اشاره:

من دربخش دیدگاههای سایت خود  اکسیژن نابی از برازندگی ها را دریافت و رایحه ای از همزیستی را استشمام می کنم. دراین بخش، من با نظرات خوانندگان سایت به آسمانی از خرد، و به کهکشانی از ادب فرو می شوم و دراقیانوسی از شوق وامید تن می شویم. دراین بخش، هرسخن با هرمحتوایی که دارد – اگرچه تند و تلخ – محملی است که مرا ازهرکجا برمی گیرد و درکنار هموطنانم – درهرکجا – برزمین می نهد، تا از فهم و عنایت و راهنمایی و محبت و درخشندگی هایشان ارتزاق کنم. گاه درمیان این نظرات، به نوشته هایی برمی خورم که از اصل نوشته ی من برتر و پرمایه تر و فهیمانه ترند ومن شخصاً از مطالعه ی آنها شربتی گوارا بر می آورم و لاجرعه سرمی کشم.  یکی از دیدگاهها ( کامنت ها) یی که اخیراً برای نامه ی بیست ونهم ارسال شده، برای من بسیار شیرین و گواراست و من با مطالعه ی آن به نوشانوشی از نوشیدنی های انسانی توفیق یافتم. با انتشار مستقل این کامنت – بی آنکه حرفی ازآن را جابجا کرده باشم –  خواستم شما نیز دراین نوشانوش سهیم باشید.

محمد نوری زاد 

بیستم مهرماه نود ودو – تهران

——————————-

سلام نوری زاد جان
بخدا من یکی ازهمین بسیجیا هستم که همه جا هستن با لباس وچفیه وریش وانگشترویه چن تا دعای پرس شده ویه جانماز کوچیک و یه تسبیح ویه دهن باز برا فحش دادن ویه مشت ولگد واسه زدن و یه پایگاه واسه پاتوق کردن و حرف زدن وحرف زدن وحرف زدن ویا علی گفتن

نوری زاد می دونی برا ماها ممنوع کردن به سایت تو وآدمایی مثل تو سربزنیم؟ من اول رفتم تو فیس بوکت بعد اومدم اینجا راستش اینجا بیشتربه دلم نشست تو فیس بوکت آدمای اونورآبی بیشترن اما اینجا یه آرامشی هست که من دوسش دارم قبلن هم اومدم توسایتت شبا که همه می خوابیدن تو پایگاه می اومدم توسایتت یه چرخ می زدم می رفتم . این نامه ۲۹ یکی ازبچه ها خونده بود بمن گفت یواشکی بخون. راستش من خیلی ازیت شدم وقتی خوندمش می دونی چرا؟ واسهاین که تومستقیم مته روگذاشتی جایی که ماها ازاونجا نور می خوریم وبقول رفیقت آوینی نور می نوشیم. بهت نگم که خوندن نامه هات به آقا برا ماها خیلی سخته. چون آقا برا ما یعنی همه چی. یعنی نفس. یعنی زمین یعنی آسمون یعنی امروز یعنی فردا یعنی تجسم عمل صالح وعبد صالح. وقتی تو یک چنین تجسمی رو نابود می کنی ماها بهم می ریزیم و تعادلمونو ازدست می دیم.

من سراین نامه خیلی به خودم کل کل کردم که هرطورهست تا آخرش بخون برو جلو هرچیم ازیت می شه عیب نداره نوری زاد تند می نویسه اما غلط نمی نویسه. خلاصه با هرجون کندنی بود خوندمش. یه نفس راحت کشیدم بخودم گفتم ازکجاش بدت اومد ازکجاش خوشت اومد؟ ببین نوری زاد اگه من دارم اینجوری باهات حرف می زنم خیال نکن باقی بسیجیا همینجورند دستشون بیفتی خرخرتو می جون حالیت شد؟ حساب منو با بقیه یکی نکن داشتم می گفتم ازکجاش خوشم اومد ازکجاش بدم اومد. توی این نامه نوری زاد تو نفس منو گرفتی. نگفتم آقا برای ما یعنی نفس؟ تو نفس منو گرفتی نمی دونی چطو دویدم ودویدم تا رسیدم ته نامه. اما یه جاش به دلم نشست وهمونجاشم هست که یه کم آرومم کرد و منو تشویق کرد برم یه جا دور ازچشم و بیام توسایتت و برات بنویسم که یه وقت فکر نکنی بسیجیا همه شون کله خرن یا حالی شون نیس یا بی سوادن دستخط ندارن. بذا بگم ازکجاش خوشم اومد:

سه: جناب عقل می گوید: هرمسئولی درقبال مسئولیتی که دارد باید پاسخگوی مردم وقانون باشد. وشما آقا با اعتنا به اینهمه مسئولیتی که تصورش نیزازعهده ی همچو منی خارج است، مطلقاً پاسخگوی مسئولیت های متعدد خود نبوده ونیستید. من پیشنهاد می کنم نرم نرم درمصاحبه های مردمی شرکت کنید. وبه پرسشهای کهنه شده وصریح و درگلو مانده ی مردم پاسخ بگویید. می دانم که ورود به این عرصه کمی دشواراست. چرا؟ چون با هرپرسش، وباهرپاسخ، وباهرپذیرش مسئولیت، وبا هرخطایی که برمی شمرید، وباهرپوزشی که برزبان می آورید، شما کم کم مردم وحقوقشان را باورمی کنید. واین البته برای شما واطرافیانتان نگران کننده وآرامش روب است. شما اما به این نگرانی تن درندهید. محکم براین اراده قرارگیرید که: باید به پرسش های بحق مردم پاسخ گفت ومسئولیت ها را پذیرفت ودرصورت لزوم پوزش خواست. این را جناب عقل می گوید. وبعد، صورت به نسیم شادمانیِ مردم بسپرید تا برای نخستین بارلذت درکنارمردم بودن را نوش جان کنید.

اینجای نامت بدلم نشست یعنی راستش بخودم گفتم چرا آقا تاحالا ننشسته جواب بده کم مسولیت نداره
ببخش اگه من تو دلم فحش های بد بد بهت دادم
ببخش اگه یه وقتایی زن وبچه تو فحش دادم
ببخش اگه فکرمی کردم تویه منافقی
ببخش اگه فکرمی کردم دشمن ترازتو خودتی
ببخش اگه پشت سرت تا تونستم بد گفتم با فحش های خیلی بد
ببخش منو نوری زاد
ببخش منو نوری زاد
من آدمای زیادی رو دیدم دور و ور خودم از پاچه خوار تا ریاکار با یه وجب ریش ویه وجب پینه روی پیشونی که هی آقا آقا می کنن و اون پشت مشت ها هزار کارخلاف می کنن خواستم بگم امروز که نامه ۲۹ را خوندم دیدم دیگه ازت بدم نمیاد بعد هرمطلب یه بند فحشت می دادم اما امروز نتونستم فحشت بدم
منوببخش نوری زاد
بخاطراین که دیرشناختمت
منوببخش نوری زاد
بخاطرچندتا لگدی که تونمایشگاه مطبوعات بهت زدم
منوببخش نوری زاد که دوبار توهممون نمایشگاه بهت تف انداختم توصورتت ازپشت سروقتی می بردنت بیرون
منوببخش نوری زاد

———————–

ومن در پاسخ به او نوشتم:

سلام دوست بسیجی من
دستت را به من بده. می خواهم سخت درآغوشت بگیرم. وصمیمانه برگونه هایت بوسه بزنم. ودم گوشت بگویم: رفیق ، ما کی باشیم که تو رو ببخشیم؟ وباز دم گوشت بگویم: توهم ما را ببخش. وباز بگویم: خدا نبخشاید کسانی را که ما را رو در روی هم قراردادند. ما با همیم. با مردمیم. مردمیم. وباهم فردا را می سازیم. اینجورنیست دوست من؟
با احترام وادب: محمد نوری زاد
.