برادرم … آقای نوری زاد
بس کنید،آقای نوری زاد … شما را به خدا … بس کنید …تا کی می خواهیم تقصیرها را به گردن دیگری بیندازیم ؟

برادرم … آقای نوری زاد

مگر شما همان شخصیتی نیستید که حلقۀ مرید و مرادی را سالها ی مدید ، دامن زدید ؟مگر شما از بانیان مدح و رفاقت و ذوب … نبوده اید؟

حقیر . یک خانه دار مفلوکی بیش نیستم . یک شهروند درجه صفر . اما عاشق مطالعه.بنده شما را نمی شناختم؛ جدیدا به واسطۀ نامه های سرگشاده تان به مقام رهبری ؛اسم و تصویرتان را دیده ام و نامه هایتان را خوانده ام .البته شیوا می نویسید، دردمند ، عاشقانه، ادیبانه ، محترمانه، نقادانه …اما از یک نکتۀ مهم غفلت کرده اید : این نامه ها را خطاب به یک نفر ننویسید ؛ چون “یک نفر ” ؛ مسئول تمام نابسامانی ها نیست . همانطور که شاه نبود .

بنده از ارادتمندان دکتر شریعتی هستم .( هرچند مثل خودش که کراوات می زد؛ حقیر نیز حجاب درست و حسابی ندارم و نصف موهایم همیشه بیرون می ماند. )اما هم به ایشان ؛ هم به شما ؛ هم به تمام روشنفکران وو سیاستمداران ؛ به اصلاح طلب و اصول گرایمان ؛ به روحانی و غیر روحانی مان ؛به همه و همه و حتی به خودم که یک شهروند درجه صفر ، بیشتر نیستم ؛ انتقاد دارم.

همۀ ما…در وضعیّت و بحران کنونی مقصریم . تأکید می کنم : تک تک ما مقصریم.تا، کِی می خواهیم همچو کودکان ؛ تمام کاسه کوزه ها را بر سر یک شخص ؛ یک حزب ؛یک نهضت …. بیندازیم ؟آن زمان ؛ شریعتی و شما و دیگران ؛ پهلوی ها را دست نشانده ؛ می دانستید ؛گیریم ؛ نظرتان به صواب ؛اکنون چه ؟
اکنون که خود ، انقلاب کردیم و از دل خودمان ؛ مردمانی مردمی را از حجره های بازار ومحراب مساجد ؛ انتخاب کردیم و بر مسند نشاندیم ؛ به کجا رسیده ایم ؟ و چرا ؟پس : از کوزه ؛ همان برون تراود ؛ که در ؛ اوست …

برادرم ؛ ایرانی چنین است .شما هم اگر رهبر می شدید و نوری زادی با این قلم شیوا ؛ و ذهن و زبانی توانا ؛شیفته و ثنا گوی تان می شد ؛ گمان مبرید ؛ امروز بهتر از دیگران و کم خطا تر از آنان می شدید.

خانه از پای بست ؛ ویران است.یک نفر ؛ یک رهبر ؛ چه می تواند کرد ؟ وقتی که در محاصرۀ تنگ و عظیم ِ دیگر ایرانیان ؛ قرار گرفته ؟ که یا دوست اند ، با حسن نیّت ؛ ولی بی تدبیر . و یا فرصت طلب اند و رهزن .و یا روشنفکر اند و از دماغ فیل افتاده و نق زن و تحقیر کننده و فقط فضل فروش .

آقای نوری زاد ؛ شما کدام منتقد منصفی را می توانید معرفی کنید که ابتدا با ذکر خوبی ها ونقاط مثبت و قوی ِ نه رهبر ؛ بلکه یک همفکر خودش را ؛ یک روشنفکر دیگر را ؛یک هم حزبی دیگر را ؛ یک همکار و استاد دیگر را … نقد کرده باشد ؟ تا چه رسد به اینکه دست دوستی و رحمت و نقد مادرانه و پدرانه ؛ در خلوت ؛ بدون تحقیر ؛بدون مدعی و طلبکار بودن ؛ بدون سودای خودنمایی داشتن ؛ … دراز کرده باشد ؟

شما را به خدا … یک بار هم شده بگوییم و اعتراف کنیم که خودمان نیز مقصریم . حتی همین حالاآخر ؛ این نصیحت ها به چه کار می آیند ؟گر حکم شود که مست گیرند … ایران و ایرانی ؛ کُلُّهُم ؛ با هم گیرند .

