محمد:
سلام با قید احترام به حضرتعالی باید عرض کنم واقعا نمی تونم بفهمم فازتون چیه… یاد برنامه شبهای رمضانتون بخیر من اون موقع هفت هشت ساله بودم… موفق باشید

محمد نوری زاد:
اگر منظورتان این است که من بدنبال چیستم، می گویم: انسانیت. همین

———-

عـــَذرا بانو:
استقامت و شجاعتتان ستودنیست آقای نوری زاد… من ایران نیستم , که اگر بودم حتما به دیدارتان در قدمگاه می آمدم… هر شب متن هایتان را می خوانم… عکس ها را نمی توانم ببینم (چون من نابینا هستم) اما تصور کردن شما و مردم از خواندن متن های شما بسیار آسان است… برای شما و خانوادتان آرزوی استقامت می کنم… تنها کاری که از دست کسی چون من بر می آید , حرف زدن درباره و تلاش برای آگاه کردن دوستان از متن ها و نوشته های شماست…

محمد نوری زاد:
سپاس بانوی خوب. چشم های من برای شما. شما کجا نابینا هستید؟ شما با چشمان ما می بینید و با احساس ما حس می کنید و با اشک های ما جاری می شوید.

———-

آنـیتـــا:
من از تمام عزيزانى كه براى ديدن و گفتگو با آقاى نوريزاد به قدمگاه مى روند خواهشمندم قبلاً پرسش هاى زير را خوانده و اگر پرسش خود را اينجا نيافتند، در قدمگاه از آقاى نوريزاد بپرسند. با اين كار از از پرسش هاى تكرارى، خستگى و اتلاف وقت آقاى نوريزاد و مراجعين گرامى جلو گيرى مى شود. البته پاسخ ها از برداشت هاى شخصى من بى تأثير نيستند. ممنون مى شوم اگر در برداشتم خطايى ديده شد، آقاى نوريزاد اصلاح فرمايند. ز دوستان ديگر نيز خواهش مى كنم ليست پرسشها را تكميل كنند.

الف) پرسش هاى رايج مردم:

١- چرا شما را نمى گيرند؟ چرا شما را نمى كشند؟
– من جانم را كف دستم گرفته ام و آماده همه چيز هستم. اگر كسى به اين مرحله رسيد با زندان قابل مهار نيست. و چون فرد شناخته شده اى هستم، و شايد به دلائل ديگر، زيان حذف من برايشان بيشتر از سودش است.

٢- از كجا معلوم كه از خودشان نباشيد؟
-حتى اگر از خودشان باشم همينكه خواسته هاى همه شما، از مردم مناطق محروم تا اقليت هاى ناديده گرفته شده، و سخنان در گلو ماندهء شما را با صداى بلند بيان مى كنم پس در جهت منافع شما حركت مى كنم.

٣-چطور تا قبل از ٨٨ آن همه جنايت را نمى ديديد؟
– جهالتم غليظ بود

٥- شما يك سوپاپ اطمينان بيشتر نيستيد.
– چه بهتر. چون انفجار خشم و كينه، به جامعه خرد مدار و پايدار منتهى نمى شود. باشد كه اين بار، عملكردِ جمعىِ خردمندانه، راه گشا شود نه انفجار كور مردمى به جان آمده، كه فقط مى دانند چه را نمى خواهند. مردم به زمان و آگاهى نياز دارند تا بفهمند چه مى خواهند و گره كار كجاست.

ب) پرسش هاى بسيجيان:

١- چرا پاى كودك بهايى را بوسيديد؟
-آن كودك گناهى ندارد. اگر شما هم در خانواده بهايى به دنيا آمده بوديد بهايى بوديد. چون اين كودك بيگناه بخاطر ظلم ما شيعيان از وجود پدر و مادر محروم شده، براى دلجويى از او و پوزش خواهى از ظلمى كه به او شده پايش را بوسيدم.

٢- چرا پاى كودكان فلسطينى و سورى را نبوسيديد؟
– زيرا اگر نتوانيم بر ظلم آشكارى كه به مردم خودمان مى رود برآشوبيم ، حمايت از مظلومين خارج از ايران يك ژست پوك تبليغاتى بيشتر نيست.

٣- چرا با رسانه هاى خارجى مصاحبه مى كنيد؟
– زيرا به رسانه هاى داخلى اجازه مصاحبه با من را نمى دهند.

٤- چرا با سخنان و نامه هايتان، آب به آسياب دشمن مى ريزيد؟
– آنچه آسياب دشمن را با قدرت به چرخش در آورده، جريان رود خروشانى است كه از نابخردى ها، بى عدالتى ها و فساد كلان سردمداران و ناخشنودى و انزجار مردم سرچشمه گرفته است. همان جريانى كه من با سخنان و نامه هايم براى قطع آن تلاش مى كنم.

٥- چرا باور هاى شيعى را زير سؤال مى بريد؟
– چون بسيارى از اين باور ها مجعول، تفرقه برانگيز و جاهلانه اند. ما براى اعتنا به انسانيت، ناچاريم اين باور ها را از غربال خِرَد رد كنيم.

٦- آن افراط ديروز را ببينيم يا اين تفريط امروز را؟ از كجا معلوم ازاين موضع امروز هم بر نگرديد؟
– معلوم نيست. آنچه بايسته است باز گشت از مسير اشتباه است نه ماندن بر آن به هر قيمت. اما اگر خرد و انسانيت راهنماى يافتنِ راه باشد نه سنت هاى موروثى، احتمال خطا و نياز به بازگشت كمتر است.

٧- كجا رفت آن نوريزادانقلابى؟ چه شد آن نوريزاد ولا يت مدار؟
– جايى نرفته، همينجاست. فقط از آن پيله تنگ و تاريك در آمده. شايد جايش مانند داخل پيله امن نباشد، اما از اين كه به پرواز در آمده و آسمان آبى، آفتاب و آدمها را آنطور كه هستند مى بيند و نه از سوراخ تنگ پيله اش، و در هواى تازه نفس مى كشد خيلى حس خوبى دارد. درست است كه عمر پروانه ها كوتاهست اما آن مال پروانه هاى عادى است. اين پروانه از زمانى كه از تاريكى در آمده و دوباره در نور زاده شده، هر روز يك جفت بال تازه در مى آورد و هر روز بيش از روز پيش پرواز مى كند و اوج مى گيرد. نمى بينيد چه بالهايش زيبا و خوشرنگند؟ راستى شما نمى خواهيد از پيله هايتان بياييد بيرون؟؟

———-

علیـــرضا:
آقای نوری زاد عزیز دیروز میگفتی مرجعیت شیعه برای این است که ما نفهمیم و تقلید کنیم. فرصت نشد بتونم با شما صحبت کنم. آیا درباره آقای منتظری و صانعی هم همینجور فکر می کنید؟

محمد نوری زاد:
علیرضای گرامی. من هماره به تفکیک انسانهای شایسته از ناشایستگان قائل بوده ام و خود به همین مهم دست برده ام. معمولی واژه هایی چون: اغلب، برخی، جمعی، بسیاری، جماعتی، برای این است که همه را با یک چوب نرانیم و فرصتی برای خوبان کنار گذاریم.

———-

عـلــــی:
جناب نوریزاد شده تو این مدت احساس خستگی کنی

محمد نوری زاد:
نه علی گرامی. تنها بعضی وقتها کارها در هم می پیچند. خستگی اما خیز. نبوده. امید که بعد از این نیز نباشد.

——–

علـــی:
جناب نوریزاد نظرت در مورد صداوسیما ایران چیست

محمد نوری زاد:
صدا و سیمای رهبری و مراجع. و نه مردم.

———-

نـرگــس:
جناب نوری زاد سوالی که از ابتدای حضور شما در قدمگاه ذهن من را به خود مشغول کرده این است:هیچ نیروی وابسته به حکومت که شامل بسیج، اطلاعات،سپاه و لباس شخصی ها و… می شود هیچ تلاشی برای جلوگیری از حضور شما در این مکان و اجتماع مردمی که برای دلگرمی خود وشما ایجاد می شود نکردند. این موضوع شما را مشکوک نمی کند؟

محمد نوری زاد:
سلام بانوی خوب. چرا مرا یک چند باری به کلانتری محل بردند و یک باری یکی از داعشی های بسیجی درگیری ایجاد کرد و سر یکی از جوانها را به دیوار کوفت و مرتب نیروی انتظامی می آید و مردم را متفرق می کند. چه کنم نازنین؟ کسی که نترسد، دیگران از وی می ترسند.

