علاوه برمجلس ودولت ودستگاه قضا وارتش وسپاه وصداوسیما که باید مطلق درمطلق خود را با منویات بیت مکرم هماهنگ وهمسوکنند، بنگاههای اقتصادی فراوانی تحت نظرشخص رهبربه ترویج فساد مشغولند که ازآن میان من تنها ازامپراتوری پرآوازه ای چون آستان قدس رضوی، وملقمه ی سیری ناپذیری چون بنیاد تعاون سپاه، و ویران کننده ای چون بنیاد مستضعفان، و ام الفسادی چون ستاد اجرایی فرمان امام اسم می برم. این دستگاهها وصدها دستگاه اقتصادی دیگرکه ریزو درشت هرکدامشان مستقیماً به اراده ی شخص رهبربند است، هرگزشامل بازرسی های رسمی وقانونی نمی شوند و درپس پرده ای که برشاکله ی مکرمشان آویخته است، به هزارهزاررفتارقانونگریزِپنهان وآشکاردرحوزه ی قاچاق ارزوکالا، وساخت وسازهای قلچماقانه، وسرمایه گزاری های حریصانه، و فعالیت های اقتصادی داخلی وخارجی- والبته همگی خارج ازچارچوبهای قانونی- مشغولند وثانیه به ثانیه چیزی به اسم “ترویج فساد” را به بدنه ی مردنیِ اقتصاد کشور پمپاژ می کنند.

من قبول دارم که رهبرفرزانه ی ما هزاردغدغه ی جهان اسلامی دارند ولاجرم باید دستشان برای تقویت اسلام واینجور چیزها گشوده باشد. این را ما قبول می کنیم وناگزیرومفلوکانه بدان ارج می نهیم. با اینهمه اما برای برون رفت ازهزاربلیه ی اقتصادی که ما را احاطه کرده اند وهرکدامشان برای گریزاز چارچوبهای قانونی یک کارت شناسایی از بیت مکرم بالا گرفته اند، می شود به رویه های درست تری دست یازید و ازخراشیدن شأن رهبری جلوگیری کرد. مثلاً ام الفسادی مثل “ستاد اجرایی فرمان امام” که اساسش یکساله طراحی شده بود واکنون به یکی ازگردنکشان اقتصاد داخلی ومافیای خارجی بدل شده است، چرا باید دریک قلم بخش وسیعی ازسهام مخابرات کشوررا بالا بکشد، وبی واهمه از دستگاههای نظارتی درهزارفعالیت پنهان وآشکاراقتصادی فروشود ویک ریال نیز مالیات نپردازد؟ وقتی این ستاد وسایروابستگان اقتصادی، اکسیژن خود را ازبیت مکرم می گیرند، خواه ناخواه پای شخص رهبررا به هزارتوی مفسده ها می کشانند و بخت واقبال کشوررا به قمارهای تند وتیز و ویرانگربند می کنند.

من می گویم: حالا که اشتهای بیت مکرم به پول، وگشادگیِ دست رهبربه بذل وبخششهای خارج ازحساب داخلی وخارجی قابل احصا نیست، بیاییم ودریک اقدام کاملاً قانونی، شش دانگ نفت کشور را – ازکشف واستخراج و پالایش ونگهداری وصادرات – به اسم شخص رهبرسند بزنیم ودرمقابل ازایشان بخواهیم دست ازسایردستگاهها بکشند تا چرخهای فرسوده وزنگ زده ی اقتصاد کشور یک جیرجیرکی بکند و بحرکت درآید. سرعتش مهم نیست. همین که ریلهای این چرخ نگون بخت مشخص و زیرسازی ها درست شوند، می شود به واگشایی درهای بسته ورونق اقتصادی امید بست.

به همه ی مقدسات سوگند این پیشنهاد، هم به نفع رهبروحساسیت های اسلام گستری ایشان است وهم به نفع مردم بی نوا. چرا که وقتی همه ی حیثیت نفت کشوررا به بیت مکرم وانهیم، خود رهبربرای بحرانهای بغرنجی به اسم تحریم و محدودیت های صادرات نفت یک فکری می کنند. وای بسا همین دارایی وسیع، موجب شود که ایشان درگفتارها وموضع گیری های داخلی وبین المللی یک رعایت هایی را مراعات کنند تا به یمن این کیاستِ دم دست، برکات نیم بندی ازآسمان عقلانیت برسرمردم ببارد.

سی ام مهرماه سال نود ودو – تهران