شما کدام آلترناتیو را سراغ دارید که به جرأت بتوانید اطمینان دهید ، ایرانی باشد و توسط سایر ایرانی ها ؛ الینه نشود ؟ نامه های شما ؛ جز اینکه بر خشم ِ جامعۀ خشم زده و جهل زده و احساساتی و نادان وگریزان از مطالعه و خرافات پرست و فرصت طلب و خودخواه و حسود و بخیل …ایرانیبیفزاید ؛ حاصل چندانی در بر ؛ نخواهد داشت .

شما ؛ اینک ؛ در چشم رهبری و محاصره کنندگانش ؛ یک فریب خوردۀ خوارجی ؛بیش نیستید ؛ لذا اصلا و عمدا ؛ شما را نخواهند شنید .شما در چشم مردم ؛ یک ولایتمدار ِ توّاب ؛ بیش نیستید ؛ که به التیام وجدان گذشتۀخویش ؛ سعی در پر رنگ کردن ِ درد های جامعه دارد.شما در چشم من ؛ نه اولی هستید ؛ و نه دومی ؛ نه حرّ ِ ریاحی ؛ و نه دیگری .بلکه یک ایرانی دبش ِ خالص هستید مثل خودم ؛ مثل بقیه ؛ مثل رهبر ؛ مثل همۀ مردم .مثل همۀ روشنفکرانمون ؛ چه غرب زده و چه نو اندیش مذهبی ؛ چه واپس گرا وچه و چه و چه …

برادرم ! آقای نوری زاد عزیز

ما را به خدا ؛ بیاییم ؛ ایرانی را نقد کنیم .قرن هاست داریم پادشاهان و ملوکان را نقد می زنیم ؛ غافل از اینکه : مگر ملوکان و وزرا ورئیس جمهوران ؛ از بهشت یا جهنم یا سیارات دیگر ؛ آمده اند ؟یا همه از دل همین خاک  سر بر آورده اند ؟پس ؛ خاک را تیمار کنید ؛ عزیز .
خاک که پاک و پالوده و تغذیه و آبیاری و آفتابخور ، شد …حتما میوه و درخت و برگ و بَرَش ؛ به عطر محمدی ؛ چنان آغشته گردد که دنیا رابی زور ِ زر و تبلیغ ؛ پُر کند .

تا ، کِی ؟ دور ِ خود ؛ می چرخیم ؟مگر مملکت ؛ یک نفر است ؟ که با آن یک نفر ؛ ایران ؛ یکهو گلستان شود ؟مگر فقط آن یک نفر به خطا رفته و بقیه پاک و مطهر و بی تقصیر و بی اثر ؟مگر فقط آن یک نفر ؛ ایرانی و مسئول است ؟ و بقیه از بهشت برین ، آمده اند ؟

شما همه را به نوشتن نامۀ سرگشوده دعوت کرده اید؛ آنوقت دکتر سروش که خود در انقلاب و انقلاب فرهنگی نقش داشته است ، بوده اند ؛ امروز به رهبرش می نویسد : ” پرش و جهش ایران و ایرانیبه مدرنیته فقط در گرو پذیرفتن شما به جایز بودن نقد رهبری است “

 آقای نوری زاد ، بنده با توجه به توصیفاتی که شما و دکتر سروش و دیگران ، از حوزۀ فکری و دانش مقام رهبری ؛ می کنید ، از رهبر ، توقعی ندارم ؛اما از شما و سروش و دیگران ، که مدعی روشنفکری و علمدار نواندیشی دینی هستید ؛ بس در شگفتم که چگونه راه و رسم مراوده و گشودن باب گفتگو با رهبریا با مصباح یزدی و یا جنتی … را بعد از 33 سال ؛ هنوز نیافته اید ؟و هیچ راهی را جز نیش زبان و گزش شعر های تلخ ؛ نیازموده اید ؟چرا اینقدر دیگران را دیو ، پنداشته اید و خود ، را فرشته ؟می بینید ؟ ما همگی از دیو ِ بی انصافی ِ ایرانی بودن ؛ بهره مند هستیم ؟