نـرگـس:
جالب است بدانید زمانی نوشته های شما در کیهان پدرم را سر کیف می آورد و حال من و برادرم را . این همه تغییر در شما برای من مبهم نیست چون بسیار افراد در اطرافم اینگونه بیدار شدند. روز شنبه بنا داشتم به قدم گاه بیایم و دیداری با شما داشتم به امید بازگشت ایمانی در خود که این مرخصی تابستانه پیش آمد. این سروده ی کم ارزش تقدیم به شما و راه پر امیدتان:
آی مردم گرگ در صحن خیابان پر شده است
شهر شاید نیست اینجایی که حیوان پر شده است
شهروندان لطف کرده شهر را خالی کنید
شهر با اصحاب خاص شخص سلطان پر شده است
روستایی ها به جای دیگری هجرت کنید
روستا با نوچه های حضرت خان پر شده است
سال ها در شیشه می کردند خون خلق را
در حراج مملکت جان ارزان پر شده است
جامه ی تاریخ دانایی در این ملک غریب
با ابوجهلان در ظاهر مسلمان پر شده است
برگ های زرد ماندند همچنان بر شاخه ها
برگ های سبز اما پای گلدان پر شده است
پیر تر ها کوزه ی تدبیرتان را پر کنید
این طرف ها کاسه ی صبر جوانان پر شده است
سد این نامردمی ها عاقبت خواهد شکست
رگ به رگ خونابه در چشمان ایران پر شده است

———-

سینـــا:
انصافا خدا صبرتون بده که در روز با اینهمه آدم از خود راضی فاتح قله های حقیقت چانه میزنید. یک سوالی همیشه برام وجود داشته اینکه شما چطور اینهمه جزئیات از قدمگاه را به خاطر می سپارید؟

محمد نوری زاد:
سینای گرامی، یا همانجا یا بعدا سر تیتر ها و نکته های مهم را می نویسم و بعدا آن را با حواشی اش کامل می کنم.

———-

احمد:
آقای نوریزاد من یه انتقاد کردم ظاهرا حذفش کردین. باورم نمیشه. شما اهل سانسور باشید.

محمد نوری زاد:
احمد گرامی، بعید می دانم که نوشته ای از شما سانسور شده باشد. مگر این که ناسزایی در آن بوده باشد. مجددا بنویسید لطفا

———-

احمــد:
جناب نوریزاد از شما متفکر برجسته انتظار نداشتم پیامبرمان را بیسواد بدانید. واقعا تعجب کردم.

محمد نوری زاد:
احمد گرامی، سواد یعنی سیاهی، سواد کوه یعنی سیاهی کوه. با سواد یعنی کسی که می تواند سیاهی یک نوشته را بخواند. بی سواد یعنی کسی که سیاهی یک نوشته را نمی تواند بخواند پیامبر امی از نگاه اغلب مفسرین یعنی کسی که سواد خواندن و نوشتن نمی دانسته. و این، هیچ ایرادی به شأن پیامبر داخل نمی کند. بقول حافظ: نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت/ به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

———-

حمیدرضا:
این سه نفر را دادگاهی کنید!با این درخواست؛ محمد نوری‌زاد دارد حرف سیستم اطلاعاتی را می‌زند برای همین دستگیرش نمیکنند

محمد نوری زاد:
حمید رضای گرامی، این گونه نیست پسرم. سیستم اطلاعاتی اگر می خواست این سه نفر را دادگاهی کند، مانعی پیش رو نداشت. مانعی که نه پیش روی سیستم اطلاعاتی بل پیش روی بیت رهبر است، معرکه ای است از مقابله ی جهل و عقل. یعنی برای بار نخست باید به این سه نفر مجال سخن گفتن داده شود. سه نفری که برای گفتن، فراوان در چنته دارند. فراوان. و در این معرکه، داور، نه دستگاه قضاییِ بیت رهبری، که: مردم اند. و این نه چیزی است که بشود جمعش کرد.

———-

علـــی:
جناب نوریزاد ایا این درد بزرگ برای یک جامعه نیست که هزاران نفر بدون ضابطه وارد دانشگاه میشوند و ان کسی که ان را برملا میکند باید استحضاح شود درکجای دنیا این چنین هست؟

محمد نوری زاد:
اینجا سرزمین عجایب اسلامی است علی گرامی.

———-

محمد:
انسان بودن خود آن اندازه شکوهمند است که نیازی به فروکاستن آن با واژه هایی که در فهم همگانی معنایی خاص را به ذهن می‌آورد نیست. که انسان در ذات خود هم پیامبر است و هم تشنه ی یادگیری و … درود برشما و شادباش به خانم ستوده برای ادامه ی کار

محمد نوری زاد:
محمد گرامی، پیامبران انسان های آسمانی و دست نیافتنی نبوده اند. بل انسان های برتر جامعه ی خویش بوده اند. شما نیک اگر بنگرید، صدها از این پیامبران را در اطراف خود می بینید. انسان هایی که نوع دوست اند. فهیم وصبور و درستکارند. انسان هایی که در گذشته ها متوقف نشده اند. انسان هایی که همه ی هستی را برای خود و خویشان خود نمی خواهند. کسانی اند که: برای دیگران آنگونه حق قائلند که برای خود. اینان پیامبران امروز جامعه ی مایند. چرا که هریک پیامی با خود دارند. که ای آدمی، بیا و انسان باش!

———-

امیرحسین:
چرا تو این راهی که در پیش گرفته اید تنها هستین. پس این به ظاهر اصلاح طلبان چرا اینقدر بی بخارند؟

محمد نوری زاد:
امیرحسین گرامی. برای اصلاح طلبان امکانِ این که با من همراهی کنند نیست. آنها هرگز نمی توانند با گامهای من همراه شوند. من از چارچوب های این نظام خروج کرده ام و به افق های وسیع تری می نگرم. و حال آنکه آنان بنا دارند در همین چارچوب ها بمانند. که البته وجودشان ضروری است و من در میان آنان دوستان خوب و شایسته فراوان دارم.

——–

ملک حسین:
در اینکه خانم ستوده زنی شجاع ودارای روحی بلند ومورداحترام تمامی ازادیخواهان این مملکت است شکی نیست به جرات میگویم اگر در تهران برای هر منصبی کاندید شود قطعا یکی از نفرات برتر خواهد بود .ولی برادرم جناب نوریزاد باید در انتخاب واژه گان بیشتر سلیقه بخرج دهید که متهم به اغراق نشوید وبهانه هم بدست حضرات داده نشود پیامبر در فرهنگ ما بار معنایی خاصی دارد

محمد نوری زاد:
سلام ملک حسین گرامی. یک نامه هم، پیامبر است. یک گلی که شما برای دوستی می فرستید نیز پیامبر است. یک نگاه، یک لبخند، یک سخن، یک آرزو، یک طلوع یک غروب، همه ی اینها پیامبر و پیام آورند. این ماییم که الفاظ را در یک فرد یا در یک جایگاه خاص زندانی می کنیم. در این عکس گوشه ای از دادگاه یا همان اتاق سه در چهار دیده می شود.

———–

مهدیه:
با سلام خدمت استاد ارجمند آقای نوری زاد از نوشته های روشنگرانه ی شما بسیار ممنونمم. سوالی از خدمت شما دارم من جوانی از جوان های این مرز و بوم که 26 سال دارم از همان دوران نوجوانی سودای آزادی و پیشرفت کشورم را داشته ام اما از هر دری رفته ام دلسرد شده ام و اکنون قصد مهاجرت از ایران را دارم می توانید راهنمایی ام کنید چگونه به اعتلای آزادی در ایران کمک کنم؟ چگونه در این فضای خفقان حکومتی تنفسی برای دیگران باشم؟ آیا پیروی از دین اسلام، دین 14 قرن پیش درست است؟ ممنون اگر وقت برای جواب به سوالاتم بگذارید .

محمد نوری زاد:
سلام دختر نازنینم. مهاجرت هم خوب است. به شرطی که برای آن برنامه داشته باشی. حتما به روزها و ماههای آن نیک بیندیش. مبادا هرطور که شده خواسته باشی که بروی. من پسران و دخترانی را می شناسم که رفته اند و چون برنامه ای نداشته اند به درماندگی مبتلا شده اند. حتما برنامه داشته باش دخترم. در باره ی وطنت هم نگران مباش. در آنجا دوستانی هستند که در کنار هم بخواهید کاری بکنید. با من باشد می گویم: وطنت از تو می خواهد که بهترین باشی. پس بهترین باشد. در درس در اخلاق در پاکی در درستی در علم در خردمندی. موفق باشی دختر خوبم.

———-

میـلاد:
پیامبری که همگان بدون تفسیر و پیچش پیامش را میفهمند و درک می کنند.

محمد نوری زاد:
بله میلاد گرامی، یکی از چالش های پیش پای مذاهب و بویژه مذاهب اسلامی، تفسیر پذیریِ بیش از اندازه ی مفاهیم انسانی و مدنی و حقوقی و احکامیِ فردی و جمعی در آنان است. و جماعتی ابن الوقت، دکان های بسیاری بر گذرگاه های همین تفاسیر آراسته اند و هیچ نیز بنا ندارند به نفع بشر سرگردان سخنشان را بر اصول اصلی یکی کنند.

