیش رفت. از این نامه به آن نامه. مغالطه ای که در میان عوام کاربرد فراوانی دارد. همان نشان دادن عکس مار و نوشتن کلمه ی مار. در این مغالطه، که من به “این به آنی” تعبیرش می کنم، یکی می آید و می گوید: این آقا یا خانم که الآن این می گوید، گذشته اش آن بوده. و نیتجه گرفت که به یک چنین فردی اعتمادی نیست.

پنج: به دکتر بیگدلی گفتم: من بقدر یکصد سال افزون بر سنّ فعلی تان از گذشته ی جاهلانه ام پوزشخواهی کرده ام. اما مگر امام تان نگفته: مهم حال فعلی افراد است؟ و مگر بر منبرها نمی سرایید که در کربلا، یکی از آن سوی به این سوی آمد در دو سه ساعت. پس چگونه است که تغییر شش ماهه ی من برای شما ناگوار می نماید؟ و گفتم: دوست روحانی من، و دوستان حاضر، معتقدم بزرگترین ابرچاله ای که همه ی مردم ایران را در خود فرو کشیده، حاکمیت فقه شیعه است. این ابرچاله، مطلقاً با عقل و حقوق بشر سازگاری ندارد. و گفتم: وقتی شخصی مثل آقای خمینی، کامجویی از یک طفل شیرخواره را رسمیت می دهد، و در چهار خط، بیست سی هزار نفر را به کام مرگ می فرستد، و جز مرگ و جنگ و خونریزی و عصبیت و گسترش اسلام خودش خواسته ای ندارد، و وقتی فردی مثل آقای خامنه ای، کاری نمانده که در خاک برسری ایران و ایرانی نکرده باشد، ما را چکار به این که اسلام راستین چه بوده و چه نبوده؟ ما با همین اسلام هردمبیل مواجه و درگیریم.

شش: در دلِ سخنان خود، یک تک فتوا صادر کردم از جانب آیت الله محمد نوری زاد. چه؟ گفتم: در نظام آیت اللهی من، تا زمانی که در ایران، بخاطر فقر، یک بانو تن فروشی می کند و بخاطر فقر، یک مرد بیکار و بیمار و معتاد و بدکار است، هزینه کردن برای دین خدا و خود خدا و پیغمبران و امامان و برای حج و سوریه و عراق و لبنان و فلسطین و یمن و بحرین و هرکجای دیگر، حرام اندر حرام است.

هفت: سخن پایانی ام شاید این بود: دوستان حاضر، آقای خزعلی، آقای بیگدلی، از همین فردا اعلام می کنیم هیچ آخوندی حق پول گرفتن از مردم را ندارد. و اعلام می کنیم: از خدا و پیغمبر و قرآن سخن گفتن مجانی است. هیچ منبری ای نباید پول بگیرد. مگر نه این که خدا در قرآن گفته هیچ پیامبری از مردم مزد نگرفت؟ شما به من بگویید با انتشارِ این دستورالعمل، چند نفر در این لباس باقی می مانند؟ وبار دیگر پای ابر چاله را به میان آوردم. ابرچاله ای که روحانیان مزین اش می کنند و بر و روی و اعماق منفورش را بزک. فایل صوتی یا فیلم این نشست طولانی است اما ای بسا در هر مراوده اش مطلبی باشد بدرد بخور. به زودی یا فیلم یا فایل صوتی این نشست را منتشر می کنم. اگر مقدورتان بود بشنوید و ببینیدش. فایل صوتی و تصویری این نشست را از کانال تلگرام نوری زاد دریافت کنید.

سایت: nurizad.info
اینستاگرام: mohammadnourizad
تلگرام: telegram.me/MohammadNoorizad
ایمیل جدید: mnoorizad@gmail.com

محمد نوری زاد
پنجم آبان نود و پنج – تهران