شاید اگر نیک بنگریم خطای سروش ؛ بس گران بارتر از خطای مصباح یزدی ، بوده است .چرا ؟چون سروش مثلا در دامن آزاد اندیشی و دانشگاه های برتر دنیا کسب علمنموده بودند و نه در حوزۀ علمیۀ قم .چرا شرایط و محدودیت ها و محذوریت های فکری و رشدی ِ اشخاص را در نظر نمی گیریم ؟چرا به جای همفکری و قانع کردن و علم آموختن به یکدیگر ، و بحث های احسن ،فقط تیغ ؛ به روی هم ؛ می کشیم ؟تیغ زبان ؛ چه فرقی با تیغ نیام ؛ دارد ؟کدام فاصله را بر می چیند ؟ کدام گپ و شکاف را پُر می سازد ؟کدام درد را چاره ساز است ؟

پس آقای نوری زاد ؛ برادرم !

شما که بیشتر می فهمید ؛ بس کنید !!! شما که خود را داناتر می دانید ؛ پا پیش بگذارید و طرحی نو ؛ دراندازید ،طرحی از مِی و مستی و مِهر و دوستی …

آنها نیز اگر قدرت استدلال شما را داشتند و می توانستند پاسخ نقد های تیز شمارا بدهند ؛ دیگر مجبور نمی شدند که به روی تان ؛ تیغ از نیام بکِشند ؛ بلکههمچو خود تان ؛ شمشیر زبان ؛ می کشیدند.پس ؛ کمک شان کنید از لحاظ فکری ؛ که آنها نیز قدرت استدلال بیابند و با شمااز در سخن ؛ وارد شوند . یا می توانند ؛ که این به فال نیک است ؛چون آغاز گفتگو و تمدن است و اصلاح ِ ایرانی بودن مان .و یا شاید آنها ؛ شما را باور کردند و همفکر و هم سو شدند با شما .که اینهم ؛ باز به صواب است و به نفع خود آنها ؛ بیشتر از همه است .به نفع همگی مان ؛ این است که قدری از حقانیت های صرف خود ،کوتاه بیاییم و دیگری را نیز قبول داشته باشیم . و حرمت نهیم . ولو با ماتفاوت فکری فراوان داشته باشند.از نقاط مشترک یکدیگر ، آغاز کنیم ؛از خوبی های هم ؛از مثبت های هم ؛و نا دیده بگیریم چندی ؛ خطا های هم ؛و باور کنیم تقصیر خویش را ؛و شانه خالی نکنیم از بار خویش ؛و بار ، را فقط بر تن ِ یک تن ؛ و یک گروه ؛ نیندازیم.

خاک مان ؛ ویران ؛ است .در فکر آبادانی باشیم ؛و نه مچ گیری و زمین زدن و خیط کردن و …دست به دست ِ هم دهیم ؛ دل ؛ به مِهر ؛ایران و ایرانی را کنیم آباد …

برادرم ؛ جناب نوری زاد ؛

لطفا نوک پیکان قلم تان را رو ، به سوی مردم ، بگیرید. نه برای تهییج و افزودن بر خشم شان ؛ نه برای توبۀ نصّوح خودتان ؛ نه … فقط برای اینکه ، هر ایرانی ؛ بداند که اول ؛ باید از خود شروع کند. غیر از این باشد ؛ تا صبح قیامت ؛ همه بنشینیم به یکدیگر ؛ نامه بنویسیم .محال است ؛ محال است ؛ به دردمندی ِ خودتان ؛ قسم ؛ محال استکه هیچ کدام مان ؛ اندکی تغییر بکنیم .

چرا ؟ به یک دلیل کاملا کوچک ِ روانشناسانه . تا وقتی که مورد نقد و اتهام ؛ هستی ؛ چاره ای و فکری و هدفی ؛ جز دفاع کردن از خود و حیثیّت و یا ترس ِ خود ؛ نداری . 

حیف است ؛ آقای نوری زاد !  اگراین قلم شیوا و توانا را در جهت فرهنگ سازی مردم ، به کار نبرید. تا زمانی که مردم ؛ درست نشوند ؛ تا تک تک ما ؛ درست نشویم ؛ مثل جامعۀ هند با میلیارد گرسنه و فقیر ؛ ولی با اخلاق ؛ توانستند به مدینۀ فاضله شون یا حد اقل به توسعه ؛ نزدیک شوند . مثل مردم ترکیه ؛ لا اقل با حس ّ ِ ناسیونالیستی شون توانسته اند ؛ سری ؛ در ؛ سر ها پیدا کنند. مثل مردم ژاپن ؛ به خاطر ترجیح دادن ِ دیگری بر خود (عدم خود پرستی) ؛ پهلو به پهلوی غرب ؛ قدم بزنند . اما ایرانی چه ؟ ما چه ؟همه پیرو ِ تفکر ِ به من چه !!!همه ؛ معتقد به تقصیر ِ دیگران ایم و معصومیت ِ خودمان.همه منتظریم تا دیگران ؛ خودشونو بسازند تا ما هم خود به خود ؛ ساخته شویم.