———-

حمــید:
آنچه از اسلام در این هزارو اندی سال دیده, شنیده, نوشته و بازگو شده بود کاملا منطبق با آن چیزی می‌باشد که ما ایرانیان در این سی و شش سال از دار و دسته خمینی دیدیم و دأشی هم از همان سر چشمه ناب محمدی سر مشق گرفته ا‌ند و شاهد عمل کردشان میباشیم . گویا به نظر جناب عالی‌ این اسلام نمیباشد . این سخن پنهان قرآن که جناب عالی‌ میشنوید , با پوزش همان دم خروس می‌باشد به این معنی‌ که اینا اسلام واقعی‌ نیست و تازه اگر ایرانیان و بقیه مسلمانان یک روزی این شانس را داشتند که از شر این دین جهنمی آزاد شوند با نسلی نو از آخوند مواجهه خواهند شد که دوباره برای هزاران سال بالای منبر خواهند رفت که اینبار صدای فغان قرآن را بر فرق سر مسلمین فلک زده فرود آورند. دست از سر این مردمان با این دین کج اندیش بد ذات بردارید. این اسلام را همگی‌ با چشم خود دیدیم و با گوشت و پوست لمسش کردیم و یک بار برای همیشه باید تکلیف مان را با آن روشن کنیم.

محمد نوری زاد:
حمید گرامی، بودن یا نبودن یک اندیشه به خواست ما مربوط و محدود نمی شود. یعنی تنفر ما از یک اندیشه باعث زوال آن نمی شود. بل این خود طرفداران و معتقدان آن اندیشه اند که می توانند بیخ و بنیان آن را بر کنند. دقیقاً همین اتفاقی که آخوندهای ما در این سالهای پس از انقلاب با اسلام و شیعه کرده اند. می گویم: اسلام اگر باشد اما در درون آدمها، چه ایرادی دارد؟ مگر مردمان جهان از مسلمانان مالزی آسیب دیده اند؟

———

هـــادی:
آقای دکتر بابهایی را باز نکنید که قادر به جمع کردنش نیستید. من هنوز کامنتهای قبلی را نخوانده ام ولی می دانم سیل اهانتها نسبت به کلام الله مجید جاری شده یا می شود.در قران پنج آیه با بکارگیری شکلی از کلمه ی اسارت وجود دارد که در هیچیک از آنها هیچگونه دلالتی مبنی بر برده داری ویا اسیرگرفتن زنان مشاهده نمی شود.حتی در یکی از آنها مسلمانان به دلیل اینکه می خواستند به پپیشنهاد ابوبکر در مقابل گرفتن وجوهی اسرا را آزاد کنند و یا آزاد کردنشان را مشروط به دریافت پول کنند ،سخت مورد عتاب و تهدید خداوند قرار گرفته اند. در سخت ترین حکم الهی در خصوص اسرای مشرکین ،ایشان می فرمایند یا منتی سرشان بگذارید و آزادشان کنید (مثلا بگویید به خاطر رضای خداوند آزادتان می کنیم ) و یا فدیه ای بگیرید ،که این فدیه می توانست عملی مفید به حال اجتماع و یا هر کار خیری باشد. خبر صحیح از رسول بزرگوار این است که بدترین و شرورترین مردم ، خریدو فروش کنندگان بردگان هستند.یک سوره از قران بنام برده ای سیاهپوست به نام لقمان حکیم (یک درجه کمتر از پیامبری ) است. دین اسلام و قران در آن شرایط به انسانها هبه شده و توحید و اخلاقیات را ترویج داده است و ادیان وظیفه تکامل تدریجی اجتماعی را ندارند و فقط ناظر کیفی آن هستند.مثلا دینی نیست که اجتماع را از غارنشینی به برده داری و از برده داری به دام پروری و سپس کشاورزی و صنعتی و ارتباطات دلالت کند. این مسیر تاریخی و تدریجی تکامل اجتماعیست. می دانید صحاح سته و سایر کتب حدیث بیش از دویست سال پس از وفات رسول بزرگوار و بخصوص دو صحیح مسلم و بخاری (که از یکی از انها ،آن فیلم قبیح مصری پر از اهانت به پیامبر ،در دوسال پیش در آمد)توسط دانشمندان غیرعرب و ایرانی تالیف شده است. ما به دلیل عدم اطمینان به صحت بسیاری از اخبار رسیده ، قران را با قران تفسیر کنیم و به عقل به جای نقل رجوع کنیم. همانطور که مهمترین ممیز صحت یا جعلی بودن احادیث نیز توسط خود پیامبر ،قران معرفی شده است.در یکی از کتب امام احمد غزالی ،حدیثی به قدری اهانت آمیز نسبت به پیامبرمان دیدم که متحیر شدم.حدود بیست و پنج ترجمه ی قران را بصورت موضوعی مقایسه کردم که حدود ده تای آنها که نامهای بزرگی هم بینشان مشاهده می شد ترجمه شان را با شبه تفسیری منطبق با نقل آمیخته بودند. ما وقتی در مورد کتاب خدا سخن می گوییم یا می نویسیم مجاز و محق نیستیم که آیه ای را با آنچه در ذهنمان از پیش معلوم تصور می نماییم ،انطباق دهیم. و وقتی می شود با تدبر در کلام الله و تفسیر قران باقران به پاسخهای صحیح رسید بهتر است به جای انتظار از این و آن ،خودمان به فکر تحقیق و تدقیق در مهمترین و ارزشمندترین منبعی که از طریق آن می توانیم به تعالیم الهی نزدیک شویم ،باشیم.

محمد نوری زاد:
هادی گرامی، سپاس از شما که با قلمی شریف و شایسته و متین به نقد نوشته ی من پرداخته اید و سخن خود را نیز بدان افزوده اید. من اما می گویم: از مطرح کردنِ هر سخن بنیادین نباید بهراسیم و پرهیز کنیم. من و شما یا مسلمانیم یا نیستیم. که اگر هستیم باید با متانت و حوصله از چارچوب های فکری خود دفاع کنیم. یا نه، به همه بگوییم: ما “همینجوری” مسلمانیم و کسی با اندیشه ی ما کاری نداشته باشد. من و شما وقتی زیر و بالای یک نگرش و یک خط سیاسی و یک رفتار اجتماعی را می کاویم و به هزار تویش راه پیدا می کنیم تا درستی اش را از نادرستی باز شناسیم، چرا به دیگران حق ندهیم اندیشه ی ما را بکاوند و نادرستی هایش را بر سر مان بکوبند و بر درستی هایش مهر تأیید زنند؟ گاه به این می اندیشم که اگر من و شما امروز از تاریخ تند و تیز مسلمانی هیچ نداشتیم الا: خاطره ای از دعوت به دوستی و خردمندی و لغو برده داری، اکنون چه با غرور سر بر آستان یکتا پرستی و درخشندگی های انسانی می ساییدیم.

———-

یوسف:
درود برشما جناب نوری زاد…فقط یک نکته و اون اینکه فقر صفت نیست که به مرد نسبت دادین…”مرد خط فقری” چندان واژه ی زیبایی نیست

محمد نوری زاد:
یوسف گرامی، بله خود کلمه ی فقر صفت نیست اما ترکیب خط فقری با پشتوانه ای که در ذهن مخاطب دارد حتماً صفت است. یعنی مردی که در لبه ی لرزان خط فقر روزگار می گذراند.

یوسف:
پس به امید روزی که این صفت رو به هیچکس نتوان نسبت داد.

———-

الــهام:
لطفا نگویید … اونموقع جنایات آشکار نبود…، بگویید کور بودید یا هر چیز دیگه ای که بودید… اینجوری بهتره.

محمد نوری زاد:
بله بانوی خوب. کور بودیم و احتمالا منافعمان در ندیدن بود. جهل را نیز به این دو بیفزایید. و مختصری امید را در دایره ای که ما در آن محصور بودیم.

———-

حسیــن:
خسته نباشی … این عکسای شما نشون میده اون طور هم که شما میگی فضا بسته نیست… شماخب منتقد حکومتی … اطلاعات یا هرجای دیگه وسایل شما رو برده شما هم اعتراض می کنید با این شمایل…کسی که هیچی به شما نمیگه تازه هم تحویلتون هم میگیرند…مردم هم باهاتون عکس یادگاری میگیرند… با پلیس و کارمند وزارت و دیگران تند صحبت می کنید ولی چیزی به شما نمیگند… واقعا عجیبه

محمد نوری زاد:
حسین گرامی، اینگونه که شما فضای جامعه ی اطراف را ترسیم کرده اید، ظاهراً برای دیگران نیز باید همین گشایش باشد. اینگونه نیست؟ دوست دارم نشان بدهید که به سخن خود معتقدید. یا به قدمگاه من بیایید یا درهرکجا که هستید برای خواسته های خود و هموطنان خود قدمگاهی بپردازید. در باره ی کارکردن یا نکردن نیز بارها گفته ام که من تابلوهایم را می فروشم. یک تابلوهم که بفروشم خرجم در می آید.

