من چرا مجلس شورای اسلامی را اصطبل نامیدم؟ در اصطبل، چند فردِ انسانی نیز رفت و آمد می کنند. از همین روی، من عزیزانی چون جناب پزشکیان و علی مطهری را از این قاعده ی حیوانی بیرون می دانم که هرازگاه، چون شهابی در این سیاهی شب، خودی می نمایانند و کورسو می زنند. این آیه ی قرآن است که برخی از آدمیان: جانور، بل از جانور سخیف ترند. آنانی که در مجلس شورای اسلامی به لباس نمایندگیِ مردم فرو شده اند، برچه سوگندها که پای ننهاده اند. بزرگترین خصلت این اصطبل نشینانِ آدم نما، زبونی و ذلیلی و چاپلوسی و دم فروبستگی و ویژه خواری است. و حال آنکه قرار بوده و هست جور دیگر باشند. با هرسخن شان دهها ” مقام معظم رهبری” آمیخته است. ذلیل بیت رهبری اند. زبون اطلاعات و سپاه اند. خاموش و بی تپش اند. اگر سخنی می گویند، پیشاپیش متر و مقیاس همان سخن را نه با نیاز مردم، که با خط کشی های بیت رهبری و دستگاههای امنیتی و منافع شخصی و طایفگیِ خود تنظیم کرده اند. عقربه ی قطب نمای وجودشان بجای این که نگران و لرزانِ حساسیت های مردم باشد، بر بایدها و نباید های مقام معظم رهبری چفت شده است. درعربده هایشان بیش از آنکه حقی از مردم باشد، شعارهای بیت رهبری عریان است.

اینان، هشت سال حریصانه احمدی نژاد را در شلتاق های ویرانگرش همراهی کردند. با آنکه احمدی نژاد هرازگاه پاهایش را می گشود و برسرِ این آدم نمایانِ اصطبل نشین فضاحت می بارید و بی آنکه مفرّی برای آدم بودنِ آنان قائل شود، مفتضحشان می کرد. معتقدم تک به تکِ این اصطبل نشینان در یک به یک فجایع، و در یک به یک خون های جاری شده، و در یک به یکِ بلعش های میلیاردی و بی آبرویی های داخلی و بین المللی سهیم اند و نقش دارند. که بزرگترینش فضاحت هسته ای است با محوریت مقام معظم رهبری برای ساخت بمب اتمی برای ترساندن آمریکا و احتمالاً محو اسراییل از روی زمین.

می گویم: همه ی ما ایرانیان اگر بخواهیم فتحعلی شاه قاجار را توصیف کنیم، دست به گزینش چه الفاظی می بریم؟ فتحعلی شاهی که با بلاهت ها و بی خردی ها و نکبت های فردی اش، بخش وسیعی از کشور را به باد داد و سرمایه ها و آبروی ملی ما را به خاک مالید. معتقدم، اصطبل نشینان بهارستان، هزار برابر از فتحعلی شاه قاجار پلید تر و ضایعه آفرین ترند. جوری که این صفت اصطبل نشینی، تخفیفی است جوانمردانه برای آنان. این را صادقانه می گویم.

محمد نوری زاد
بیست و شش مرداد نود و سه