آقای نوری زاد گرامی ؛

برای تاثیر گذاری ِ نامه های اخیرتان ، دیگر دیر شده ؛و برای فرهنگ سازی خیلی تاخیر کرده ایم ؛ اما هنوز فرصت هست .لطفا روی فرهنگ ایرانی ؛ کار کنید ؛ که سخت بیمار و محتضر است .ایرانی ؛ خودخواه است. ایرانی ؛ فرصت طلب است.ایرانی ؛ دشمن ایرانی است.ایرانی ؛ دروغ پرست و دروغ گو ست. فریبکار و دغلباز ؛ جاه طلب و اهل پرواز …

چه بگویم ؟من از بیگانگان ؛ کمتر ؛ بنالم …که هرچه کرد بامن ؛ آشنا ؛ کرد.و خود کرده را تدبیر نیست .حافظ ! تو خود حجاب خودی ؛ از میان ؛ برخیز .و البته اعتراف کنم که خودم از همه ؛ ایرانی ترم.

فرهنگ را دریابید . برادرم.اجازه می خواهم اندکی بدبینی و سیاه بینی ایرانی را کناری بنهم. لطفا گوش کنید :

چرا از زندانیان سیاسی ای که آزاد شده اند ؛ نمی نویسیم و حاکمیت رابا کلمات دلنشین ؛ تشویق به ادامۀ این روند نمی کنیم ؟چرا با بی تفاوتی از مثبت ها می گذریم و یا آن را دستمال اسکندریه کرده وبا آن شکست حاکمیت و پیروزی خود را در بوق و کرنا می کنیم ؟چرا از اجازه ای که برای برگزاری مراسم سالگرد مرحوم منتظری ؛
آنهم در این شرایط بحرانی که حاکمیت از سایۀ خودش هم هراس دارد وحق هم دارد که داشته باشد ؛ تقدیر نمی کنیم ؟چرا از انتشار روزنامه ها و نشریات نسبتا آزاد در همین شرایط ؛ نمی نویسیم؟چرا از فرمان فوری قطع و عدم خشونت سرخ ؛ با مردم ؛ دادن ؛ تقدیر نمی کنیم ؟چرا از تلاش هایی که جهت دلجویی از مردم آسیب دیده در راهپیمایی های سکوت؛انتخابات 88 ؛ کرده اند را ؛ نمی نویسیم ؟چرا از ترس و شتابزدگی حکومت ؛ در به خطا رفتن اش در این بحران ؛ نمی نویسیم ؟چرا از ناچاری و بیچاره شدن اش ؛ و دست کمک و یاری خود را ؛ بی سرزنش ؛به سویش دراز کردن ؛ نمی نویسیم ؟چرا هر قدم مثبت ولو کوچک اش را نشانۀ ترس و ناچاری اش ؛ ارزیابی می کنیم ؟

چرا اینکه ؛ شما را رها کرده اند و آزاد گذاشته اند ؛ دلیل بر نقد پذیر بودن شان ؛و خواندن نامه هایتان ؛ نمی کنید ؟چرا زنده ماندن و آزاد شدن تان را ناشی از چاره نداشتن ِ آنها می دانید ؟ و نهنشات گرفته از ارادتی ؛ ولو بسیار اندک رهبری ؛ به شخص شما ؛و جبرانی به مافات ، از طرف آنها ؛ بر خودتان و بر ملت ؛ (ارزیابی نمی کنید ؟)

پس آقای نوری زاد عزیز ؛

دیدید که شما نیز همچو من ؛ یک ایرانی به تمام عیار هستید ؟تماما منفی باف ؛ گهی آن سر ِ بام و گاه ؛ این سر ِ بام .متاسفانه ؛ ایرانی بودن ِ ما ؛ بر همه چیزمان می چربد .بر دین مان ؛ بر اخلاق مان ؛ بر اندیشه مان ؛ بر انصاف مان ؛بر نقد مان ؛ بر ارزیابی هایمان ؛

آقای نوری زاد؛ برادرم!

