در دور دست های مرزی و سیستانی و بلوچستانی و خراسانی و کرمانی، تنباکو را با یک چیزهایی ورز می دهند و با انجام عملیاتی “خاص” به ماده ی مخدّری دست پیدا می کنند به نام: “ناس”. من خود در استان های مرزی و شرقیِ کشورمان به مردمی بر خورده ام با لثه ها و دندانهایی رنگ باخته که از کثرت مصرف این ناسِ ناقلا شکل طبیعیِ خود را از دست داده بودند. و حتی نیمه ی پایینیِ دیوار کوچه ها و خیابان ها را می دیدم که با شُرّه هایی از آب سبز رنگِ همین ناس آذین شده بود. شکلِ مصرف ناس به این صورت است که مقداری از آن را در زیر زبان یا در کناره ی لثه ها قرار می دهند تا پودر ناس با آب دهان خیس بخورد و لابد یک کیفی به جانِ طرف بدواند. در اینجور مواقع، همینجور که در پیاده رو راه می روید ناگهان می بینید یک بنده خدایی سر جلو بُرده و یک کپه آب سبز رنگ از دهان به بیرون پرتاب می کند و همان کپه را به دیوار بی نوایی می افشاند و می رود پیِ کارش. این زمان، همان زمانی است که ناس ناقلا کارِ کیفوری اش را به انجام رسانده و باید با کپه ای دیگر تعویض شود. از نکته ای غافل نشویم که این ناسِ ناقلا این روزها از خلأ قانونی سود برده و از این که در ردیف مواد مخدر قرار نمی گیرد و مجازاتی نیز برای تولید کنندگانش در نظر گرفته نمی شود، با بسته بندی های فریبنده کم کم جایی برای خود در میان اقلام مصرفیِ معتادان واگشوده است.

از نظر و نگاهِ افراد تیزبین و بویژه مسئولانِ کشورهای هردمبیل، این “ناس” برای خود حقی و حقوقی دارد به اسم ” حق النّاس” که رهبر عظیم الشأن خودمان چندی پیش تلویحاً بدان اشاره فرمودند و تک به تک برگ های آراء مردم را حق الناس نامیدند و خود را ملزم به نگاهبانی از این حقِ ناس دانستند. من می گویم: یک وقت فکر نکنید که این حق الناسِ مورد اشاره ی رهبر ربطی و ارتباطی به حقوق مدنی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسیِ مردم دارد. نخیر، بل من شخصاً احتمال می دهم بنا به خراسانی بودن حضرت رهبری و شناختی که اغلب خراسانی ها از ناس دارند، مقصود همیشگیِ ایشان از حق النّاس به کیفیت کاغذ برگ هایی مربوط می شود که مردم بی نوا رأی خود را بر آن می نگارند و خود خبر ندارند که این برگ های رأی و جنس و کیفیتی که دارند، چه کاربردی در پیچاپیچِ همان ناس ناقلا می توانند داشته باشند. که اگر اینجور نبود حتماً حضرت ایشان به حقوقی اشاره می فرمودند که توسط خود ایشان در داستان هزار و یکشب هسته ای و احمدی نژادی دود شد و به هوا رفت، یا توسط جناب مجتبی خامنه ای با همدستیِ حضرتِ تائب در داستان هایی چون بابک زنجانی و سعید مرتضوی و کودتای کهریزکی 88 جاری شد، یا داستان هایی که توسط حضرات آیاتی چون واعظ طبسی و آقازادگان محترمشان در جابجایی اموال مردم رونویسی شده است و می شود، و یا داستان هایی که توسط جنابان سرداران سپاه در بلعیدن تمامی کشور به رشته ی تحریر در آمده است، و یا داستان هایی که توسط نمایندگانِ سر به زیر و حرف گوش کنِ مجلس شورا و خبرگان خفته ی رهبری سرداده شده است و سر داده می شود. به قول جوان ها، چی؟ حق الناست تو حلقم!

محمد نوری زاد
بیست و یکم شهریور نود و چهار – تهران