من می گویم یک رهبرآنهم در مقیاس آقای خامنه ای، حتما یک خصوصیاتی داشته ودارد که اینهمه بالانشسته است. واحتمالاً به مراتبی دست یافته است که اینچنین ازنردبان اختیارات این کشورآفت زده بالا رفته ودست کسانی جز خواص به وی نمی رسد. اگرمی رسید که به یک پرسش کلی این مردم پاسخ می فرمود. این که: آقا جان، شما چرا به ازای اینهمه مسئولیتِ حساس ومحوری، پاسخگوی خبط وخطاهای خود نیستید؟ دریک قلم مثلاً: ورود به قمارهسته ایِ سراسرباخت؟ حالا فشردنِ گلوی مردم وچکاندن چیزکی به اسم حق وحقوق درکامشان: بماند.

امروز دانستم که جمهوری اسلامی ایران بدستور آقای خامنه ای یک رقم نا قابل بحساب بشاراسد سوری واریزکرده است که با مبالغِ آشکارقبلی به بیست میلیارد دلار می رسد. اینها البته ارقام آشکاراست وما ازارقام پولی وتسلیحاتیِ پنهانی خبرنداریم. تازه نه که ما برای جناب ایشان نامحرمیم، باید اخباراین دست ودلبازی ها را از خبرگزاریهای اجنبی بشنویم. راستش را بخواهید من اسم این کاررا می گذارم: یکجورسرقت ازاموال مردمی که جرأت اعتراض ندارند ودستشان ازدامان کبریایی آقای خامنه ای کوتاه است. وگرنه چرا ازجیب مردمی که خود محتاج و درمانده اند پول بردارند وبدون اطلاع مردم آن را به جیب دیگران بریزند.

فرض کنیم رهبرگرامیِ ما به دولت یا به بانک مرکزی دستورمی فرمایند: فلان مبلغ بحساب بشاراسد سوری واریزکنید. برای چه؟ برای عقب راندن تروریستها وپیروزی قوای دولتی. خب آقا جان این عقب راندن تروریستها که حداقل پنج برابرقوای دولتی هستند به کشته شدن زن وبچه ی مردم می انجامد. وبه شخم خوردگی سوریه. بشود. مهم پیروزی حق برباطل است. ازکجا معلوم شما به باطل کمک نمی کنید؟ ما به باطل کمک کنیم؟ ما که خود ولی مطلقیم چگونه درتشخیص حق وباطل خطا کنیم؟

خب حالا فرض کنیم بشاراسد با پولهای ما سوریه را کلنگی کرد ومردم را کشت وپیروز شد. این پیروزی آیا طعم خوشایندی برای شما دارد؟ چرا که نه؟ خاکریزما – جمهوری اسلامی ایران – با اسرائیل غاصب حفظ می شود. که بعدش چه بشود؟ که حزب الله لبنان درحلقه ی محاصره دشمن صهیونیستی غافلگیرنشود. که بعدش چه بشود؟ که اسلام ناب ازاین طریق تا بیخ گوش اسراییل وآمریکا وهرکجا صادرشود وخواب مستکبران را برآشوبد. که بعدش چه بشود؟ که آمریکا حساب کارخودش را بکند ودیگر برای ما خط ونشان نکشد. که بعدش چه بشود؟ خوب بعدش یک چیزی می شود دیگر!

مثلاً چه می شود؟ مثلا این که: قدروقیمت ما درنگاه مسلمانان جهان بالا می رود. هرچه نباشد ما رهبرمسلمانان جهانیم وباید دلمان برای همه ی مسلمانان جهان بسوزد، مخصوصاً فلسطینی ها که سرزمینشان غصب شده. خب خیلی جاهای دیگرهم غصب شده شما چرا دلتان برای آنجاها نمی سوزد؟ مثل کجا؟ مثل چچن. دل شما چرا برای مسلمانان چچن نمی سوزد که توسط روسها کم مانده نسلشان ازروی زمین برچیده شود؟

خب آنجا پای روسها درمیان است. باشد! مگربرای شما فرقی می کند؟ چه آمریکا چه روسیه؟ روسیه خب دوست ماست وهوای ما را درمجامع جهانی دارد. اگرروسیه نبود آمریکاییها تاحالا ما را قورت داده بودند. پس شما نگران بقای خود هستید؟ واین همه هیاهو نه برای مسلمانان جهان که همه برای خودتان است! روسیه با آنهمه دزدی وخلاف ونارو به کنار، حالا چرا بی اجازه ی مردم پولشان را به بشاراسد سوری می دهید؟ ما نیازی به اجازه ازمردم نداریم. این مردم اند که اتفاقاً باید ازما اجازه بگیرند. شما مگرمسلمان نیستید؟ ما مسلمان نیستیم؟ ما رهبرمسلمین جهانیم. بسیارخوب. ماهم مطیع شما ورهبری شما. بفرمایید: جناب علیّ مرتضا مگرمراد وامام شما نیست؟ بله که هست. ما غبارکفش قنبرغلام علی هم نیستیم. بسیارخوب. این نهایت ایمان شما را به امام علی می رساند. حالا اگرامام علی می خواست یک چنین رقم درشتی ازپول مردم را به کسی بدهد آیا بدون مراجعه به افکارعمومی انجام می داد؟ ما کاری به افکارعمومی نداریم. ما شیوه ی خودمان را اعمال می کنیم. آنجا کوفه بود واینجا ایران است.

آقا جان احساس خودم را اجازه دارم بیان کنم؟ بگو. چرا که نه؟ ایران سرزمین آزادی است. بگو. من فکرمی کنم اینهمه اضطراب شما ازمردم وازاعتراض وانتقادشان تنها وتنها بخاطربقای خودتان است. ما به بقای اسلام می اندیشیم ولاغیر. شما ناراحت نمی شوید اگربگویم: شم همان اسلام را هم برای بقای خود می خواهید؟ ما جانمان را فدای اسلام کرده ومی کنیم. اما اسلام شما هیچ جاذبه ای که ندارد، بسیارنیز آشوبنده است. این دیگربه ذات شما برمی گردد که ازاین اسلام ما چهره ای عبوس می پردازید. به خودما بنگرید! ما چرا به این اسلام متمایلیم وشما منزجر؟ دلیلش هرچه هست به خود شما مربوط است.

آقا جان پرسش پایانی. آمد وفردا بشاراسد پیروز شد. ودرهمان خرابه های شام جشن پیروزی گرفت. شما نیز این پیروزی را جشن می گیرید؟ بله، چرا که نه؟ جش پیروزی جناب اسد برتروریستها پتک محکمی است برفرق استکباروفرزند نامشروعش اسرائیل.

راستی آقا جان ما به انتخابات کاری نداریم، چرا دستور نمی دهید وسایل آقای نوری زاد را که توسط مأموران اطلاعات وسپاه دزدیده شده به ایشان برگردانند؟ من به این مسائل جزیی کاری ندارم. من تنها به حماسه می اندیشم. من یک انقلابی ام.

ناهید منزوی – استکهلم