شما اگر ذزه ای ؛ ایرانی نیستید و انصاف دارید:
1-بر خودتان ؛ بیش و پیش از هر کسی ؛ نقد بزنید.
2-شیوۀ برخورد تان در نقد زدن را ؛ اصلاح کنید .
3-نقاط مثبت ولو ضعیفِ حریف ِ قوی تان را هم گوشزد کنید .
4-از موضع وعظ و خطابه و نصیحت ؛ پایین بیایید .
5-به فکر اصلاح ایرانی باشید و نه یک شخص یا یک گروه خاص .
6-باور کنید که از من ِ خانه دار ِ پیزوری ِ مفلوک ِ شهروند درجه صفر؛گرفته ؛ تا شمای روشنفکر که البته مرا به یاد شریعتی نیز می اندازید ؛تا بالاترین مقام مملکت ؛ همگی با هم ؛ در وضعیت فعلی ؛ موثر و مقصر و خطا کاریم.

پس ؛ مَرد و مَردانه ؛ قدم جلو نهید ؛ دست دوستانه و رفیقانه ؛ …از خاتمی فرهنگی !؛ از موسوی بیست سال خانه نشین ! ؛ از روشنفکران ِپُر ژست و ادای تو خالی ؛ تا من ِ سوپور ِ محله ؛ همگی دست به دست هم دهیم ؛بدون ِ گِله و شکایت ؛ بدون ِ تو – منی ؛ بدون فخر فروشی ؛ یا مظلوم نمایی ؛بدون تیغ زبان و درفش کلام ؛
آری ؛ اینگونه دستی را ؛ به دست ِ همان پاسداران و اطلاعاتی ها ورهبر و بیت و مجلس و اپوزیسیون و بسیجی مخلص و بسیجی ساندیس خور و …دهیم . و همگی ؛ با طرحی نو ؛ برادرانه ؛ همدلانه ؛ با گذشت از خطاهای یکدیگر ؛با سکوت کامل ؛ و با عشق واحد ؛در فکر حفظ مام وطن ؛ باشیم.

ایران ؛ مستبد ؛ ندارد .بلکه ایران ؛ کلهم ؛ مستبد هستیم . و مستبد پرور و مستبد پرست ایم. من ؛ ایرانی ام ؛تو ؛ ایرانی ای ؛رهبر ؛ ایرانی است ؛ملت و امت هم ؛ ایرانی اند .اگر خوب ؛ و گر ؛ بد ؛ همه با هم ؛ همه در هم ؛ مقصریم .

آقای نوری زاد عزیز؛

هیچ ، داستان سعدی و مروّت و شوخ شیخ را به روی شیخ ؛ نیاوردن یادتان هست ؟ ( اینگونه است ، شیوۀ نقد بزرگان ادب مان )  بیاییم این غزل یا قصیدۀ زیبای مولانا را یکا یک مان ؛ آویزۀ جان ؛ کنیم :

از محبت ؛ خار ها ؛ گُل می شود … و از محبت ؛ سرکه ها ؛ مُل می شود

از محبت ؛ تلخ ها ؛ شیرین شود … و از محبت ؛ مس ها ؛ زرین شود
از محبت ؛ دُرد ها ؛ صافی شود … و از محبت ؛ دَرد ها ؛ شافی شود
از محبت ؛ خار ها ؛ گُل می شود … وز محبت ؛ سرکه ها ؛ مُل می شود
از محبت ؛ سِجن ؛ گُلشن می شود … بی محبت ، روضه ؛ گلخن می شود
از محبت ؛ سنگ ؛ روغن می شود… بی محبت ؛ موم ؛ آهن می شود
از محبت ؛ مرده ؛ زنده می شود … وز محبت ؛ شاه ؛ بنده می شود
از محبت ؛ حُزن ؛ شادی می شود … وز محبت ؛ غول ؛ هادی می شود
از محبت ؛ نیش ؛ نوشی می شود … وز محبت ؛ شیر ؛ موشی می شود
از محبت ؛ شقم ؛ صحّت می شود … وز محبت ؛ قهر ؛ رحمت می شود .

به امید وحدت محمّدی و آشتی ملّی .

چو ایران نباشد ؛ تن من ؛ مباد .

والسلام علیکم و علیهم و علینا و رحمه الله و برکاته .