دیروز گرچه کمی دیر رسیدم اما از آنچنان شوقی لبریز بودم که می خواستم همه ی وجودم را با یک ” دوستتان دارمِ” محض عوض کنم و همان یک جمله ی کوتاه را بر دارم و ببرم وسطِ دلِ تک تک عزیزانی بنشانم که از هر کجا به نمایشگاه آمده بودند. بویژه بانویی که از خوزستان آمده بود و از ظهر تا ساعت شش و نیم عصر چشم به راه مانده بود تا من سر برسم. و دیگری، جوان معلول و کاملا فلجی بود که برادرش او را آورده بود و در اتاق مجاور سالن نمایشگاه بر تختی خوابانده بود تا من بروم و سر و روی او را بوسه باران کنم.

امروز روز پایانی نمایشگاه است. از دوست و همراه خوبم جناب دکتر مهدی خزعلی بخاطر این که “سرای اهل قلم” را در این چند روز در اختیار من نهاد سپاس مندم. و نیز از دستگاههای امنیتی بخاطر کظم غیضشان. و البته سپاس خاصّ من تقدیم همه ی خوبانی که در این چند روز بر چشم من پای نهادند و بر من برکاتی از ادب و مهر و همدلی افشاندند. تا ساعاتی دیگر عکس های روز پنجم را منتشر خواهم کرد. امروز نیز چشم به راه شمایانم. از ساعت شش تا هشت. نشانی؟ خیابان کارگر- بالاتر از میدان انقلاب – بالاتر از خیابان نصرت – کوچه ی عبدی نژاد – شماره ی 18 – طبقه ی دوم.
محمد نوری زاد
هفدهم اردیبهشت نود و سه – تهران

آنجا که از عشق گفتن فرسودنی است ببین عاشق بودن و عاشق شدن چه سوختنی است!

دوستان، عشق خود شمایید، اگر که بدانید!

بخندیم، به روی عشق

آنجا چه خبر است؟ کسی عاشق شده آیا؟

می خواهم عاشق باشم، آدابش چیست؟ آدابش؟ از ادب شروع کن به عشق می رسی حتماً.

یک شاخه گل آورده ام با عشق!

امضاء کنیم دفتر عاشقی را.

عشق یعنی ازدحام در اطراف شیدایی

از دزفول زنگ می زنم، من هم می توانم عاشق باشم؟

دوستان، برای عاشق شدن فرصتی دارید بقدر عمرتان. نگران نباشید فرصت هست.

جوان: نشانی کوچه ی عاشقی را گیرآوردم، بگویم؟
نوری زاد: برای خودت نگهدارجوان. آدم عاشق، اسرار هویدا نمی کند.

درافق های دور که نه، در همین نزدیکی ها عشق را می بینم که در کوچه های کشوری به اسم ایران، جلوه گری می کند و شیدایی می طلبد.

چه بنویسم از عشق که عاشق شوید؟ می نویسم: جای دوری نروید برای عاشق شدن، عشق در درون شماست.

بله، همگان مستعد عاشق شدن اند. همگان.

عشق یعنی بی دست و پایی

عشق یعنی نفس کشیدن به شوق

عشق یعنی بی دست و پا از پا نیفتادن

عشق یعنی برخاک بودن و دست به افلاک بردن

عشق یعنی زمزمه ای از دوردست های درون

عشق یعنی صحبت های درگوشیِ دو عاشق

عشق یعنی همه را دیدن و خود را ندیدن

یک یادگاری بنویسم؟ برو و عاشق باش. چگونه؟ چگونگی اش به خود تو مربوط است. هرکسی یک جور عاشق می شود.

عشق یعنی قراول رفتن به وادی حیرت

عشق یعنی صحبت های عاشقانه ی جمعی که می خواهند عاشق باشند.

عشق را در پس پرده مجوی. در آشکار بجوی.

عشق را در پس پرده مجوی. در آشکار بجوی.

به شوق عاشقی

آهای یکی هست عاشقی را به ما بیاموزد؟

آن عاشق را می بینید؟ رازهای عاشقی را از وی بپرسیم.

دورخیز می کنیم برای عاشق شدن

و اما عشق! راستی کسی در این جمع هست که عاشق نباشد؟

من در ترسیم عاشقی، به ملافه ( ملحفه) ها هم رحم نکرده ام.

برای عاشق شدن می شود از رسم عشق شروع کرد. وصف العیش نصف العیش

من اگر چه عاشق نشده ام اما عشاق را دوست دارم

بنویسم: عشق یعنی در کوفتن های هماره بر دروازه ی هستی

عاشقی شیوه ی رندان بلاکش باشد

کتیبه ای محصور در میانه ی جولان عین و شین و قاف

یا رب العشق!

عین و شین و قاف. زل بزن به عشق تا مگر جلوگری کند برایت آن گوهری که در خود توست اما سال به سال سراغی از او نمی گیری!

این بانو تابلویی برای من آورد از تصویر خود من، زیر بارش عین و شین و قاف.

به نام حضرت دوست که هرچه هست از اوست

شما که جوانید آقا بانو. در همه ی سالهای عمر می شود عاشق شد. بویژه در پیری و کهنسالی.

اینها دختران و پسران بهاییِ محروم از تحصیل اند. وهمه، در جوارِ عاشقی.

ومن اینجا رسماً از تک تکشان پوزشخواهی می کنم. بخاطر سنگ هایی که نظام اسلامی بر سر راهشان تعبیه کرده. به آنان گفتم: مطمئن باشید ما این سنگها را برمی داریم از سر راه. و تا آمدم بگویم: همان سنگها را بر سرشان می کوبیم، بر ادامه ی سخنم مهار بستم. نه، ما سنگ پران و سرشکن نیستیم. آدمهای عاشق پلید نمی شوند.

این تابلو را من از جولان حرف ” ف” برآورده ام. ف مثل فاطمه.