سر تیتر خبرها
Jailed Iranian journalist wants to file complaint against interrogators

Jailed Iranian journalist wants to file complaint against interrogators

Mohammad Nourizad, the jailed Iranian journalist and filmmaker, has issued an open letter to Tehran prosecutor Abbas Jafari Dowlatabadi urging him to process Nourizad’s complaints against his interrogators and judge.

Opposition websites, including Nourizad’s, have published his letters of March 5 and 7, calling on the Tehran prosecutor to process his complaints against two “abusive and violent” interrogators and Judge Maghiseh.

In his first letter, he also complains about beign kept in solitary confinement at Evin prison and demands to be sent to the general ward 350.

According to this letter, Nourizad has been on a hunger strike since February 28, when he began protesting his abusive treatment at the hands of his interrogators.

He adds that whether he lives or dies, he still wishes to file his complaint against his interrogators, who he says repeatedly subject him to slander and abuse.

Mohammad Nourizad has been sentenced to three and a half years in prison and 50 lashes for “propaganda activities against the regime” and “insulting regime’s officials.”

Nourizad was a prominent conservative columnist in the state-backed daily Keyhan. However, after the 2009 presidential elections, he published criticism of Mahmoud Ahmadinejad. Also, in a series of open letters he criticized Ayatollah Khamenei’s reaction to the post-election protests, which led to his imprisonment.

Source Website Link

Share This Post

درباره محمد نوری زاد

با کمی فاصله از تهران، در روستای یوسف آباد صیرفی شهریار به دنیا آمدم. در تهران به تحصیل ادامه دادم. ابتدایی، دبیرستان، دانشگاه. انقلاب فرهنگی که دانشگاهها را به تعطیلی کشاند، ابتدا به آموزش و پرورش رفتم و سپس در سال 1359 به جهاد سازندگی پیوستم. آشنایی من با شهید آوینی از همین سال شروع شد. علاوه بر فعالیت های اصلی ام در جهاد وزارت نیرو، شدم مجری برنامه های تلویزیونی جهاد سازندگی. که به مناطق محروم کشور سفر می کردم و برنامه های تلویزیونی تهیه می کردم. طوری که شدم متخصص استانهای سیستان و بلوچستان و هرمزگان. در تابستان سال 1361 تهران را رها کردم و با خانواده ی کوچکم کوچیدم به منطقه ی محروم بشاگرد. به کوهستانی درهم فشرده و داغ و بی آب و علف در آنسوی بندرعباس و میناب. سال 1364 به تهران بازآمدم. درحالی که مجری برنامه های روایت فتح بودم به مناطق جنگی می رفتم و از مناطق عملیاتی گزارش تهیه می کردم. بعد از جنگ به مستند سازی روی بردم. و بعد به داستانی و سینمایی. از میان مستندهای متنوع آن سالهای دور، مجموعه ی “روی خط مرز” و از سریالهای داستانی: پروانه ها می نویسند، چهل سرباز، و از فیلمهای سینمایی: انتظار، شاهزاده ی ایرانی، پرچم های قلعه ی کاوه را می شود نام برد. پانزده جلدی نیز کتاب نوشته ام. عمدتاً داستان و نقد و مقاله های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی. حوادث خونین سال 88 بساط فکری مرا درهم کوفت. در آذرماه همان سال بخاطر سه نامه ی انتقادی به رهبر و یک نامه ی انتقادی به رییس قوه ی قضاییه زندانی شدم. یک سال و نیم بعد از زندان آزاد شدم. اکنون ممنوع الخروجم. و نانوشته: برکنار از فعالیت حرفه ای ام.

ارسال پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نمیشود.

 سقف 5000 کاراکتر

Optionally add an image (JPEG only)

77 queries in 0827 seconds.