حسیـن:
اقای نوری زاد شاید نتونند شما رو تیکه تیکه کنند ولی سواله چرا شما رو نمی گیرند…معروفتر از شما رو گرفتند و زندان انداختند…چرا شما رو کاری ندارند اونم با این تیپ وقیافه…. جوابش رو میدونم… چون اونا هم فهمیدند که شما حزب بادی و معلوم نیست فردا کدوم وری باشید… شاید ی روزی اومدم پیشتون و این سوال رو از خودتون پرسیدم… اینجا که متاسفانه جواب نمیدین

محمد نوری زاد:
حسین گرامی. من به نقطه ی رنج شما نیک واقفم. شما که حرکت مرا نمی پسندید، حرکتی شایسته تر بکار اندازید. آنچنان که در شأن شماست. دوست من، من در قدمگاه چشم به راه شما هستم. در قدمگاه به شما خواهم گفت: برای این مرا نمی گیرند که خیالشان از دوستانی چون شما راحت است. که: این نوری زاد یکه و تنها، آنجا خطرناک می شود که عزیزانی چون حسین یگانه پور در اطرافش جمع شوند. وگرنه وی یک ” بی قرار” منفرد است. به زندان هم که بیندازندش، سقف آنجا را بر سر زندانبانان خراب می کند. همچنان که پیش از این. پس تنها راه، زدن و کشتن وی است. که وی، از مدتها پیش خود را مهیای آن کرده است.

———-

فیـروز:
اقاى نورى زاد، زيدى ميگفت شما و امثال شما و موسوي ها و عبدالله نورى ها و كديور ها و سازگار ها همگى نوعى، خيار شور هستيد كه در اب نمك قرار داده اند تا روزى كه لازم شود( باز امثال شما ها را بنام ضد رژيم فعلى و ازاديخواه و دمكرات ، حامى حقوق بشر و ازادي هاى انسانى) بصورت خيار شور لاى يك ساندويچ سوسيس بسيار كت و كلفت تر به حلق و يا ما تحت اين ملت بدبخت فرو كنند

محمد نوری زاد:
فیروز گرامی، شما جوری رفتار کنید که از شما خیارشور نپرورانند. ما گاه برای تخلیه ی فشارهای درونی خویش، به توهین، و سبک نشان دادن رفتار دیگران روی می بریم که این البته منصفانه و خردمندانه نیست.

———-

وفـــا:
جناب نوری زاد، اين اقاي //// از جداً شدن كردستان از ايران صحبت كرده!  خواستم بدونم شما از ايشون حمايت ميكنيد؟

محمد نوری زاد:
هرگز وفای گرامی، هرگز.

وفـــا:
پس لطفا دفعه بعدي كه أيشان رو ملاقات كرديد ازشون سوال كنيد و اگر موضعشون جدا شدن كردستان از ايران هست به نظر من بايد ازشون دوري كنيد. به نظر مياد كه ميخوان از طريق شما معروف بشن. اين رو از سر خير خواهي شما ميگم. چون حس ميكنم نيت شما پاكه.

———-

سجـــاد:
اقای نوری زا عکاس شما هرجا تشریف میبرید همراتون میاد؟؟؟

محمد نوری زاد:
سجاد گرامی، در اینجور مواقع، با وجود گوشی های دوربین دار دیگر نیازی به عکاس نیست. می دهم دوستانی مثل شما می گیرند.

———-

مجیــد:
تا زمانیکه جواب من را ندهید این سؤال را تکرار خواهم کرد پس خواهش میکنم جواب دهید آقای نوری زاد میشه توضیح بدید این عکس رو واقعا شما شیر کردید دیدم که بر خلاف همیشه در کامنتها هم اصلا وارد نشدید و جواب اعتزاضات رو ندادید.

محمد نوری زاد:
سلام مجید گرامی. منصف باشید دوست من. در بیستم جوئن که نمی دانم چند ماه پیش است، در ذیل همین کاریکاتور این توضیح را نوشته ام. کاش به خود زحمت می دادید و آن را مطالعه می کردید. این نیز بدانید که این یک طرح خارجی است و نخستین بار ظاهراً در یک نشریه ی اروپایی منتشر شده. این کاریکاتور، نگاه دیگران است به ما و کشور ما. من همان موقع نوشته ام: ……….
سلام دوستان خوبم. من سخنان دوسوی موافق و مخالف را شنودم و خواندم. که هر دو را جز خیرخواهی اراده ای نیست. هم آنانی که به انتشار این دو طرح اعتراض دارند و هم آنانی که موافق انتشار این دو اند. سپاس مرا بپذیرید. اراده ی خود من اما جور دیگر است. این دو طرح، آینه ی کوچکی است که دیگران رو به ما گرفته اند. که: خود را بنگرید. که: ما شما را اینگونه می نگریم. در این آینه داری، من نه یک بی طرف، که دوستدار سرزمین و هموطنان خویشم. در این دو طرح، خود من و خانواده و پدر و مادر و خویشان من نیز حضور دارند. پس چرا باید از نگاه دیگرانی که ما را اینگونه می پندارند گریز کنیم؟ شما فکر می کنید من از این که دیگرانی در آنسوی دنیا به سرزمین من و به جایگاه زن در سرزمین من اینگونه می نگرند، راضی و خشنودم؟ مباد که: من پیش از شما، با انتشار این دو طرح، بر جگر خود تیغ ساییده ام. اما چه جای انکار که: بله، خدا وکیلی باید به مردمان دیگر کشورها حق بدهیم که ما را نا متعادل بدانند. ما مردمانی عقب نگه داشته شده ایم. دزدان و بی خردان به تاراج اعتبار ملی ما حریص شده اند . معروف است که: روز افتتاح ایران ایر – هما – با روز تأسیس کشور قطر در یک سال صورت گرفته است.

———

مهــرشـاد:
سلام دکتر نوریزاد،،، خدا قوت،،، خواستم عرض کنم اگر خود فرصت نوشتن مطالب را در صفحه تان ندارید مشکلی نیست فقط این امر خطیر را به کسی واگذارید که اراذل را ارازل مرقوم نکند(با احترام بسیار)

محمد نوری زاد:
سلام مهرشاد گرامی. شما درست می فرمایید. گاه من در یک کلمه ی ساده در می مانم و رشته ی نگارش از کفم می گریزد. به کهنسالی من مربوط است احتمالا.

———-

سیــنا:
آقای نوریزاد شما چرا عامدانه نشانی افراد رو منتشر میکنید. برای مثال فکر نمیکنید برای “سرگرد معاون کلانتری” فردا مشکلی پیش بیاد؟ ممکنه از همون 4 تا لانه عنکبوت داخل حوزه مورد فشار قرار بگیره. یک مقدار به فکر افرادی که باهاتون همراهن باشید

محمد نوری زاد:
بله سینای گرامی، بارها به این نکته ای که شما فرموده اید اندیشیده ام. من هماره تلاش می کنم صحبت های خصوصی افراد را هرگز نشر ندهم. هرگز. اما یک جاهایی که دایره ی سخن در حوزه ی مسئولیت یک فرد چرخ می خورد و جنبه ی عمومی دارد، چرا نباید از مطرح کردن آن گریز کرد. در عین حال که من در همه حال، این نگرانی شما را مد نظر دارم. در خصوص سرگرد اتفاقا جوری نوشته ام که کفه ی ادب و انصاف و مدارا به سمت او متمایل باشد. سپاس از توصیه ی خوبتان

———-

مــریم:
متوجه میشیم وقتی اموال شمارو پس نمیدن پس راضی هستن از کارای شما و دوست دارن شما کاراتونو ادامه بدین و معلوم نیست هدفشون چیه و چرا با شما کاری ندارن؟ولی شما هم کلا هر جا به نفع شما باشه اون طرفی میشی

محمد نوری زاد:
بانوی خوب، اینگونه نیست. اتفاقا وقتی جلوی اطلاعات قدم می زدم یکی که بعدا معلوم شد معاون وزیر بوده، آمد و با من صحبت کرد و ابراز تعجب می کرد از این که چرا این اموال را پس نداده اند. بعدا معلوم شد در یک انباری بوده و یکی را – بلند بالا – مأمور کردند و وی بعد از کلی گشتن، پیدایشان کردو برد دادسرا و من رفتم تحویل گرفتم. البته احتمال این سخن شما نیز بجای خود محفوظ است.

———-

مـرتضـی:
(این سه نفر را) دادگاهی کنید؟؟؟
آقای نوری زاد انگار دارید ماهیت خودتونو نشون میدید!!!
به چه جرمی باید دادگاهی بشن؟؟؟؟؟
گفتن حرف حق؟؟؟
چرا ننوشتید این سه نفر را آزاد کنید!!!
این خیانته آقای نوری زاد
خیانت
آقای نوری زاد میشه پاسخ صریح ب سوال من بدید؟؟
اگه محاکمه شدن و رای ب اعدام دادن شما چیکار میکنید؟؟

محمد نوری زاد:
مرتضای گرامی، کاش مختصری – و نه بیشتر – به اندیشه بها می دادید.

———-

علیـرضـا:
من نمیدونم چرا اموال شما را پس نمیدهند

محمد نوری زاد:
پرسش من نیز همین است. من به بسیاری برخورده ام که اموالشان را برده اند و هیچ بدنبالش نیستند. و این عدم مطالبه ی اموال به امری بدیهی بدل شده است.

