شلوغیِ مطبوعِ این روزهای نمایشگاه، مرا به عالمی می کشاند که در آن جز سپاس هیچ نیست. تعدادی از عکس ها را همینجا منتشر می کنم. بیشتر عکس ها بماند برای ساعتی بعد.
غوغای اختتامیه ی نمایشگاه را اگر مشتاق تماشایید، جمعه از ساعت چهار تا هشت شب به نشانی زیر بیایید:
خیابان کارگر- بالاتر از میدان انقلاب – بالاتر از خیابان نصرت – کوچه عبدی نژاد- پلاک 18 – طبقه دو
محمد نوری زاد
هفت آذر نود و سه – تهران
دکتر پورنجاتی و رضا رییسی. دارم می گویم: بیست دقیقه بیهوش بودم آقا. رفتم اون دنیا برگشتم.
کف می زنیم. برای همه ی شمایی که نتوانستید به نمایشگاه بیایید.
آنکه بر صندلی چرخدار نشسته، دکتر مرادی است. استادی فهیم و روشن و مردمی. در جنگ و در جوانی قطع نخاع شده. آمده بود که : به من انرژی بدهد.
کاش بانوان و مردان و همگان مردمان ایران چهره ای خندان و با نشاط داشتند. مردان و زنان دلمرده، هیچگاه راه به رشد نمی برند. سلام بر همه ی خوبان و خنده رویان
باسلام برای خودم متاسفم که نتوانستم به جمع عزیزان به پیوندم. چه میشود کرد باید قریب به 1200 کیلومتر از جیرفت تا تهران را طی میکردم .هرچه تلاش کردم نشد .
دیدن عزیزانی این چنین برای هرشخصی مایه مباهات است؛ولی من از راه دور پابوس تمامی دوستانم .جناب نوریزاد الحق دستتان درد نکند وخانه آبادان.توفیقات جنابعالی را از درگاه خداوند منان مسئلت میدارم وامیدوارم به تائیدات غیب الغیب الهی موئید وکامیاب صورت ومعنی باشید .
زنده باد ایرانیان خردمند و عاشق
زنده باد فرزندان و خواهران و برادران نوری زاد در هر کجای ایران ما
زنده باد نوری زاد ها
زنده باد نوری زاد
زنده باد ایران ما
ضمنا، هموطن گرامی و عزیز من
هدف جناب آقای نوری زاد از این نمایشگاه ها هم فراهم کردن فرصتی است برای پیدا کردن خودمان، تقسیم خرد و تمرین عشق و تحمل، و هم…
و هم منبع گذران زندگی است برای کسی که حکومت راه معیشت بر وی بسته و او را به تنگنای فعالیت حرفه ای درانداخته است. به سپاس از این فرصتی که نوریزاد گرامی با فداکاری نصیب ما کرده اند، یادبودی از نمایشگاه ایشان به ارمغان ببریم.
به چه کار آیدت ز گل طبقی
از گلستـــان من ببر ورقــی
گل همین پنج روز و شش باشد
این گلستان همیشه خوش باشد
با درود فراوان بر فرزند ایران و فرزندان ایران زمین،
به چه کار آیدت ز گل طبقی
از گلستـــان من ببر ورقــی
گل همین پنج روز و شش باشد
این گلستان همیشه خوش باشد