سخنان انسان گون جناب مطهری درمجلس – آنجا که ازحق گفت و ازحق دفاع کرد و هیچ نیز از واگویه کردن حق نهراسید – مرا به میلاد مکرر انسان نوید می دهد. وی به درستی براین نکته تأکید ورزید که انتقاد و اعتراض حق بدیهی مردم است و نادیده گرفتن این حق است که ما را به هزار توی نکبت های بظاهر اسلامی فرو برده است. با اینهمه، شاید من به ایشان حق بدهم که برای توازن سخنِ معترضانه اش، و برای این که ناگهان او را به دخمه ای که اهالی فتنه را در آن جای داده اند در نیندازند، به اصلی بودنِ ” مسئله ی فلسطین” اشاره کند، یا به وزیرکشور برای بانوان ساپورت پوش تذکر دهد و همچنان چادر را حجاب اصلی بداند.

این نیز بگویم که: شکایت دادستانی علیه علی مطهری، میخی است بر تابوت هزار بار پوسیده ی هیاهویی به اسم “قضای اسلامی”. ایرادی ندارد. این روزها چشم ما به تولد انسانهایی روشن می شود که با صدای بلند می گویند: ما، پیش از آنکه مسلمان وشیعه و سنی و اهل هر فرقه و هر مرامی که باشیم، باید انسان باشیم.

دوست ما جناب علی مطهری یک روز – آری یک روز – به این مهم دست خواهد یافت که رعایت حجاب و قضایایی مثل آن، مطلقاً به حکومت های عقلانی و اسلامی ربطی ندارند، و این عرف و قانون برآمده ازعقل جمعی – ونه اسلامی – است که باید به شأن انسانیِ انسانها بها بدهد و برایشان خط ونشان بکشد.

ما چشم به راه دفاعیات جانانه ی  ایشان در دادگاهی هستیم که پیشاپیش به ماهیت و چند و چون اسلامی اش واقفیم.

محمد نوری زاد
دهم دیماه نود و دو – اهواز