خودش می گفت: بچه ها مریض بودند. هم اباذر هم زینب. رفتم داروخانه و دفترچه های بیمه را گذاشتم روی پیشخوان و نشستم به انتظار. نوبتم که شد یکی داد زد: اباذر زمان. رفتم جلو و گفتم بله؟ و دارو های پسرم اباذر را گرفتم. کمی بعد همو صدا زد: زینب زمان. رفتم جلو و گفتم بله؟ و داروهای دخترم زینب را گرفتم. طرف، یک نگاه عمیقی به من کرد و گفت: نکنه خودت هم حسینِ زمانی؟!

از دوست خوب و پاک و با سواد و مستقل و هنرمندمان جناب حسین زمان روز گذشته – چهار شنبه – در بیمارستان لبافی نژاد عیادت کردم. شکر خدا حالش بعد از عمل خوب است و احتمالاً فردا مرخص می شود. با افسوس می گفت: عده ای را دیدم بیرون همین بیمارستان لبافی نژاد که از شهرستان آمده بودند و همینجا در پیاده رو چادر زده بودند تا نوبتشان شود بعدِ یکی دو روز. و خودش ادامه داد: کجا بروند با پولی که ندارند؟

تازه ترین اثر آقای زمان، اسمش هست: فکر تو. به اینجاها نگاه کنید:
http://www.kaleme.com/1393/03/08/klm-186093/
http://music.sarcheshmeh.us/2014/05/hossein-zaman-fekre-to.html

محمد نوری زاد
پانزدهم خرداد نود و سه – تهران