من صمیمانه از رهبر بخاطر فرصت مجددی که به مردم دادند تا از میان آن هشت نفر به فرد مورد وثوق خود رأی دهند تشکر می کنم. از رهبر تشکر می کنم که هم خودشان و هم بیت مکرم و هم سرداران سپاه، از دخالت در رأی مردم و جانبداری از یک فرد خاص پرهیز فرمودند. تشکر می کنم بخاطر این که بنا به وعده ای که داده بودند، به همان یک رأی خود بسنده کردند. تشکر می کنم بخاطر تحمل شادی مردم و پرهیز مأموران و بسیجیان و لباس شخصی ها از درگیری با مردم.

اطمینان دارم ایشان طعم شادمانی مردم را چشیده اند و قدر آن را خواهند دانست. اطمینان دارم ایشان از این که مردم شادند، شادند. و اطمینان بیشتری دارم به این که: می دانند شادمانی در دسترس است. و می دانند می شود با گشایش هایی که جزیی از حقوق بدیهیِ مردم است، به این شادمانی ها وسعت بخشید و فضا را برای جولان عقل و خردِ هرچه بیشتر فراهم تر کرد.

از رهبر تشکر می کنم بخاطراین که برای آزادی زندانیان سیاسی – چه زندانیان پیش از سال هشتاد و هشت و چه بعد از آن – تصمیم درست و عاجلی اتخاذ کرده و می کنند. بویژه برای آزادی آقایان میرحسین موسوی و کروبی و سرکار خانم رهنورد، و دلجویی از آنان و دلجویی از همه ی زندانیان.

از رهبر تشکر می کنم بخاطر این که دست و پای سپاهیان را رفته رفته از کانون قدرت دور می کنند. و تشکر ویژه دارم بخاطر این که در آینده ای نزدیک بخش وسیعی از اختیارات خود را به مجلس تفویض می کنند.

از رهبر تشکر می کنم که اجازه می دهند سنیان سرزمینمان در تهران مسجد بنا کنند و به بهاییان سرزمینمان بدیده ی احترام نگریسته شود. سپاس پایانی من از ایشان بخاطر برگرداندن اموال ربوده شده ام توسط سپاه و اطلاعات است که امیدوارم با دستور مؤکد ایشان این مهم صورت پذیرد. خدای می داند مرا دراین سپاس ها و تشکرها، جز ابراز احترام و ادب، اراده ای نبوده است.

محمد نوری زاد
بیست و ششم خرداد سال نود و دو
تهران