دیروز به دادسرای محل فرا خوانده شدم. دو ماه پیش به پلیس فتا شکایت کرده بودم از مزاحمینی که برای من و خانواده ام سایت های هرزگی پرداخته اند. بعلاوه ی ترفند های دیگری که در تخصص سپاه سایبری است و من بخشی از آنها را در نامه ی سی و یکم برای رهبر نوشتم. چندی پیش کلانتری محل نیز مرا فرا خواند که: لیست بلند بالایی از مکالمات تلفنیِ شما را مخابرات فرستاده، بیایید و شماره ی مزاحمین را مشخص کنید. ما را باش که یک ماژیک رنگی برداشتیم و رفتیم دیدیم دریغ از یک شماره از مزاحمین در میان آنهمه شماره. به افسر جوانِ کلانتری گفتم: سپاه سایبری مگر به این سادگی ردّی از نفرات خود بجای می نهد؟

دیروز، دادیار شعبه ی دو که بانویی چادری بود، دست برد و پرونده ی مرا برداشت و ورق زد و زیر لب نجوا کرد: یک انگی هم به شما زده این پلیس فتا. و گفت: من شما را فرا خواندم تا این را بگویم: پلیس فتا در پاسخ به شکایت شما نوشته این نوری زاد از عناصر فتنه است و دسترسی ما به سایت های مزاحمِ ایشان و خانواده اش ناممکن است. همین؟ بله، همین. بهنگام خروج از اتاق به بانوی دادیار گفتم: شما ظاهراً این جوری اش را کمتر تجربه کرده بودید. چه جوری اش را؟ این که پلیس فتا رسماً بخاطر ترسش از سپاه، و در حمایت از سپاه سایبری پای بر قانون بگذارد. از اتاق دادیار که بیرون زدم، به یاد شهید ستار بهشتی افتادم که همین پلیس فتا سر ضرب گشت و خانه اش را پیدا کرد و بخاطر چند خط مطلب، زیر مشت و لگد گرفتش و زد و او را کُشت و یک لیوان آب هم رویش. کاش پلیس فتا را مقدارکی غیرت مندی و آزادگی بود و یک جاهایی تکانی می خورد و زنجیرهای بردگی را می درید و می زد زیر همه چیز و فریاد می کشید: دست های مرا به خون مردم نیالایید. من می خواهم پلیس باشم نه گماشته!

می گویم: آقایان سپاه سایبری، یک نگاهی در آینه به قد و قواره ی فکری تان بیندازید و به این پرسش من پاسخ دهید که: ما شما مزاحمین را در کجای قاموس بشری جای دهیم؟ در کنار ناجوانمردان؟ بی وطنان؟ بد اخلاقان؟ بی سوادان؟ بی مغزان؟ دزدان؟ آدم کشان؟ اجیر شدگان؟ بی ریشگان؟ قلچماقان؟ شعبون بی مخ ها؟ یا همه ی اینها؟ کدام یک؟ ظاهراً خودتان مشتاقید به اطلاقِ واژه ی: خدمتگذاران. بله، من قبول می کنم که شما خدمتگذارید. با این تفاوت که شما به سردارانِ در گِل مانده ای خدمت می کنید که این روزها برای ورود به عراق و جنگیدنِ با داعشی ها یک پایشان پیش می رود و پای دیگرشان پس می کشد.

محمد نوری زاد
پانزدهم تیرماه نود و سه