———-

داریوش:
جناب نوریزاد, به گفته های یاس پراکن و کامنت های بیخبران و در ساحل امن نشینان هیچ توجهی نکنیدآنها که باید بفهمند میفهمند , این کار ها مبارزه با استبداد اهریمنان آخوندیست و در خط احقاق حقوق و تحقق یافتن مطالبات ایرانیان و برچیده شدن نظام آخوندیست و آنها که این اقدامات را نمیفهمند از قربانیان رژیم آخوندی هستند, عدهء کثیری از ایرانیان به این موضوع واقفندو بیشتر هم خواهند شد, واپسگرایان در همه سایت های مبارزان وجود دارند و کارشان تخریب مبارزات ایرانیان است. مرگ بر رژیم متحجر و ضد بشری و نظام آدمکش و مردم فریب ولایت فقیه و نوکرانشان که بر علیه منافع ملت ایران در هر کجا که میتوانند عو عو میکنند.

محمد نوری زاد:
داریوش گرامی، فحش دادن در شأن شما که صاحب قلم اید نیست. ما باید بیاموزیم که با مخالفانمان نیز فهیمانه و مشفقانه و در دایره ی ادب سخن بگوییم. الفاظی چون عوعو هم عصاره ی کلام شما سست می کند و هم بنیان سخن شما را در سطح متوقف می کند. اگر دیگرانی هستند که به فحاشی محتاج اند، ما چرا بساط معرفتی خود را با آنان همسنگ کنیم. سپاس که مراعات می کنید.

———-

شاهرخ:
از نظر من افای نوری زاد مثل طعمه ای است که شکارچی برای دام میگذارد وبا این وسیله مخالفها را شناسائی میکند این هم یک روش برای سکوت مردم است…اقای نوزاد تنها نیست چند ین محافظ وفلمبردار دارد که از راه دور فیلمبراری میکنند…….

محمد نوری زاد:
شاهرخ و مهرنوش گرامی، اتفاقا شاید تنهایی مفرط من است که برای من ایمنی فراهم آورده. من هماره تنها سفر می کنم و تنها بجایی می روم. اینقدر شعور دارم که برای دوستی – بخاطر همراهی اش با من – مشکلی پدید نیاورم. فیلمبرداری کردن هم درکار نیست. من معمولا خودم دوربین دارم می دهم به رهگذری و دوستی و میزبانی از من یا دیگرانی که من در جمع شان هستم عکس می گیرند. بهر حال، تحلیل رفتار یک فرد – اگر قرار باشد منکوبش کنیم – به سادگی با هر اتهام میسر است. ما معمولا برای رهاندن خود از عذاب وجدانی که نصیبمان شده، تلاش می کنیم صورت مسئله را حذف کنیم. کمی منصف باشیم دوستان

———-

دانیــال:
کجای کشور غربی که شما حاضرید به خاطر دلارهایش جونتون را هم بدید در مقابل امنیت کشورشان تخفیفی قائل میشوند برید خدا را شکر کنید که رافت اسلامی شامل حال شما و این افراد شده و الله حکمی کمتر از اعدام با این تخلفات در هیچ کشور از جهان پیدا نخواهید کرد.

محمد نوری زاد:
دانیال گرامی، سخن ما هم همین است. این رأفت اسلامی را در یک دادگاه نشان ما بدهند و بعدش اعدامشان کنند با رأفت.

———-

زهــره:
یک سئوال: چرا پرچم قرمز انتخاب کردید؟ همون سفید بهتر نبود؟ با نشانه و استعاره خاصی این رنگ رو انتخاب کردید؟

محمد نوری زاد:
سلام بانوی خوب. مدتی سفید بود. در کنار بزرگراه همت کسی به سمت سفیدی پرچم سر نمی گرداند. قرمزش کردم که هم گرما داشته باشد و هم بیشتر جلب نظر کند. راستش دلیلش این بود.وگرنه هیچ دلیل نمادینی در پس و پشت رنگ پرچم نیست.

———-

رامیــن:
اقای نوریزاد گیریم که اموالتون رو گرفتین ..بعدش چی؟

محمد نوری زاد:
بعدش رشته ی قدمگاه های دیگر را به دست مبارک شما و سایر عزیزان می سپارم. از من پیرمرد چه انتظاری دارید رامین گرامی. یکی از زانوهای من مشکل دارد و گاه با من همراهی نمی کند. بعدش می نویسم. چرا که بهانه ی محکمی مثل بردن اموال را نخواهم داشت تا اعتراضی مدنی به راه اندازم. اگر بگذارند فیلم می سازم. این شعبون بی مخ ها ناتمام مانده با ظهور داعشیان تیپ جدید داخلی که باید گفت: صد رحمت به شعبان بی مخ مرحوم.

———

سام:
با سلام جناب نوری زاد عزیز سوالی فکر من را درگیر کرده بود میخواستم با شما در میان بگذارم چطور شد که به قول خودتان از پیله در آمدید و دیگر به هستی از داخل پیله نگاه نمیکنید چه راهی را طی کردید مگر میشود انسان یک صبح بیدار بشود و ببیند افکارش دیگر افکار قبل نیست؟ نور را چگونه میتوان دید؟

محمد نوری زاد:
سلام سام گرامی. کار یک صبح و یک لحظه نبوده و نیست. خمیره اش از کودکی بوده. بعدها این خمیره به شکلی ناجور درآمده و کم کم به شکل مطلوب تری تغییر یافته

———-

ساموئل:
استادِ ارجمندم ، واقعا میبایستی برای نجات “ایران” منتظره یک معجزه بود ! از نظر شما ؛ اشکال کار در برابر این همه سکوت ، فروتنی در مقابل ؛ جنایات ، سرکوبها ، دزدیها رژیم ، در کجاست؟

محمد نوری زاد:
ساموئل گرامی. میوه ی اعتراض مردم کال است. همین که برسد خوردنی خواهد بود. این میوه زیر تابش فهم می رسد دوست من

———

یک دوست:
جناب نوری زاد باسلام من ازبازنشستگان صداوسیماهستم همانطور که مستحضرید اخیرا رئیس ماعوض شده وایشان آنچنان دارند همه چیز را به هم میریزند که نگوونپرس من یک سئوال دارم یک مملکت ویایک اداره برمبنای اساسنامه وقانون وقواعداداره میشود یابرمبنای نظرات یک شخص بنام رئیس بعدازگرفتن جواب سئوالم تغییروتحولات را که انجام شده خدمتتان عرض خواهم کرد باسپاس

محمد نوری زاد:
دوست گرامی. رییس جدید صدا و سیما مثل همه ی مسئولان عمل می کند. که با اتوبوس می آیند و با اتوبوس می روند. مثل استانداران و رییس جمهورها و رییس های بزرگ و رییس های کوچک. او دارد همان نقشی را ایفا می کند که دیگران ایفا کرده اند.

———-
احمد:
سلام.نظرتون راجع به پلمپ نماز خانه سني هادرتهران چيه

محمد نوری زاد:
احمد گرامی، اگر چنین چیزی واقعی باشد جز ظلم و بی خردی و ناجوانمردی نیست.

———-

مبین:
جناب نوری زاد ما که این همه جنایت و دروغ از این شیعه ها دیده ای چرا شیعه مذهب مانده ای؟

محمد نوری زاد:
مبین گرامی، اگر مذهب من مزاحمتی برای دیگران نداشته باشد چه ایرادی دارد که من همینگونه باشم و شما آنگونه که دوست دارید؟ مهم خروجی اعتقاد انسان است.

——–

محمد:
1400 ساله که هممون سر کاریم !!! جناب نوری زاد ,, تا اسلام کفن نشود این وطن وطن نشود ,, روزتون بخیر

محمد نوری زاد:
محمد گرامی، کفن شدن هیچ عقیده و مرامی را آرزو نکنیم. بل جهالت را بزداییم از افکارمان. قرار نیست همگانِ مردم همانند ما بیندیشند. تاریخ به تنوع فکری محکوم است. جماعتی به بت و جماعتی به گاو و جماعتی به خدای آسمان و پیامبرانش معتقدند. اگر کسی مزاحم همسایه اش نشود، چه باک؟ اجازه بدهیم مردم به همان عقیده ای متمایل باشند که: می خواهند. با این تأکید که آن عقیده حقوق دیگران را محترم بدارد و از جاده ی درستی و انصاف و ادب خروج نکند. سپاس

——–

ناشناس:
اقای نوریزاد.دین یعنی جهل.اسلام میشه انتهای جهل وشیعه جهل مطلقه.پس بهتره به جای خجالت کشیدن از گشتن دنبال ماه در عصر تکنولوژی از مسلمان وشیعه بودنت خجالت بکشین شاید که از شرمندگی وجدانتون بابت عقلی که پروردگار متعال در سرتون گذاشته و ازش استفاده نمی کنین در بیاین.

محمد نوری زاد:
دوست تحصیل کرده ی من، ظاهرا من اگر بخواهم از جهل مطلق خروج کنم باید همچون شما باشم و مثل شما بیندیشم. و شما که مرا به جهل مطلق متهم می کنید لابد در عقل مطلق بسر می برید. بفرض که من و جماعتی چون من خروج کردیم و کوچیدیم به سمت شما . با میلیاردها انسان در هندوستان و چین و ژاپن و اروپا و آمریکا چه می کنید که به هزار جور عقیده ی عاقلانه و جاهلانه معتقدند؟ ایکاش پیش از تحکم به دیگران که: اینگونه مباش، به آنان می آموختیم که: چگونه باش!

