من شخصاً در تماشای یک مسابقه ی ورزشی، طرفِ تیمی را می گیرم که هوادار کمتری دارد. و این شاید به رقت قلب من مربوط باشد. نیز بهمین دلیل، در میان هشت نفری که این روزها برای صندلیِ رییس جمهور دورخیز کرده اند، به جناب غرضی متمایل ترم. یک وقت دیدید راه افتادم و برای ایشان علم و کتل بالا بردم. تنها به این خاطر که کلّ هیمنه ی نظام و نظام انتخاباتی کشور را گِل اندود کنم. و به حاکمان شوخمان بفهمانم : با هر که و هر چه شوخی می فرمایید با فهم و شعور مردم ایران شوخی نکنید.

باور کنید به جناب غرضی که نگاه می کنم، صورت از جمال جوانانِ خود برمی گردانم. چرا که تابِ بارشِ شماتت آنان را ندارم. جوانانی که بی صدا و بی سخن، مکنونات خود را بر من می بارند. و از من نپرسیده می پرسند: عقلایی که از میان آنهمه داوطلب، به گزینش آقای غرضی انگشت نهاده اند، در آینه ی مردم ایران آیا چه دیده و چه یافته اند؟ و بعد بخود می گویم: زیاد سخت نگیر پیرمرد. جناب خامنه ای با گزینش آقایان غرضی و حداد عادل و جلیلی خواسته اند بفرمایند: آهای ایرانیان، بدانید و آگاه باشید که در نظام مقدسِ ما، ملاک رییس جمهور بودن، چندان ربط وثیق و بایسته ای به شایستگی های فردیِ یک فرد ندارد. و یا این که: یک وقتهایی برای ایرانیان ناشاد، ابرازِ یک لطیفه ی عملی، ای بسا به لبخندی منجر شود و انبساط خاطرشان را فراهم آورد.

محمد نوری زاد نوزدهم خرداد سال نود و دو
تهران