نیمساعت نیست که از دیدار با جناب مسعود لدنی بازآمده ام. مردی که سلامتش را، پاکی اش را، علمش را، وطن دوستی اش را، انسان بودنش را، لبخندش را، و ادبش را بر نام آوران بد خُلق و بد دهان و کج فهم عرصه ی حاکمیت ترجیح می دهم. من مسعود لدنی را مردی یافتم بشدت خواستنی. نه به این خاطر که وی مسلمانی پاک نهاد است و یک عمر تلاش و مبارز کرده و در راه رهایی و رشد مردم وطنش رنج ها کشیده و آسیب ها دیده و اکنون از زندانِ بی دلیل بدر آمده. بل به این خاطر که: او یک انسان است. با مختصاتی که همه ی ما بدان رغبت داریم.

دلیل و مطلع سفرهای من ” رهایی زندانیان سیاسی” است. از این که در اهوازم و با این مرد رهیده از زندان مخوف کارون اهواز دیدار کرده ام خود را یکقدم به خواسته های سبز مردم نزدیک می بینم. به امید رهایی دیگر فرزندان خوبمان که بی دلیل همچنان زندانیِ عصبیت های کور کسانی هستند که به دروغ خود را آگاه و عاقل و مسلمان می نامند.

محمد نوری زاد
دهم دیماه نود و دو – اهواز