———

پرویز:
اقای نوریزاد ازاین جنایتکاران قطاع الطریق خونخوار چه انتظاردارید باید خون انها با د ست جوانان پسرودختر وطن پرست کنار درختان ازاد ی ابیاری شود

محمد نوری زاد:
سلام پرویز گرامی. سخن از خون و خونریزی به میان نیاورید که: هر جماعتی که به خون ریزی حریص شد، لاجرم در نخستین گام بر انصاف و درستی پای کوفت. هیچ جامعه ای، نشده که بر خون پی ریزی شده باشد و بختش واشده باشد.

———

ابوالفضل:
برادر عزیز جناب نوری زاد ! میدانم دلی پر دارد از دست حاکمان و سینه ای مملو از عشق به جردم دارید اما طرح مسائل گوناکون در یک پست ! و بهم ربط دادن برخی مسائل نامربوط از سوی دیگر ! و اطاله کلام سبب میشود تاثیر بخشی تلاش جهادی و شجاعانه شما ابتر شود و شرمنده از این جسارت . مر اببخشید . همیشه شما را بواسطه شجاعتتان ستایش میکنم!

محمد نوری زاد:
سلام ابوالفضل گرامی. این گونه نوشتن، خودش یک شیوه ی جذاب است برای کسانی که از خواندن متن های طولانی و تک محوری خسته می شوند. من هر از گاه به یک چنین شیوه ای دست می برم و چند مطلب بی ربط را صرفا از باب ضرورت یکجا می آورم. این تنوع، هم از جذابیت بر خوردار است و هم فرصتی است برای طرح چند موضوع پراکنده. گرچه خود می دانم این شیوه، به ماندگاری مطالب متقن و بسیط نیست. سپاس از شما
———-

بختیار:
جناب نوری زاد نفهم شمایی که تشکیل یک حکومت دمکراتیک و ازاد را را غده طالبانی فرض میکنی امثال تو و فکر تو هستن که باعث ایجاد این بدبختی برای جوانان هستن حالا هم که از سفره دورت کردن دست به اعتراض و ….. زدی

محمد نوری زاد:
سلام بختیار گرامی. مقصود من جماعتی از هر قماش است که همه ی بضاعت خود را در کشتن دیگران یا کشتن مخالفان بکار می گیرند. خواه شیعه خواه سنی خواه آسیایی خواه آمریکایی. این جماعت هیچ برنامه ای برای زندگی ندارند. انگار خلق شده اند برای حذف و ایجاد نفرت. چه مسلمان چه غیرمسلمان.

———

سید امیر:
تو یا کوری یا خودت رو به کوری زدی حالا کدومشی؟؟؟
در هیچ کجای قانون نیامده که شهردار نمیتونه بیش از 2 دوره شهردار بماند.
ما خدمات ارزشمند دکتر قالیباف رو در تهران و نیروی انتظامی فراموش نخواهیم کرد.
دم دکتر روحانی گرم که در خط رهبری حرکت می کنه و پوزه امثال شما رو به خاک میماله.
انقدر هم پست های چرت نزار.
درود بر دکتر قالیباف و روحانی و رهبر عزیز ایران سید علی
روزهای خوب هم اگه بیاد شما سیاه نشون میدی. چون با اصل انقلاب و رهبری مخالفی.
محمد نوری زاد همیشه دعات میکنم که به انقلاب برگردی.ولی متاسفانه خودت رو با ضد انقلاب همراه کردی نکن به ولله درست نیست.
ما نمیگیم نظام مشکلی نداره خود من هم انتقاد دارم ولی با دشمن همراهی نمیکنم.
تو هم مثل خوارج در زمان حضرت علی هستی و از دین و انقلاب خارج شدی.
نکن برادر با ضد انقلاب همراهی نکن. امیدوارم روزی برسه در پیج بنویسی که اشتباه کردم با ضد انقلاب همراهی کردم

———

محمد:
آقای نوری زاد عزیز, از شما توقع نمی رود بر اساس وجدان به شدت مجروح تان از ستمی که بر شما رفته است از جاده انصاف خارج شوید. امیدوارم سهو قلم رخ داده با شد عزیز برادر ایمانی ام! چرا نام یک رهبر محبوب در جامعه لبنان بویژه شیعیان لبنانی را هم ردیف حسینیان و پور محمدی و کذا و کذا کرده اید؟ این گونه احساسی نوشتن ها متاسفانه از ارزش ستمستیزی شما در اذهان عموم مومنان می کاهد. و لو به طنز ایا اینگونه نوشتن در باره داعش و جنایت و سبعیت آنان نسبت به شیعیان موجب نمی شود تا وجدان های بشدت جریحه دار شده شیعیان و مسلمانان منطقه در داوری نسبت به کسانی که خودشان را عضوی از جنبش سبز می دانند دچار اشتباه و پیشداوری غلط شوند به گونه ای که آنان نیز جنبش سبز را هم ردیف داعشیان قلمداد کنند؟ به نظر حقیر سراپا تقصیر همردیف کردن یک رهبر مقاومت منطقه با مسند نشینان ظالم و جاهل کشور مانند همردیف قلمداد شدن داعش و شهروندان سبز اندیش کشور توسط هواداران سید حسن نصر الله در یک منطقه شیعی مانند لبنان و عراق است. همانگونه که این همردیف قلمداد شدن غلط است لاجرم آن همردیف شدن هم باید غلط باشد. دوستدار شما

محمد نوری زاد:
سلام به محمد گرامی که با مدارایی فهیمانه در این مقال حضور یافته است. عزیز گرانمایه، حضور کشور ما در خرابی ها و جنایت ها و بر آمدن همین داعش در سوریه غیر قابل انکار است. ما با پول و اسلحه ی خودمان سوریه را ویران کردیم و در کشتن مردمانی که می شد با کمی مدارا به خواسته های بحق شان اعتنا بست، سهیم بوده ایم چه جور! درست در کنار جنایت کاری ها و خاصه خرجی های ما در سوریه، سید حسن نصرالله با رزمندگانش پای پیش نهادند تا این کشتار و این خرابی ها در سوریه سرعت بگیرد. برای همچو منی، با همه ی ارادتی که یک روزهایی به سید حسن نصرالله داشتم، وی تفاوتی با داعش ندارد. داعش می کشد بخاطر اعتقادش، ما و بشار و سیدحسن نصرالله نیز کشته ایم و می کشیم برای بقا و لابد برای اعتقادمان. حالا پولهایی که از این مردم مستمند به جیب لبنانی ها و جنوب لبنانی ها و همین مقاومت حزب الله رفته بماند. بازهم سپاس از ادب شما

——–

مسعود:
جناب نوری زاده آیا شما که سنگ صلح و آرامش را به سینه میزنید نمی دانید اینگونه صحبت شما چیزی جز تفرقه و دشمنی برای جامعه ی ایرانی رقم نخواهد زد…

محمد نوری زاد:
سلام مسعودگرامی. من که صاحب اختیار نیستم و امضایی ندارم. شما همین را برای جناب مکارم شیرازی بنویسید که: ای شمایی که اینهمه بر طبل دشمنی با وهابیت کوفتید، بیایید و این توفان بر آمده از بادی که کشته اید را جمعش کنید.

——–

یک ایرانی وطن پرست:
درود جناب نوري زاد عزيز و گرامي. من به عنوان يك دوستدار شاهزاده رضا پهلوي كه البته روزگاري به تصور اينكه اصلاحات در اين حكومت سراسر فساد و كينه و جنايت راهگشاست دنباله روي خاتمي مآبان بودم، بسيار از حضور شما در ميان مردم خرسند و سپاسگزارم… آغوش ملت پر بعض و ستم كشيده‌ي ايران هميشه به روي كساني چون شما باز است..خواستم بپرسم كه نظر شما در مورد روند ايجاد تغييرات ساختاري در نظام سياسي ايران چيست؟ آيا بايد منتظر شد كه خبرگان به دست جناح مقابل بيفتد و آنگاه آزادي خواهان براي تغييرات به حكومت فشار بياورند؟ يا اينكه رشته تغيير را بايد در اعتراضات مدني سواي جريانات درون حكومتي جست؟ آيا بايد تا آزادي موسوي و كروبي صبر كرد يا بايستي با گذر از اصلاح طلبان به دنبال راهكاري ملي و سكولار برامده از ميان ايرانيان خارج از كشور بود؟ نظر شما درباره روند حوادث ايران چيست؟ درون حكومت چه خبر است و عاقلين ايران در چه فكرند؟؟ به خدا مرديم از بدبختي و رنج و بيكاري

