امروز دوستانی به نمایشگاه آمدند که سالها با نوشته های من همراه بوده اند. یکی به نمایندگی از پدرش آمده بود و دیگری آمده بود برای دوستی که در آلمان است، تابلویی انتخاب کند. یکی برایم شعر خواند و دیگری دم گوشم گفت: بمان و دق مرگشان کن. که گفتمش: می مانیم و هر که را که نابکار است، سرجایش می نشانیم.

خبر خوبِ امروز، آمدن محسن شجاع به نمایشگاه بود. این محسن در خیابان داشته می رفته که می گیرندش و می برندش اوین. حالا بعدِ چند وقت آزادش کرده بودند. به او گفتم: محسن مشکوک می زنی ها!؟ می گیرند و یکی دو شبی هستی و فی الفور آزادت می کنند. طعمه نباشی یک وقت؟

نیز خبر خوب دیگر، آمدنِ دوستی به اسم بهزاد است به نمایشگاه. که وی را در جانبداری از آقای محمد علی طاهری با ضرب و شتم برده بودند داخل اوین و حالا آزاد شده بود. یکی دیگر هم آمده بود از شهرستانی دور که خودش می گفت یازده سال زندان بوده و یک ماهی نیست که از زندان خلاص شده و یک نفس آمده به نمایشگاه که در اینجا بقول خودش نفسی تازه کند. آقای دکتر خزعلی هم سری به ما زدد تا جمع ما کامل شود. خلاصه نمایشگاه را به تصرف خود در آورده بودند اشقیا.

دختران و پسران و مردان و زنانی به نمایشگاه آمدند که من به عمرم ندیده بودمشان اما انگار قرن های قرن است که می شناختمشان. از هر در با هم سخن گفتیم. سخنانی که اگر نیمش از من بود، نیم دیگرش از آنان بود. بده بستانی ناب و ناز.

نمایشگاه تا جمعه ادامه دارد. بهانه ای برای پیدا کردنِ همدیگر. هر روز چهار تا هشت. نشانی؟ خیابان کارگر – بالاتر از میدان انقلاب – بالاتر از خیابان نصرت – کوچه عبدی نژاد – پلاک 18 – طبقه دو

جمعی از عزیزان بهایی نیز به نمایشگاه آمده بودند. در این عکس، شش نفر سمت راست.

این پیرمرد سرشار بود از انرژی. غوغایی داشت برای خودش. با یک جعبه شیرینی آمد اما شیرینی های داخل جعبه کجا و شیرین سخنی وی و فریادهای مهرآمیزش کجا؟

این نازنین علاوه بر شیرینی، بیرون رفت و با دسته ای گل میخک باز آمد.

درمیان گلها

دوستان بهایی

این عکس مربوط به روز دوم است. آقای کریم بیگی، پدر مصطفی کریم بیگی از شهدای عاشورای 88 چیزی برای من قلمی می کنند. این پدر چه اقتداری دارد. دخترش نیز در کنار وی است. خیلی تلاش کرده بودند پولی به این خانواده بدهند و رضایتشان را بگیرند. به اسم دیه. مگر کسی حریف این خانواده ها می شود؟ پول بگیریم و رضایت بدهیم. خون پسرمان چه می شود؟

این مرد کارگر و متخصص لوله کشی های بین شهری و ملی است. مردی زخم خورده از دستگاههای وابسته به سپاه. می گفت: سپاه همین اکنون لوله هایی را که در زمان رفسنجانی از رده خارج شده بودند – بخاطر کم کیفیتی شان – الآن برداشته و دارد کار می گذارد. می گفت: ناظر مگر جرآت دارد کار سپاه را تأیید نکند؟ فرداست که باید همه ی این لوله ها را با هزینه ای ده برابر بکنند و دور بریزند. می گفت: واویلایی است در دم و دستگاههای مربوط به سپاه

این پیرمردی که دست به دست برده، آمده بود تا من تنها نباشم. می گفت: دیدم نوشته بودی نمایشگاه خلوت است، آمدم تا خلوت نباشد.

محسن شجاع را در آغوش می گیرم.