من به خرافات و خزعبلاتی اینچنین، و البته به یک چنین دکان ها و بساطی آلرژی پیدا کرده ام. دست خودم نیست. بدنم کهیر می زند از تماشای فرعون گونگیِ حضرات. می گویم: به پیر به پیغمبر قسم، هیچ پیامبری و هیچ امامی مطلقاً اجازه نداد مردم دستش را ببوسند چه برسد به این که بر یک صندلی بنشیند و خلق الله را به دستبوسیِ خود فرا بخواند و بر این رویه صحّه بگذارد و یا حتی برای بوسه هایی که بر دستش می نشیند نشستِ رسمی ترتیب دهد به اسم “مراسم دست بوس”.

می گویم: تا زمانی که ایمان مردم تَرَک بر ندارد و چاکر گونگی های نکبت بار از دایره ی باورِ مردم روفته نشود، جماعتی به اسم خدا و به اسم پیغمبر بر گرده ی نفهمیِ مردم خانه خواهند ساخت و از همانجا کُلِ قوای مردم را فرماندهی خواهند کرد.

محمد نوری زاد
پانزدهم تیرماه نود و سه – تهران