محمد نوری زاد:
سلام دوست گرامی. پرسش پولادینی است این که شما پرسیده اید. و این همانی است که همگان ما را به تکاپو در انداخته و بی تابمان کرده است. آینده را باید از گلوی آخوندهای بی خرد و سرداران حریص بیرون کشید و با فرا بردن خردمندی آنان را در برابر خواست عمومی قرار داد. و این، یک روند طولانی است حتما. مگر این که حوادث بین المللی به مدد بیاید یا ما را به قهقرایی دیگر دراندازد. مهم این که ما را در این میان جز اصرار بر خواسته های خردمندانه نیست. یعنی به نفهم های حریص و عبوس بفهمانیم که: شما را چاره ای نیست الا این که به خواسته های بحق توجه کنید. وگرنه این مردم شما را با غارتگری هایتان تنها خواهند گذارد. باید روزی را ببینیم که بخش وسیعی از مردم در انتخابات شرکت نمی کنند و بدین شکل اعتراض خود را به حاکمان می نمایانند. که: اگر حریص غارت اید، بخورید. ما بر کنار، به تماشا می ایستیم. که این سخن در سطح جهان پیامدهای مؤثری برای حاکمان بی خرد خواهد داشت و آنان را به تمکین وا خواهد داشت. گرچه این بی خردان در جهالت گستری و بهره گیری از جهالت مردم استعدادی تاریخی دارند و باید مراقب آن نیز بود. سپاس

———

داریوش:
انسان نمیتواند تا این اندازه جنایت از اسلام ببیند و باز هم اسلام اسلام بکند. اگر میخواهید مردم را از خود بیزار بکنید باز هم دم از اسلام بزنید.

محمد نوری زاد:
داریوش گرامی. خیالت راحت دوست من. آخوندهای ما آنچنان اسلام را در این سرزمین ذبح کرده اند که تا قرن ها سر بر نخواهد آورد. اسلام قطعا به درون افراد خواهد خزید و این بهترین مکان برای اسلام است.

——–

یک بانو:
استاد چرا پیام بعضی از دوستان رو علنی میکنید وقتی حتی در زیر پیام تاکید کردند علنی نکنید لطفا جوابگو باشید با تشکر از شما

محمد نوری زاد:
سلام بانوی گرامی. من به این خاطر منتشر می کنم که دوستان دیگری در این نوشته ها سهیم باشند. گرچه به آنها خبر می دهم و به نام مستعار نیز نشر می دهم. نه به اسم خودشان. سپاس

——–

فراهانی:
عاقبت به خیر شدن خیلی مساله مهمی هست.
از نوری زاد “پروانه ها مینویسند” تا بوسیدن پای بهایی ها و بوسیدن صورت جاسوسها با “غرور” !!!
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا.

——–

احمد:
دکتر وضع مالی خوبه ها تو این گرونی و بنزین هزاری گردش و تفریح برقراره

محمد نوری زاد:
سلام احمد گرامی. باور کن در هر شهر از بس دوستان خوبی چون شما با من همراه می شدند که من جرأت نمی کردم دست توی جیبم ببرم.

———

حامد:
چرادرحوادث بعدازرویدادهای سال88 ،برخی ازلیدرها وپیشروهای وافراد منتقد به انتخابات وعملکردحکومت ،بعدازدستگیری ازموضع خودکوتاه آمدندواشتباه خودراعلنی بیان کردند. میخواهم بدانم شماکه بااین مسائل وفشارهای حکومت دست وپنچه نرم کرده ایدوبارفتارهایتان نشان میدهیدکه روحیه جسوروشجاعی داریدوازهیچ نمی هراسید این اقدام این افرادراچگونه توجیه میکنید.ذهن وامثال من رابه این موضوع روشن کنید…لطفا

محمد نوری زاد:
حامد گرامی، دلیلش: ماندن به هر قیمتی است.

——–

مبنا:
ازمقامات هم کسی [به نمایشگاه اول] امد؟

محمد نوری زاد:
همان بهتر که نیامد کسی. چرا که هیچ مقامی بالاتر از مقام مردم نیست.

——–

کاوه:
بودن و ماندن بهتر از نبودن و نماندن است حتی اگر قرار باشد در جایی دیگر بود و ماند. چند روزی است که به سیاه جامگان فکر میکنم و اینکه بخواهند کاری بکنند علیه شما. قسمتون میدم به آزادی و شجاعت اگر چنین حالتی پیش آمد، سراغ یکی از دوستان کرد بروید تا من هم ترتیبات بعدی را در آرامش انجام دهم.

محمد نوری زاد:
فدای کاوه ی خوبم. هستم اینجا. و هرگز از اینجا پای بیرون نخواهم گذارد. کودکان و جوانان و کهنسالان اینجا باشند و من بروم؟

——–

بهنام
دلواپس های بی همه کس. قیمت کالاها در هشت سال هفت برابر شد، دلواپس نشدیم، ارزش پول ایران در هشت سال به یک چهارم رسید دلواپس نشدیم، تعداد بیکاران چهار برابر شد اصلا دلواپس نشدیم، صد میلیارد پول نفت گم شد و هفتصد میلیارد به باد رفت کسی دلواپس نشد، پنج هزار نفر مخالف بازداشت شدند و صد تا کشته شدند و صد هزار فراری شدند دلواپس نشدند، سن فحشا به سیزده سال رسید و بیست درصد فاحشه های کشور شدند زنهای شوهردار یکی از این ناموس پرست ها دلواپس نشد، کشور تا پای جنگ رفت و هر جوجه حاکمی در منطقه به ایران و ایرانیت توهین کرد یک نفر از این آقایان دلواپس نشد. وزیر خارجه در قبرس چند ساعت مثل دزدها در فرودگاه بازداشت شد، یک نفر دلواپس نشد، به رئیس جمهور معجزه هزاره سوم در نیویورک گفتند دیکتاتور حقیر و یک تکه گه کسی دلواپس عزت اسلامی نشد، هشت سال مردم بخاطر هوای آلوده خفه شدند و سن زندگی پائین آمد و طلاق چند برابر شد و این همه خانواده متلاشی شد، یک نفر از این جماعت دلواپس نشدند. حالا که کشور دور از چشم شیطان و گوش شیطان کر و زبانش لال احتمالا ممکن است که از این وضع کثافت دربیاید، جماعت کنگره دلواپس ها را تشکیل دادند. انجمن دلواپس ها شامل « کوچک زاده، الهام، رامین، آقا تهرانی، یامین پور، قاسم روانبخش، کوثری، محمود نبویان، محصولی، قدیانی، عباسعلی کدخدایی، زهره طبیب زاده، مهرداد بذرپاش، جواد کریمی قدوسی» تشکیل جلسه داد و دلواپسی خودش را از اینکه مملکت ممکن است از رنگ قهوه ای به رنگ دیگری تبدیل شود نگرانی خودشان را ابراز کردند.

——–

مصطفی:
جناب نوری زاد یک سوال ذهنم را درگیر خودش کرده لطف کنید و کمک کنید تا به پاسخ این سوالم نزدیک شوم : اگر فردا صبح همه چیز تغییر کند و ازادی بر قرار شود برخورد ما چگونه خواهد بود؟آیا ما جنبه آزادی را داریم؟

محمد نوری زاد:
سلام مصطفای گرامی. این صحنه ای که شما تصویر کرده اید تقریبا همان پیروزی انقلاب است که ناگهان شاه رفت و دیگری آمد. بی آنکه بستر فهم مهیا بوده باشد. و بی آنکه مردمان از وادی احساس قدمی به آن سوی نهاده باشند. اگر این آرزوی ناممکن برآورده شود، باید همگان در برابر فهم و خرد زانو بزنیم و شایستگان و عقلا را برگزینیم و همگان نیز بر خردمندی پا فشاری کنیم. شاید این تنها راه باشد. اگر که بشود. و بگذارند.

امیرهوشنگ:
پرسش خوبی کردی مصطفی گرامی. نکته‌ای حیاتی و ظریف را در یافته‌ای. پیروز باشی
«کشورهامان چون از جمع ما پدید آمده‌اند همان هستند که ما هستیم، قوانین و احکامشان موافق طبایع ما و اعمال‌شان کردار زشت و زیبای ماست در مقایسی بس بزرگتر.» ویل دورانت

محمد نوری زاد:
سلام امیرهوشنگ گرامی. گرچه به نکته ی درستی اشاره کرده اید اما این نیز اضافه کنم که مثلا برآمدن آقای احمدی نژاد مگر نه این که به معدلی از شعور یا بی شعوری یا عوامزدگی جامعه ی ما اشاره دارد؟ یا حتی خود آقای خامنه ای هم که برای هر مطلب و موضوع و وادی ای سخنی دارند که می بایست دیگران بنشینند و ایشان سخن بگویند و همان دیگران یادداشت برداری کنند، نیز به معدلی از جامعه ی ما اشاره ندارد؟ پس، تنها راه همگن کردن این معدل های پراکنده، متأثر کردن بخش خفته ی همان عوام است. یا بهتر بگویم: طبقه ی متوسط که امروزه به : متوسط در حال نزول به طبقه ی محروم تغییر ماهیت می دهد. این بخش خفته: آگاهی است. بهمین دلیل از همه ی مخاطبان این پیج تقاضا دارم از نوشته های کوتاه مثل دمت گرم و خیلی مردی و اینجور الفاظ پرهیز کنند و ما را در این نشیب و فراز همراهی کنند. سپاس

——–

ابهری:
نوریزاده گل خیلی خوب کاری کردی اونجا رفتی … با خانواده شلر همدردی کردی…خدا بهت توفیقی داده که این بنظرت رسیده …. ایکاش خانواده و بازماندگان این مصیبت و همه مصیبت زدگان تسلیت مرا هم ببینند و همدردی مرا هم حس کنند ولی عزیز من بد کاری کردی آخرش مسئله را به نبود “روحانیون” ربط دادی… آخه درمان ما که آخرش تهییج یک عده بر عده دیگری نیست…. ما باید درس همزیستی را تمرین کنیم و یاد بگیریم….نه درس تنفر از یک گروه خاص را…. این حرفهای شما و امثال شما که گاهی از روی دلسوزی هم زده میشه…نهایتش به یک آخوند کشی ختم میشه که ممکنه دل خیلی از ما ها را خنک کنه ولی به تحمل یکدیگر ختم نمیشه….. یادت باشه چگونه با بیرحمی قذافی را که زنده دستگیر کردند بدون محاکمه کشتند هر وقت این نا آرامیها و بمبگزاریهای فرقه ای لیبی و لبنان و سوریه را میبینی بفکر این باش که هیچ عدالتی با بیعدالتی نمیتونه شروع بشه و یا سرانجام بگیره…. دوستت دارم و شجاعتهایت را می ستایم…. خدا بهت توفیق بیش از این هم عنایت کنه ای بنده خوب خدا….

جناب نوریزاد……… منهم مثل شما با کشتن هیچکس نمیتوانم موافق باشم….ولی به لحاظ قتل عمد یا غیر عمد ستار بهشتی…..باید اظهار کنم که با توجه به اینکه قاتل در حین بازجویی او را کشته….متاسفانه قتل غیر عمد محسوب میشه…….اون را نمیشه کاریش کرد….تازه اون بازجو هم یک ایرانی دیگر هست. او هم خانواده داره….احتمالا مادر و …… و نباید بیش از جرمی که مرتکب شده مجازات بشه…..و الا اونم یک بیعدالتی دیگر خواهد بود…..آیا شما میتوانید در ایجاد تفاهم بین کسانی که به هم هیچ اعتمادی ندارند مشارکت کنید؟

محمد نوری زاد:
اگر جلوی این گونه قتل ها گرفته نشود هر بازجویی به خود اجازه می دهد بزند بکشد و خیالش از بابت قانون راحت باشد

ابهری:
منهم با شما کاملا موافقم که باید جلوی بی قانونی هر بازجویی را گرفت….. باید با گوهر عشقی همراهی و همدردی کرد… او را از طرف من ببوسید و سلام خاص برسانید….ولی با بیعدالتی نمیشه با قاتل برخورد کرد….وقتی قتل عمد حساب میشه که برخورد شخصی داشته باشه …. و از قبل برنامه برای قتل چیده باشه…در غیر اینصورت قتل غیر عمد و مجازات قتل غیر عمد هم مجازات کافی هست…. بیشتر از آنچه که کرده که نباید مجازات بشه؟ امیدوارم شما که اعتماد گوهر عزیز…گوهر داغدار…مادر شجاع ستار را جلب کرده اید از همینجا بتوانید به این مسئله کمک کنید….در نهایت چاره مردم ما در یک اتاق گفتگو باید حل بشه…. در یک اتاق فکر…. و نه در میدان نبرد…. موفق و موید و پیروز باشید…. مطمئن باشید اگر به شما و حسن نیت شما اعتماد نداشتم…بشما زحمت نمیدادم….

محمد نوری زاد:
سلام . فرموده اید : بیشتراز آنچه که کرده که نباید مجازات بشه؟ پس می شود همین را قاعده کرد. می شود او را به اتاق بازجویی برد و آنقدر او را زد تا بمیرد. من به آینده می نگرم دوست من. کسی نباید جرات بکند فردی را آنقدر بزند تا بمیرد.

ابهری:
مرا ببخشید که در بیان مطلب مورد نظرم توانا نبوده ام… نخیر نظرم این نیست که او را باید بخشود…. حتما او را باید مجازات کرد….به حد اکثر مجازات مندرج در قانون باید مجازات کرد که بقول شما دیگر بازجوییی جرات نکند کسی را برای بازجویی کتک بزند…. دراینمورد با هم موافق هستیم…..آنچه من با شما نظر متفاوتی دارم این است که نباید اجازه بدهیم احساسات حق طلبانه ما اسیر جوموجود شود و دچار بیعدالتی بشویم…..قتل با نقشه قبلی با قتل در اثر حادثه فرق میکند…. بازجوها و پلیس در همه جای دنیا ممکنه زیاده روی کنند و قانون باید با سختگیری در مقابل آنها مانع تکرار کارشان شود ولی قتلهایی که بدست آنها انجام میشود باز هم قتل عمد نیست مگر اینکه کسی بتواند آنها را ثابت کند که با متهمین زیر دست خود خرده حسابهای شخصی داشته اند و آنها را با نقشه قبلی به قتلگاه کشانده و کشته اند…آن قتل عمد با نقشه قبلی محسوب میشود……مجازات قتل غیر عمد هم چندان سبک نیست….او را باید به حداکثر مجازات آن محکوم کرد ولی اگر نقشه قبلی و توطئه ای در کار نبوده و یا نمیشود آنرا ثابت کرد نباید او را بیش از جرم انجام داده اش مجازات کرد…. چطوره که مردم ما همگی موقع شعار دادن طرفدار نلسون مندلا میشوند ولی موقع گذشتن از حقوق خود ذره ای از خواسته های خود پایین نمی آیند؟….اینکه طرف آمده به قتل غیر عمد خود اعتراف کرده نباید تا حدودی قلب این مادر را تحت تاثیر قرار بدهد؟ اینکه رزیم آمده و تا دستگیری و انگشت کذاشتن روی بازجوی مشخصی با این مادر داغدار همکاری کرده نباید این مادر را بفکر مادر قاتل (غیرعمد-بدون نقشه قبلی) بیندازد؟ آیا این مادر عزیز شواهد و مدارکی دارد که بتواند ارائه کند که قاتل نظر شخصی و نقشه قبلی هم داشته است؟….از این راه دور روی شما وایشان را میبوسم و دستان گرم هر دو را برای اجرای عدالت میفشارم….من سی و پنج سال است در خارج از کشور هستم و جز برای مرخصی به ایران نیامده ام و نه شما و نه قاتل و نه خانواده اش را میشناسم……

محمد نوری زاد:
سلام دوست من. مادر ستار می گوید: از قاتل بچه ام پرسیدم: وقتی او را می زدی ستار چه می کرد. قاتل می گوید: او می خندید و من عصبی تر می شدم. بهرحال دوست من، آنجا که نلسون ماندلا همگان را به بخشایش دعوت می کند در موضع قدرت بود. یا بخشایش پیامبر اسلام در فتح مکه آنجا دلنشین است که: در موضع قدرت بود. وگرنه مردمی که ضعیف و ناتوان اند مرتب سخن از بخشایش برانند، این طعمی ندارد. مهم این است که شما بتوانی انتقام بگیری و ببخشایی.من نیز در ذات سخن شما با شما موافقم. علت این که نظام به سمت قصاص مأموان خطاکار خود نمی رود این است که: همین اکنون هزاران مأمور خاطی مشغول سرویس دادن به این نظام اند. فردا یکی اش را اگر دراز کنند کسی دیگر برای اوامر بالا نشینان تره خرد نمی کند. شما از تهران بروید به سمت شهرستانها تا ببینید وضعیت کشتن های عامدانه ای که همه شان غیرعمد حکم می گیرند چگونه است. این غیرعمد در اصل یک پوشش شده برای جماعتی. سپاس

——–

عطا:
ما نسلی هستیم که موندیم بین دوراهی آقای نوریزاد…
بین موندن و رفتن…بین اعتقاد و بی اعتقادی…بین زندگی باسیاست و زندگی بی سیاست
یه روزی پرچم سبز میگیریم و توی خیابون راه میفتیم و یه روز با خودمون فکر میکنیم چرا واقعا میرحسین این اشتباهو کرد؟
ما ته خطیم آقای دکتر…اما شما چی؟!
توی این چند دهه که توی نظام جمهوری اسلامی بودین هیچی ندیدین؟! یه دفعه ای یادتون اومد که حکومت کاری جز قتل و دزدی نداره؟!
آقای نوریزاد حق بدین به ما…حق بدین که دیگه حرف کسی رو باور نکنیم…
ما بریدیم…

محمد نوری زاد:
سلام عطای گرامی. بریدن که برای یک نسل کار خوبی نیست. هر گسستی به یک اتصال می انجامد. لاجرم. وگرنه یک جامعه یک فرهنگ از هم می گسلد. ما که نباید اجازه بدهیم ایران و ایرانی دود بشود برود هوا. باور نکن نازنین اما نبر. همین